Datum: 20200920
Tijd: 11:10 – 17:35
Afstand: 29,9 km
Overnachting: Hotel Kuchalber Hof, Donzdorf
Wandeling
Vandaag weer een langere etappe van 27km.
Op mijn reis naar station Aalen-Unterkochen maakt TomTom het wel erg bont. Op zijn TomTom’s krijg ik deze dagen toch al de nodige uithoeken van het Schwäbische land te zien. Nu stuurt hij me echter helemaal de rimboe in met een kilometers lang stuk over smalle asfalt (dat dan weer wel) wegen dwars door de bossen. Uiteindelijk stuurt hij me dan toch een zandpad op en kom ik tussen de maisvelden op een tractor spoor terecht. Nu wordt het me toch te bont en ik zoek zelf een weg terug naar de bewoonde wereld via grotere en beter begaanbare zandpaden. Daarna neemt TomTom het weer over.
Zoals gewoonlijk ben ik veel te vroeg op het station. Geen nood, er is hier een café en dat is open. Ik vind het nog een beetje vroeg voor bier (ja, ja, dat kan wel degelijk) en hou het bij koffie. De plaatselijke oude mannenclub, die ook één voor één aankomen, denkt daar anders over. Die gaan allemaal meteen aan het bier. En de kerkklokken roepen om 10:00 vergeefs op tot het gebed.
Het is maar goed dat ik op tijd was, anders had ik niet eens meer een parkeerplek gevonden. Behalve de plaatselijke bevolking die de horeca komt steunen, komen er ook nog enkele wandelaars met de auto aan en ze hebben hier maar iets meer dan 10 parkeerplekken.
Nadat ik lekker in het zonnetje op het terras mijn koffie opgedronken heb, pak ik de trein naar Aalen en vandaar de bus naar Bopfingen.
In Bopfingen begint de wandeling en ik verwacht dat het richting Ipf gaat. Wat schetst mijn verbazing als dat niet het geval is. We laten de Ipf links (of eigenlijk rechts) liggen. Een gemiste kans dames en heren (en anderen) van de Schwäbischer Albverein.
Ik zie hier in het bos nauwelijks wild. Dat verbaast me niets, er ligt hier overal gravel op het pad. Daar kun je dus niet echt geruisloos op lopen en de hele beestenboel hoort je van verre aankomen en maakt zich uit de voeten. Wel zie ik veel vogels boven in de bomen, waaronder enkele spechten.
Vandaag heb ik de eerste keer het gevoel een Steig te lopen. Ik loop over smalle paadjes over de bergkam en langs de hellingen van de bergen. Er is weer veel bos, maar niet zo saai als gisteren. Er is meer afwisseling in de begroeiing, het pad, de ondergrond en de hoogteverschillen. Ook zie ik vandaag veel paddenstoelen.
In Hülen loop ik op goed geluk het dorp in. Er is een café, maar ik weet niet of dat open is. Ik hoop van wel, het is namelijk 1km het dorp in (en dus ook weer terug). Gelukkig zijn de goden mij gunstig gezind en kan ik bij café Villing een Weißen drinken op het ’terras’. Dat ’terras’ is meer een soort van rommelige achterom met een wasmolen, veel rommel en een tafel voor de gasten die willen roken. Dat maakt mij niet uit. Ik zit goed.
Na de pauze veranderd de route aanzienlijk. Het gaat nu weer over brede, lange en rechte paden. Het is weer meters maken geblazen. Op dit stuk zijn ook veel fietsers, in beide richtingen. De markeringen zijn er dan wel en dan niet. Wel zie ik regelmatig de gele bordjes met de richtingen en de afstanden.
Het laatste stukje richting Unterkochen gaat weer langs smalle paadjes, eerst een stukje omhoog en dan omlaag langs de berg naar de Weißer Kocher, de plaatselijke beek. Later als ik naar het hotel rijd, zie ik dat er ook een Schwarzer Kocher is. Hier kom ik weer meer volk tegen, veelal met kinderen.
Ik loop het bos uit en nu volgt nog een minder stuk van 2km door Unterkochen richting het station. Hier zak ik op het terras neer waar ik vanmorgen ook koffie heb gedronken.
Op de terugweg voert TomTom me weer over de smalle weg door de bossen, echter deze keer zonder zandwegen.
Alles bij elkaar een zeer geslaagde dag!
Weer
Veel zon en erg warm. Voordeel van de bossen is schaduw.
Songtekst van de dag
Vandaag scheen de zon volop, maar omdat ik geen songteksten dubbel wil gebruiken, viel de voor de hand liggende keuze af (wie weet welke dat is?). Niet getreurd, hier is Kompass zur Sonne van In Extremo.
Halte die Richtung stur gen Süden
Der alte Motor röchelt schwer
Spuckt das Öl heiß auf den Asphalt
Immer weiter bis ans Meer
Lecke meine alten Wunden
Könntest du nicht bei mir sein?
Aus dem Strandgut meiner Jugend
Baue ich ein neues Heim
Ich schrieb Worte an die Ufer
Bevor die Flut die Spur verwischt
Komm, wir trotzen den Gezeiten
Hoch am Leuchtturm blinkt ein Licht
Der Kompass zeigt zur Sonne
Der Kontinent drückt fest und schwer
Ich schreibe dir, wovon ich träume
Aus einem Land zu fern von hier
Und so bin ich auf der Suche
Nach dem Land, das niemand kennt
Eine Gegend ohne Zweifel
Dort wo das Feuer ewig brennt
Ich schrieb Worte an die Ufer
Bevor die Flut die Spur verwischt
Komm, wir trotzen den Gezeiten
Hoch am Leuchtturm blinkt ein Licht
Nur in meinen kühnsten Träumen
Bin ich mit dir dort aufgewacht
Diese Reise hat nie ein Ende
Immer nur den Sternen nach
Ich schrieb Worte an die Ufer
Bevor die Flut die Spur verwischt
Komm, wir trotzen den Gezeiten
Hoch am Leuchtturm blinkt ein Licht
Aus dem Land der alten Träume
Hab ich dir was mitgebracht
Dort wo Milch und Honig fließen
Ist ein Bett für uns gemacht
