20191218 Treis-Karden – Löf

Datum: 20191218

Tijd: 9:10 – 16:20 uur

Afstand: 28,0 km

Overnachting: Hotel Haupt, Kobern-Gondorf

Wandeling

Ik sta weer op tijd op en ga, na het prima ontbijt, met de auto naar Löf. Ik ben veel te vroeg en moet ongeveer een half uur wachten. Die breng ik door aan de oever van de Mosel. Het water van de Mosel staat hoog. Niet zo hoog dat het problematisch is, maar wel aanzienlijk hoger dan normaal gezien de vele bomen en struiken die onder water staan en de aanlegsteigers van de boten die hoger liggen dan normaal, de loopplanken gaan allemaal omhoog naar de aanlegsteigers.
Na dit half uur neem ik de trein naar Treis-Karden.

Ik loop door Treis-Karden en dan steil omhoog. Voordat ik omhoog ga, kom ik een waarschuwingsbord tegen dat meldt dat ik angepasstes Schuhwerk und Trittsicherheit moet hebben. Dit stuk, en een groot deel van de route van vandaag, is ook een pelgrims pad. Dat blijkt want ik kom bij een uitkijkpunt een non en 3 oefen nonnen (novices?) tegen. Aan de taal te horen komen ze zelfs uit Italië.

Vandaag heb ik aanzienlijk meer spierpijn, maar nadat ik alles losgelopen heb, is dat geen probleem.

Na het uitkijkpunt duik ik het bos in. Ik zie diverse keren reeën voor me het pad oversteken. Nu ik erop let zie meer reeën sporen. Wat ik ook zie, dat viel me gisteren oom al op, is omgewoelde aarde. Zover ik weet wordt dat niet door reeën gedaan. Toch zijn er graaf c.q. krab sporen te zien. Ik neem aan dat hier ook de nodige wilde zwijnen zitten. Die zullen dat wel gedaan hebben.

Als het weer steil omlaag gaat, is er een staalkabel langs de kant bevestigd. Dat komt goed uit want die heb ik wel nodig om omlaag te komen. Daarna volgt een heel relaxt stuk over een breed pad langs de berg en de wijnvelden.

Langs de Kreuzweg van Müden gaat dan weer naar boven. Dat komt net vaak voor. Meestal ga ik langs de Kreuzweg naar beneden. Ik snap nu ook waarom ze de verschillende Stationen in een Kreuzweg gemaakt hebben. De gemiddelde beminde gelovige is meestal al wat ouder en die redt dat niet in één keer naar boven. Met als excuus dat er een weesgegroetje gebeden moet worden, kunnen ze nu regelmatig uitrusten en weer op adem komen. Pastoor moet natuurlijk wel zuinig zijn op zijn zieltjes…
Boven aangekomen kom ik in een gehucht en daar staat ook de kapel waar de Kreuzweg naartoe gaat.

Ik loop nu een stuk over het dak van de wereld, ten minste in dit deel van de wereld. Omlaag gaat het alweer via een Kreuzweg, dan door een bos om uiteindelijk bij Burg Eltz aan te komen. Die staat in de steigers en gaat volgend jaar op 1 april weer open (grapje?).

Na enkele trappen gaat het verder langs de helling. Onder in het dal stroomt een zijrivier van de Mosel, de Elzbach, kortweg Elz.
Onder aangekomen, kom ik bij een hotel. Er staan allemaal auto’s dus ik denk “Koffie”. Dat valt echter vies tegen. Het hotel is alleen voor gasten open in December.

Verder dan maar. Na een brug over de Elz moet ik een keuze maken. Loop ik verder over de Moselsteig of ga ik via de Zuweg naar Moselkern? Dat laatste kost me een dikke 2km extra, die ik echter wel gepland heb. Geboren optimist die ik ben, kies ik voor de Zuweg voor het geval er in Moselkern iets open is en ik een koffie kan scoren. Het gaat nog zo’n 2km langs de Elz en dan door Moselkern. Helaas is dit een zeer dood dorp. Niets open dus en zeker geen koffie (en ik heb gezocht).

Onverrichte zaken neem ik de (andere) Zuweg om weer op de Moselsteig te komen. Het gaat uiteraard meteen flink omhoog, waarvan het laatste stuk over een weg. Iets minder, maar gelukkig niet veel verkeer. Wel is deze weg ook weer een Kreuzweg. Boven aangekomen kom ik bij de kapel van de Kreuzweg en weer op de Moselsteig terecht en gaat het redelijk vlak verder langs velden en over drassig graspaden.

Ik stijf en daal nog een beetje en het is een afwisseling van wat ik de afgelopen dagen meer gehad heb, smalle paadjes langs steile hellingen in het bos, bredere paden met veel bladeren, nog een Kreuzweg en vooral veel modder.

Vlak voordat ik in Hatzenport kom, staat er weer een waarschuwingsbord. Er komt weer een lastig stuk aan, ik heb weer angepasstes Schuhwerk und Trittsicherheit nodig en er is zelfs sprake van een ladder! Dat wil ik meemaken.
Er volgt inderdaad een stuk waar het behoorlijk klauteren is. Staalkabels langs de kant helpen hierbij en inderdaad kom ik op een gegeven moment bij een ladder, niet de lange Leiter die me beloofd is, maar toch.

In Hatsenflats, sorry Hatzenport is ook al niets te doen en nergens koffie of bier te krijgen. Mijn hoop is dus helemaal gevestigd op het eindpunt van de route, Löf.
Voordat ik daar ben, gaat het nog een keer flink omhoog. Er volgt een route door de wijnvelden met afwisselend smalle paden en bredere zandwegen. Uiteindelijk ga ik door het bos een stuk landinwaarts langs de ene berg om dan via de andere berg weer terug bij de Mosel te komen.

In Löf vind ik gelukkig Hotel Lellmann en daar kan ik wel een biertje drinken volgens de vriendelijk dame aan de receptie. Is er verder niemand, behalve het personeel.

Al met al was vandaag een zeer afwisselende route. De laatste kilometers gingen wat moeizaam maar de Erdinger aan het eind maakte dat allemaal weer helemaal goed.

Weer

Het was vandaag weer prachtig wandelweer. Het was niet zo warm als gisteren en iets meer bewolkt, maar nog steeds een prachtige wandeldag. Een groot deel van de dag heb ik zonder jas gelopen, maar in het dal, langs de beek en in de schaduw, heb ik hem toch weer aangetrokken. Ook tijdens het laatste stuk, toen het begon af te koelen, heb ik mijn jas weer aangedaan.

Songtekst van de dag

Omdat ik vandaag zo veel Kreuzwege gehad heb en diep heb moeten nadenken over al die beminde gelovigen die deze hebben moeten trotseren, kan ik me geen beter nummer voorstellen dan Liefde Voor Muziek van Raymond Van Het Groenewoud:

Beminde gelovigen

Gisteren ging ik naar de cinema, ole ola
U weet wel met zo’n doek en een camera, ole ola
En wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt, ole ola
Wat ik daar zag heeft mij diep geraakt, ole ola

Ik zag de grootvader van Prince en hij leidde daar een kerkdienst, ole ola
Oeh beminde gelovigen, dat was nogal eens een kerkdienst, ole ola
Niet zoals hier waar menige uitgescheten kruidenier met een wezenloos grijs kostuum komt luisteren naar een mummelende pastoor, ole ola
Nee het was een stel uitgelaten zwarte apen on de zotste stond van voor, ole ola

En ik bezweer u beminde gelovigen

Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging verbazend goed vooruit
Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging vooruit (ver vooruit)
Het ging verbazend goed vooruit
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Met zoveel vuur (zoveel vuur)
En zoveel stijl (zoveel stijl)
Hij wou d’r op (wou d’r op)
Oh het bloed spat in mijn kop
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Hij bouwde d’r op (bouwde d’r op)
Oh het bloed spat in mijn kop
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor muziek
Het was de liefde (liefde voor)
Het was de liefde (liefde voor)
Het was de liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor muziek
Het was de liefde (liefde voor)
Het was de liefde (liefde voor)
Het was de liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor muziek
Het was de lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, liefde voor muziek

En toen dacht ik beminde gelovigen
Waarom zijn de blanken zoveel bekakter dan de zwarten, ole ola
Speelt de beschaving ons werkelijk zoveel parten, ole ola
Zwijg me van de laatste kutgroep uit Engeland, ole ola
Spreek me liever van Tina Turner haar onderkant, ole ola
Zwijg me van de gasten die goed kunnen zuipen, ole ola
Je moest eens zien hoe ze ’s nachts naar de WC-pot toekruipen, ole ola

Trek me uit de Vlaamse klei
Geef me een drummer en maak me blij
En geef me vuur (geef me vuur)
En geef me vuur (geef me vuur)
Nee geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur
En geef me vuur (geef me vuur)
En geef me vuur (geef me vuur)
Nee geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde (liefde voor)
De liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek

Foto’s

20191217 Cochem – Treis-Karden

Datum: 20191217

Tijd: 9:20 – 15:55 uur

Afstand: 25,2 km

Overnachting: Hotel Haupt, Kobern-Gondorf

Wandeling

Vandaag staat er een lange etappe gepland, 24km. Ik sta op tijd op om voor zonsondergang weer terug te zijn.

Na het ontbijt rij ik naar het station in Treis-Karden en van daaruit gaat het met de trein naar Cochem. Hier loop ik naar de brug, het begin van de route. Het gaat bergop richting Sesselbahn en daar steil omhoog naar het Pinnerkreuz. Ik heb dit stuk al eens eerder met Ada gelopen, maar dan naar beneden. Naar boven vergt aanzienlijk meer inspanning.

Van het restaurant, vlak bij het Pinnerkreuz, loop ik naar het Freizeitpark. Na een vlak stuk, gaat dat nog een stukje verder omhoog. Al met al heb ik me behoorlijk in het zweet gelopen en aangezien het niet koud is, vooral niet in de zon, doe ik mijn jas uit.

Nu gaat het omlaag naar Klotten. In Klotten loop ik langs de burcht ruïne en door een stukje van het dorp. Helaas is alles dicht, dus geen koffie. Navraag leert dat aan het andere uiteinde van het dorp wellicht iets open is, maar ik heb geen zin om zo ver om te lopen als ik dat niet zeker weet (de dorpen langs de Mosel zijn nogal langgerekt).
Onder in het dal in de schaduw is het een stuk frisser dan boven in de zon.

Ik voel mijn spieren na de wandeling van gisteren. Lopen ben ik wel gewend, maar het stijgen en dalen niet zo zeer.

Nu volgt een minder leuk stukje van de route, tussen de weg en het spoor onder langs de Mosel.

Na een tijdje ga ik weer het spoor onderdoor en gaat het steil omhoog door Naturschutzgebiet Dortebachtal. De route stijgt flink en ik kom op het dak van de wereld terecht. Hier loop ik een flink stuk over en langs open velden.
Uiteindelijk gaat het door een bos een stuk omlaag. het pad is hier bijna niet te herkennen door de bladeren.

Na nog een stukje langs open velden, kom ik in Kail, een dorpje boven op de berg. Hier is Café zur Tanke, waar ik een tijdje reclame van zie langs de route. Gelukkig is de reclame waar en is het café open. De eigenaar zit met één van zijn vaste klanten buiten. Ik bestel een Weißen en ga er bij zitten. Het is warm genoeg om buiten te zitten, zeker in de zon. Ik ouwehoer een tijdje met de eigenaar en zijn van oorsprong Italiaanse stamgast, die alweer 10 jaar in Duitsland woont nadat hij met zijn 50ste met pensioen ging. Die Italianen hebben het goed voor elkaar…

Even later komt de eigenaar in beweging, de Mühlmänner komen langs en krijgen Kaffee und Kuchen. Van dat laatste blijft een stuk over en dat krijg ik, Schokoladen Kuchen mit Kirschen.

Na de welverdiende pauze loop ik het dorp weer uit en gaat het langs een beek omlaag tot ik weer terug bij de Mosel ben. Het gaat nu verder bovenover langs de wijnvelden en uiteindelijk via een Kreuzweg omlaag naar Pommers. Die Kreuzweg is levensgevaarlijk. Volgens mij hadden ze hier te veel gelovigen en moesten ze er vanaf. De rotsen liggen hier in de schaduw en zijn nog nat en er groeit mos op, spekglad dus. Ik ga bijna onderuit, maar kan me nog net opvangen. Dus zoveel mogelijk de rotsen mijden. Een stukje verder heb ik echter geen alternatief en moet ik op de rotsen gaan staan. En ja hoor, ik ga weer onderuit, deze keer helemaal zodat ik op mijn gat terecht kom. Gelukkig is er weinig schade, behalve de nagel van mijn rechterduim, die is omgeslagen en ik bloed als een rund. Ik duw de nagel weer in het gareel, schud het overtollige bloed af en ga verder naar beneden naar Pommeren.

Wandelen in de herfst heeft zo zijn voordelen, ik ben helemaal alleen op de Moselsteig, behalve in de dorpen, alhoewel die ook bijna uitgestorven zijn. Er is echter ook een nadeel, bijna alles is dicht, zo ook in het deel van Pommeren waar ik doorheen loop. Dus gewoon door en hopen dat er in Treis-Karden iets te drinken te krijgen is.

Na Pommern is het weer flink klimmen naar het dak van de wereld. Zo’n klim die maar niet wil eindigen. Na iedere bocht volgen er meer hoogtemeters. Ik kom toch boven aan en na een klein stukje gaat het alweer omlaag naar Treis-Karden. Dat gaat voor een deel zigzaggend over hele smalle paadjes met modder, bladeren en gladde stenen langs een steile helling omlaag. Niet helemaal ongevaarlijk…

Het laatste stuk is weer goed te doen over een breder pad omlaag en dan door het dorp.

Recht tegenover het station is een groot hotel / restaurant, hotel Petri en die zijn gelukkig open. Ik zie binnen mensen zitten. Op mijn vraag of ik een bier kan krijgen, wordt ik naar een afgelegen deel gedirigeerd, maar dat maakt mij niet uit. Ik kan me voorstellen dat de hotelgasten, die zo te zien allemaal veel ouder zijn dan ik, niet zitten te springen op een bezwete wildeman die tot bijna aan zijn middel onder de modder zit, modder aan zijn armen en een bebloede hand heeft (en ik overdrijf maar een klein beetje).
Het belangrijkste is dat ik mijn bier krijg.

Gedurende de dag ben ik op diverse plekken dooieakkers tegengekomen. Ieder klein gehucht of dorpje heeft er een.

Al met al een hele mooie route, die waarschijnlijk beter in een andere tijd van het jaar gelopen kan worden 🙂

Weer

Het was niet alleen heel lekker wandelweer, maar gewoon lekker warm, zeker voor de tijd van het jaar. In Kail heb ik buiten mijn bier zitten drinken. Het was bijna de hele dag zonnig en alleen later op de middag werd het bewolkt.

Songtekst van de dag

Omdat de zon vandaag zo lekker scheen en omdat ik in Duitsland ben, vandaag Sonne van Rammstein:

Eins, zwei, drei, vier, fünf, sechs, sieben, acht, neun, aus

Alle warten auf das Licht
Fürchtet euch, fürchtet euch nicht
Die Sonne scheint mir aus den Augen
Sie wird heut’ Nacht nicht untergehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Hier kommt die Sonne

Die Sonne scheint mir aus den Händen
Kann verbrennen, kann euch blenden
Wenn sie aus den Fäusten bricht
Legt sich heiß auf das Gesicht
Sie wird heut’ Nacht nicht untergehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Hier kommt die Sonne
Fünf
Hier kommt die Sonne
Sechs
Hier kommt die Sonne
Sieben
Sie ist der hellste Stern von allen
Acht, neun
Hier kommt die Sonne

Die Sonne scheint mir aus den Händen
Kann verbrennen, kann dich blenden
Wenn sie aus den Fäusten bricht
Legt sich heiß auf dein Gesicht
Legt sich schmerzend auf die Brust
Das Gleichgewicht wird zum Verlust
Lässt sich hart zu Boden gehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Und wird nie vom Himmel fallen
Fünf
Hier kommt die Sonne
Sechs
Hier kommt die Sonne
Sieben
Sie ist der hellste Stern von allen
Acht, neun
Hier kommt die Sonne

Foto’s

20191216 Traumpfad Koberner Burgpfad

Datum: 20191216

Tijd: 11:55 – 16:00 uur

Afstand: 18,8 km

Overnachting: Hotel Haupt, Kobern-Gondorf

Wandeling

Einde van het jaar en ik heb 3 weken vakantie voor de boeg. Behalve dat Océ 2 weken dicht is, heb ik de week daarvoor ook nog vrij genomen om te gaan wandelen. Ik ga de Moselsteig afmaken. Ik moet nog 6 etappes, maar die zijn voornamelijk kort zodat ik er 2 op een dag kan doen.

Omdat de eerste etappe wel lang is (24km), wil ik daags van te voren al bij de Mosel zijn. Ik vertrek op maandag 16/12 en ga, als alles volgens plan verloopt, op vrijdag 20/12 weer naar huis. Ik heb via Booking.com een hotel geboekt in Kobern-Gondorf, hotel Haupt.

En omdat ik op tijd in Kobern-Gondorf kan zijn, loop ik nog een route van daaruit. Dat wordt de Traumpfad Koberner Burgpfad, een rondwandeling die ook op de site van de Moselsteig te vinden is.

In Kobern-Gondorf aangekomen, parkeer ik de auto en ga daarna eerst op zoek naar koffie. Die vind ik bij Adana, een shoarma / pizza restaurant.

Daarna ga ik op zoek naar het beginpunt van de wandeling. Dat is niet moeilijk te vinden en de wandeling begint.

Het gaat meteen via smalle paadjes zigzaggend de berg op. Halverwege kom ik langs een Maria beeld en net voordat ik boven ben, stopt het stijgen en ga ik via smalle paadjes langs de berg verder. Onder ligt de Mosel en dat levert regelmatig mooie uitzichten op. Het gaat wel steil naar beneden aan de linkerkant.
De ondergrond is ongelijk met modder en blaadjes, niet de beste combinatie om zo vlak langs de steile hellingen te lopen. Maar door goed uit te kijken waar ik mijn voeten neerzet en op de gladste stukken niet te hard te gaan, gaat alles goed.

Halverwege deze helling route klaagt mijn Garmin dat de batterijen bijna leeg zijn. Dat is het moet dat ik me realiseer dat ik vergeten ben om reserve batterijen mee te nemen. Dat gebeurt me normaal nooit, maar in mijn enthousiasme om op weg te gaan en doordat ik besloten heb om geen rugzak mee te nemen op deze korte tocht, is het wel een feit. Teruggaan is geen optie, daarvoor ben ik al te ver onderweg.
Dan de route maar vastleggen met mijn telefoon en hopen dat ik de route kan vinden met de bewegwijzering. Dat zal wel goed gaan want dit is een Premium Wanderweg en dat betekent dat alles heel goed aangegeven is.

Als ik een klein naamloos gehucht kom, vraag ik, tegen beter weten in, of er ergens een winkel is waar ik batterijen kan kopen. Niet dus, alleen een Rewe 3km terug, in Kobern-Gondorf dus.

Het gaat verder door het Keverbachtal, langs de (jawel hoor) Keverbach. Een mooie route, maar wel weer goed oppassen geblazen in verband met de modder. Het gaat langzaam omhoog terwijl de beek beneden in het dal ligt. Dat klinkt overigens hoger dan het in werkelijkheid is. We hebben het hier over een metertje of 20.

Na het Keverbachtal gaat het veel over bredere paden, zand / modder paden, gras / modder paden, een enkel stukje asfalt en enkele kleine stukken half verharde paden. Het is overal glad van de modder, met name op de vele graspaden.

Op het eind, tijdens de laatste twee kilometer, loop ik weer over een smal pad langs de berg. Door het bos deze keer. Dit pad komt uiteindelijk uit bij de Matthiaskapelle. Hier volg ik de Kreuzweg naar beneden, vlak langs de ruïne van Niederburg Kobern.

Beneden aangekomen bezoek ik nog even de dooieakker en dan ben ik alweer bij het startpunt van de wandeling.

Aangezien ik onderweg niets tegen ben gekomen om koffie of een biertje te drinken, loop ik snel door het dorp in. Helaas is er niets open, behalve Adana waar ik straks al koffie gedronken heb. Dus daar naar binnen voor een Erdinger en daarna naar het hotel voor een lekkere douche.

Weer

Het was lekker wandelweer vandaag. Droog en voornamelijk bewolkt. De temperatuur was prima, aan de frisse kant, maar ik wandel me toch wel warm.

Songtekst van de dag

Als eerste songtekst bij de losse wandelingen ga ik voor Walking By Myself van Gary Moore:

You know I love you
You know it’s true
Give you all my love, babe
What more can I do?

Walking by myself
I hope you’ll understand
I just want to be your lovin’ man

I love ya, yes I love you
With my heart and soul
I wouldn’t mistreat you
For my weight in gold

You know I love you
You know it’s true
Give you all my love, babe
What more can I do?

Walking by myself
I hope you’ll understand
I just want to be your lovin’ man

Here we go!
Keep on walkin’!

You know I love you
You know it’s true
I give you all my , babe
What more can I do?

I’m walking by myself
I hope you’ll understand
I just want to be your lovin’ man

I said I’m walking by myself
I hope you’ll understand
I just want to be your lovin’
I just want to be your lovin’
I just want to be your lovin’ man
That’s right.

Foto’s

Welkom

Tijdens mijn langere wandelingen van vorig en dit jaar is het bloggen me wel goed bevallen. Daarom start ik ook een algemene wandel blog waar ik een deel van mijn andere wandelingen op ga zetten.

Ik begin met het laatste deel van de Moselsteig. Daar ben ik een hele tijd geleden mee begonnen en die heb ik tot nu toe iedere keer in stukjes van 4 dagen gedaan. Het laatste stuk maak ik in één keer af en daar neem ik een dag extra voor.

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn avonturen te volgen. Zo niet, ga wat anders doen. Zo ja, laat een reactie achter bij een van de wandelingen. Dat vind ik leuk!

-->