Datum: 20230618
Tijd: 10:00 – 14:35
Afstand: 17,9 km
Overnachting: Epworth House, Penrith, Cumbria
Wandeling
Vandaag ga ik weer de bergen in. Ik heb een route uitgezocht die me onder andere naar Great Dodd leidt.
Ik rij eerst naar Dockray en vandaar uit neem ik een minor road om bij de parkeerplaats uit te komen waar mijn route start. Dat is deze keer prima te vinden. Op de parkeer plaats is ook een groep met tieners en een paar begeleiders zich op aan het maken om te gaan wandelen.
Het begin van mijn wandeling kan ook niet missen, ik loop de eerste 4 kilometer over een stenige weg onder langs de bergen. Helemaal aan het begin halen me nog 3 zware cross motoren met bepakking in, ze rijden gelukkig wel rustig zodat ik niet in een stofwolk loop. Dan sta ik aan de voet van Clough Head, hier zou ik, zonder pad, omhoog moeten, naar de top. Dat lijkt me niks, wandelen zonder pad is behoorlijk zwaar en als ik dan ook nog eens helemaal omhoog moet over een berg die steeds steiler wordt, dat gaat hem niet worden.
Aangezien ik een ander pad gezien heb dat geleidelijk omhoog gaat en waar een bord zegt dat het naar Calfhow Pike gaat, besluit ik om dat te proberen. Calfhow Pike is de tweede top die ik vandaag zou bezoeken, na Clough Head. Die laatste sla ik dan wel over.
Het blijkt een goede keuze te zijn, het pad voert mij, over een paar kilometer, geleidelijk naar Calfhow Pike (11:34). Alleen het allerlaatste kleine stukje gaat steil omhoog. Onderweg zijn er een paar steile passages, meestal als ik een stroompje over moet steken. Allemaal geen probleem.
Het leuke van meerdere wandelingen maken in The Lake District, is dat ik de fells begin te herkennen. Op mijn weg omhoog heb ik Great Mell Fell al gezien, die ligt hier vlak langs en nu zie ik ook Skiddaw liggen. De vorm van de berg, de formatie met andere bergen, de begroeiing en de paden die van veraf zichtbaar zijn, maken de bergen herkenbaar, vooral als je er zelf gelopen hebt.
Vanaf Calfhow Pike gaat het verder omhoog naar het hoogste punt van vandaag, Great Dodd (W, 12:05), 857 meter. Hier waait het flink, maar dat is blijkbaar standaard boven op de bergen.
Als je eenmaal boven bent, is het vaak goed te doen om naar een volgende top te lopen. Dat is nu ook het geval. Waar ik bij Great Dodd nog even moest klimmen, het is per slot van rekening de hoogste berg die ik vandaag doe, is de route naar Watson’s Dod (W, 12:24) een makkie. Ook de route van hieruit naar Stybarrow Dod (W, 12:44) is niet meer dan een lekkere wandeling. Je hebt van hieruit, niet alleen vanaf de toppen, maar ook onderweg, een mooi uitzicht op Thirlmere, het meer waar ik gisteren omheen wilde lopen.
Het gaat verder via Green Side (13:04) naar Hart Side (W, 13:19). Beide toppen zijn een groot rommeltje van rotsen maar ook hier geldt weer dat het lopen relaxt is, een beetje omlaag, een beetje omhoog, maar allemaal geleidelijk.
Nu is het weer tijd om af te dalen. Ik zie van veraf al een cairn waar ik naartoe moet, Birkett Fell (13:30) en dan stuit ik op een muur. 
Die volg ik een stuk omlaag totdat ik er doorheen kan met een stile en via een old miner’s track ga ik verder omlaag om uit te komen bij een farm bij Dowthwaitehead. Als ik over de old miner’s track loop merk ik goed dat ik over veengrond loop, het veert. Ook zie ik hier veel libellen, waarschijnlijk vanwege de vele kleine poelen water die hier staan. Ik zie niet alleen de kleine blauwe libellen die ik al eerder zag, maar ook enkele grote zwart / geel gestreepte.
Van Dowthwaitehead uit is het verder peanuts, gewoon de weg volgen en dan kom ik weer op de parkeerplaats uit waar mijn auto staat. De weg gaat wel nog behoorlijk omhoog en omlaag, maar dat is geen probleem.
Nadat ik terug naar Epworth House gereden ben en gedoucht heb, ga ik op advies van mijn landlord, Darren, die ik gisteren tegenkwam, naar de Fell Bar. Dat blijkt de place to be voor craft beer liefhebbers in Penrith. Hier werk ik mijn verslag voor vandaag uit onder het genot van enkele lokale craft biertjes. Als ik dat doe, begint het buiten te regenen. Ben ik mooi op tijd binnen.
Weer
Vandaag was het voornamelijk bewolkt. Af en toe kwam het zonnetje er een beetje door. Rond het middaguur werden de wolken dreigender en donkerder, maar het bleef gelukkig bij dreigen.
Songtekst van de dag
Vandaag koos ik ervoor om niet de route te volgen en de berg omhoog te klimmen, maar om een alternatieve route te nemen die een stuk makkelijker was. Daar past het volgende nummer natuurlijk perfect bij, Take it Easy van de Eagles.
Well, I’m a-running down the road
Tryin’ to loosen my load
I’ve got seven women on my mind
Four that wanna own me
Two that wanna stone me
One says she’s a friend of mine
Take it easy, take it easy
Don’t let the sound of your own wheels drive you crazy
Lighten up while you still can
Don’t even try to understand
Just find a place to make your stand
And take it easy
Well, I’m a-standing on a corner
In Winslow, Arizona
Such a fine sight to see
It’s a girl, my Lord
In a flat-bed Ford
Slowin’ down to take a look at me
Come on, baby
Don’t say “Maybe”
I gotta know
If your sweet love
Is gonna save me
We may lose and we may win
Though we will never be here again
So open up, I’m climbin’ in
So take it easy
Well, I’m running down the road
Trying to loosen my load
Got a world of trouble on my mind
Lookin’ for a lover
Who won’t blow my cover
She’s so hard to find
Take it easy, take it easy
Don’t let the sound of your own wheels make you crazy
Come on, baby
Don’t say “Maybe”
I gotta know
If your sweet love
Is gonna save me
Oh we got it easy
We oughta take it easy
