20220612 Schattenmühle – Oberfischbach

Datum: 20220612

Tijd: 10:30 – 17:45

Afstand: 22,9 km

Overnachting: Pension Adler, Bannholz

Wandeling

Vandaag loop ik de 3^de etappe van de Schluchtensteig. Het gaat deze keer van Schattenmühle, waar ik gisteren gebleven was, naar Schluchsee Oberfischbach.

Ik ga met de auto naar de Öffentlicher Parkplatz in Holzschlag. Sygic leidt mij helemaal binnendoor over smalle weggetjes door het bos.
Eenmaal aangekomen moet ik even naar de bushalte zoeken, maar die is snel gevonden. Bij de bushalte tegenover staat een stel die proberen een lift te krijgen, zij gaat zelfs op de weg liggen als er geen verkeer is, maar ze durft toch niet te blijven liggen.

Na een kwartiertje komt Wanderbus 7344 en die brengt me, na 1x overstappen naar Schattenmühle. Het is lekker rustig in de bus, een handvol passagiers. Bij de Parkplatz Schattenmühle staan al weer drommen wandelaars klaar om met de bus naar Wutachmühle te gaan.

De route begint al goed, het gaat meteen flink omhoog met trappen. Eenmaal boven volgt een relaxt bospad dat goed te lopen is. Ik ben alleen en de vogeltjes fluiten, een goed begin van de zondagmorgen.

De Schluchtensteig is goed aangegeven, hoewel je vaak weinig keus hebt omdat er niet heel veel aftakkingen zijn. Ik loop boven over en beneden hoor ik de Wutach en af en toe vang ik er een glimp van op tussen de bomen door. Na een tijdje kom ik bij een soort van stuwmeertje in de Wutach, erg apart. Het blijkt een klein Flusskraftwerk Stallegg te zijn, dem ältesten seiner Art in Baden.

Ook kom ik bij de Rötenbachmündung. Een stuk daarna veranderd de Wutach van naam en wordt het de Gutach. Aangezien ik nog steeds stroom opwaarts loop, is dat natuurlijk eigenlijk andersom…

Tot mijn verassing kom ik een station tegen in de bergen, Bahnhof Kappel-Grünewald. De bijbehorende kiosk wordt per 1 juli heropend, te laat dus. Ik stuk verder is een Rastplatz en hier wijk ik van de GPX route af en blijf ik de bordjes volgen. Geen probleem, een kilometertje of twee verder kom ik weer op de GPX route en de bordjes hadden een veel mooier stuk, maar wel met dalen en klimmen.

In Lenzkirch aangekomen zie ik een terras en is het tijd voor een bier.
Ik zit op het terras tegenover de brandweer kazerne. Op een gegeven moment gaat het alarm af en rent iemand uit het pension naar de brandweer kazerne. Even later arriveren ook de andere Feurwehrleute in alle haast en vertrekken er auto’s van de Rettungsdienst en verschillende brandweerwagens. Hopelijk geen wandelaar die in het ravijn gevallen is.

Als ik verder loop, komen de wagens van de Rettungsdienst al weer terug. De brandweer staat bij de kerk.

Het gaat verder en de route voert me nu ook over veldwegen, tussen de weilanden met koeien. Het gaat nu flink omhoog en tijdens deze laatste flinke klim moet ik toch een paar keer even uitrusten met die hitte. Maar uiteindelijk kom ik boven en begin ik meteen weer aan de afdaling naar Oberfischbach.

Bij de weg aangekomen, is het tijd voor een ijs bij Hirschen. Ik heb al een bier gehad en met deze hitte kan ik beter niet te veel alcohol drinken. Bij Hirschen hebben ze tijd genoeg…

Ik heb nu de keuze, loop ik omlaag naar Schluchsee of vervolg ik de route en kom ik zo ook bij de Schluchsee uit, maar niet bij Schluchsee. Handig als ze het dorp dezelfde naam geven als het meer.
Ik besluit om naar beneden te lopen, naar het dorp Schluchsee. Dat was het oorspronkelijke plan en het vervolgen van de route heeft meer klimmen tot gevolg. Daar heb ik nu geen zin in.

In Schluchsee wordt ik blij gemaakt met een dooie mus. Ik zie een Irish Pub en een bord van Guinness, dus ik loop het betreffende terras op. Helaas hoort dat niet bij de Irish Pub, die ligt daarboven en is gesloten.
Dan maar naar de oever van de Schluchsee gelopen om daar een biertje te scoren. Dat lukt net, ze gaan net sluiten, maar ik mag er een meenemen. Geen probleem, die drink ik langs het water wel ergens op.

Als ik langs de Schluchsee van mijn bier zit te genieten, bel ik een taxi. Ik moet van hieruit nog naar mijn auto zien te komen en ik had bedacht dat ik hier wel een taxi zou kunnen regelen. Dat lukt, hoewel hij wel op zich laat wachten. Het is zondag en iedereen heeft tijd genoeg. Als ik al alternatieve plannen aan het bedenken ben, het slechtste is 11 km extra lopen, komt de taxi er toch nog aan. De chauffeur heeft geen idee waar Holzschlag ligt en ik laat hem op Google maps zien waar ik heen wil. Met een vliegende vaart gaat het de bergen in, ik ben blij dat we geen tegenliggers hebben, en op een gegeven moment komen we op een heel erg smalle weg. De taxi chauffeur kijkt erg twijfelend, maar ik heb hier vanmorgen ook gereden en dirigeer hem verder.
Ik wordt netjes langs mijn auto afgezet en ben 40 euro armer. Tja, beter dan 11 km extra lopen.

Al met al ben ik wel aan de late kant. Ik ga snel terug naar her pension om een schone bloes aan te doen en mijn schoenen en braces uit te doen. Douchen moet maar wachten, anders krijg ik niks meer te eten bij de brouwerij om de hoek, alwaar ik dit verslag verder uitwerk.

Weer

Het was vandaag heel warm en hoewel ik wel wolken gezien heb, heb ik er weinig baat van gehad. Gelukkig stond er ook een redelijke bries, zeer welkom als verkoeling.

Songtekst van de dag

Omdat ik vandaag bij een See uitgekomen ben en daar heel relact een biertje heb gedronken, is de keuze voor vandaag gevallen op Haus am See van Peter Fox.

Foto’s