Datum: 20240502
Tijd: 11:00 – 18:50
Afstand: 19,3 km
Wandeling
Ik heb weer genoeg uren over en ga een dag wandelen, in Luik deze keer, dat was ik al een tijdje van plan.
Het reizen wordt 100% openbaar vervoer vandaag, eerst met de bus naar het station in Roermond, dan met de trein naar Maastricht, overstappen en verder met de boemeltrein naar Luik. Het is niet druk op de weg en de bus is ruim op tijd in Roermond. Dat komt goed uit want ik moet mijn OV chipknip nog opladen en ik heb zelfs nog tijd om een koffie te scoren bij de Stations Huiskamer.
Daarna zit ik lekker in het zonnetje op het perron te wachten op mijn trein.
In Maastricht heb ik weer genoeg tijd om nog een koffie te scoren, bij de Kiosk deze keer.
De trein naar Luik blijft me iedere keer verbazen. Dat is volgens mij de oudste trein die ze in België nog hebben. Onderweg naar Luik stopt de trein ook in Eijsden, het meest zuidelijke station van Nederland, en in Bressoux, daar loop ik vandaag naartoe. Het spoor loopt hier bijna door de slaapkamers van de huizen. Ik zou de ramen zo aan kunnen raken, als de trein niet reed.
In Luik aangekomen is het zonnetje weg en loop ik meteen een regenbuitje met dikke druppels in. Dat duurt gelukkig maar even en nadat ik de nodige foto’s heb gemaakt van het station, Luik heeft een mooi en modern station, en omgeving, begin ik aan mijn wandelroute, een NS wandeling, maar eigenlijk gewoon een Groene Wissel omdat Bart deze ook gemaakt heeft.
De route gaat dwars door het centrum en ik kom langs de nodige oude kerken die stuk voor stuk wel het nodige aan onderhoud kunnen gebruiken. Ik kom ook bij de kathedraal en loop even naar binnen. Als ik de tweede keer bij het plein voor de kathedraal kom, is het tijd voor lunch, een omelet en een blonde om hem weg te spoelen.
Ik vervolg mijn route door het centrum en kom bij Montagne de Bueren, een trap van 374 treden die me zo’n 60 meter hoger brengt. Deze trap werd in 1883 voltooid en was bedoeld voor de soldaten die in de citadel gelegerd waren. Zij konden zo rechtstreeks naar het stadscentrum lopen, uiteraard erg belangrijk tijdens hun vrije uren…
Boven aangekomen, loop ik eerst langs de citadel en daarna langs de heuvel door bossen en langs grasland met regelmatig een mooi uitzicht over de stad. Een mooi stuk om te lopen. Geleidelijk gaat het weer omlaag en kom ik bij de Maas uit.
Nog een klein stukje en ik ben bij het station van Bressoux, nou ja station, het is amper een perron. Maar hier eindigt mijn wandelroute maar niet mijn wandeling. Ik loop namelijk weer terug naar Liège Guillemins via een andere route en via een brouwerij.
Luik, en ook Bressoux, is één grote bouwput. Overal waar tramrails liggen zijn ze aan het werken en is er van alles afgesloten. In Bressoux is ook de Liège Expo, die zal wel goed bereikbaar moeten zijn. Ik denk dat het station dan ook een keer een upgrade gaat krijgen.
Nadat ik een stuk langs de Maas gelopen heb kom ik weer bij de trappen uit. Hier, onder aan de trappen, ligt een brouwerij, Brasserie {C}. Hier ga ik even uitgebreid van een paar lekkere bieren en een kaasplank genieten. Eerst op het terras en later, als het te veel afkoelt, binnen.
Ik wil om even over 7 uur de trein terug naar Maastricht pakken. Aangezien het nog een kilometer of 3 lopen is naar het station, vertrek ik rond 6 uur bij de brouwerij, maar niet nadat ik nog een hele serie speciale bieren heb ingeslagen. Mijn rugzak is ineens erg zwaar…
Onderweg naar het station regent het, niet heel hard maar wel met grote druppels. Op het station scoor ik nog een koffie en dan een trein.
In Maastricht aangekomen komt het er met bakken uit. Gelukkig kan ik voor een groot deel onder een afdak lopen, maar mijn capuchon is geen overbodige luxe. De trein naar Roermond staat al klaar en die gaat ook niet verder dan Roermond vanwege blikseminslag tussen Roermond en Weert. Ik installeer me in de trein met koffie en mijn laptop om mijn verslag af te maken en on-line te zetten, me er nog niet van bewust dat mijn verslag nog een vervolg gaat krijgen.
Als ik goed en wel aan mijn verslag bezig ben, wordt er ineens hard omgeroepen dat deze trein niet rijdt maar de volgende misschien wel. Ik ruim dus alles weer op. Even later komt er iemand langs om te kijken of er niet iemand blijft zitten. Ik geef aan dat ik het begrepen heb maar even mijn laptop af moet sluiten. Dat geeft ons de gelegenheid om een praatje te maken en ik informeer naar de problemen, de blikseminslag was immers na Roermond. Hij vertelt me dat er tussen Sittard en Roermond wateroverlast is en dat dat nog tot half 2 vannacht kan duren… Geen treinen meer dus.
Ik besluit om niet af te wachten en ik bel Gerben. Die is gelukkig thuis en daar kan ik vannacht slapen. Door de stromende regen en met mijn zware rugzak loop ik naar het Herdenkingsplein, boven mij knallen de donderslagen en de bliksemschichten vliegen me om de oren. Dat gaat vast wel ergens fout. Op het station was ik nog redelijk droog, als ik bij Gerben aankom ben ik door en door nat. Dat mag de pret echter niet drukken, Gerben en zijn kameraden zitten nog aan tafel en hebben pasta over omdat er iemand niet gekomen is, kan ik me zomaar voorstellen met dit beestenweer. We maken er nog een gezellige avond van en de jongens toveren zelfs nog enkele flessen speciaal bier te voorschijn die we samen delen, behalve Gerben want die doet tijdelijk niet aan alcohol tot aan de Ringvaart Regatta.
Vrijdagmorgen, na een goede nachtrust, trek ik mijn vochtige kloffie weer aan en, na Gerben bedankt te hebben voor de gastvrijheid, loop ik naar het station om te kijken of ik thuis kan komen. Er rijden minder treinen richting Sittard omdat er een boom op het spoor ligt… Maar het ziet ernaar uit dat er om 10 uur een Intercity naar Roermond gaat, dus even een uurtje bij de HEMA koffie drinken en ontbijten.
En ja hoor, om even voor 10 uur staat er een trein klaar op perron 2. Ik installeer me weer en ben benieuwd of hij ook gaat rijden. En ook dat lukt. In Roermond haal ik met gemak de aansluiting naar de bus en ook deze rijdt gewoon en brengt me naar Baarlo. En zo kom ik toch nog thuis.
Weer
Overdag tijdens het wandelen heb ik prima weer, bewolkt en af en toe een klein buitje, maar niets om over te klagen. Mijn jas heb ik voornamelijk niet aan. Het wordt anders als ik naar huis ga en vanwege het noodweer strand in Maastricht. Hevige onweersbuien zorgen voor veel overlast in het Zuiden van Nederland en dat merk ik maar al te goed.
Songtekst van de dag
Vanwege voor de hand liggende redenen heb ik vandaag gekozen voor Thunderstruck van AC/DC.
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
Thunder, ah
I was caught
In the middle of a railroad track (Thunder)
I looked ‘round
And I knew there was no turning back (Thunder)
My mind raced
And I thought, what could I do? (Thunder)
And I knew
There was no help, no help from you (Thunder)
Sound of the drums
Beating in my heart
The thunder of guns
Tore me apart
You’ve been – thunderstruck
Went down the highway
Broke the limit, we hit the town
Went through to Texas
Yeah, Texas, and we had some fun
We met some girls
Some dancers who gave a good time
Broke all the rules, played all the fools
Yeah-yeah, they, they, they blew our minds
I was shaking at the knees
Could I come again please?
Yeah, the ladies were too kind
You’ve been – thunderstruck, thunderstruck
Yeah-yeah-yeah, thunderstruck
Oh, thunderstruck
Yeah
I was shaking at the knees
Could I come again please?
Yow
Thunderstruck, thunderstruck
Yeah-yeah-yeah, thunderstruck
Thunderstruck, yeah, yeah, yeah
Said
Yeah, it’s alright
We’re doing fine
Yeah, it’s alright
We’re doing fine, so fine
Thunderstruck, yeah-yeah-yeah
Thunderstruck, thunderstruck, thunderstruck
Whoa, baby, baby (Thunderstruck)
You’ve been thunderstruck, thunderstruck
Thunderstruck, thunderstruck
You’ve been thunderstruck
In Den Bosch neem ik eerst koffie. Daarna heb ik een flinke vertraging omdat ze verderop een trein aan het evacueren zijn. Die zal het dan wel niet meer doen. Ik zit al in de trein, maar ik moet er weer uit omdat mijn trein gecancelled is. Na enig zoeken, navragen en NS appen zit ik in de sprinter richting Dordrecht. Daarna de IC naar Roosendaal. Hier laat de NS de volgende trein wachten zodat ik mijn aansluiting haal, dat is mooi meegenomen.
Ik begin meteen met wandelen, door het winkelcentrum naar de Markt. Er is vandaag ook nog markt. Het valt me op dat er veel winkel leegstand is hier in Bergen op Zoom. Ook zijn er nog veel Vastelaoves versieringen op de huizen. Dat zie je bij ons niet zo.
Bij het water aangekomen vind ik een McDonalds. Ik wist dat hier horeca was en had hier een korte pauze gepland. Aangezien ik hier nu later ben, kan ik net zo goed meteen lunchen. Dus cheese burgers met aardbeien milkshake…
Na de lunch loop ik eerst een extra rondje rondom de Binnenschelde, een erg mooie route vlak langs het water. Na een tijdje doe ik mijn jas uit omdat ik het veel te warm krijg. Ik loop langs / door natuurgebied Molenplaat en ik zie veel verschillende vogels. Als ik bijna rond ben, kom ik weer in de bebouwde kom en op de oorspronkelijke route uit en vervolg die. Ik heb een klein stukje van de eigenlijke wandelroute gemist.
Ik loop nog een klein stukje door de buitenwijken van Bergen op Zoom, daarna gaat het voornamelijk over zand- en veldwegen, tussen de velden door. Het is op plekken behoorlijk drassig door de regen van de afgelopen dagen. Ik kom ook nog een geit tegen die aan de ketting ligt maar wel het wandelpad op kan en mij komt begroeten.
Het laatste stukje bos waar ik doorheen loop is een klim bos, een behoorlijk groot klim bos. Hier is gelukkig ook horeca, Bozlust, en ik geniet van een lekker dubbel bockje buiten op het terras.
Ik heb een locatie uitgezocht om een biertje te gaan drinken en mijn verslag uit te werken, Biercafé ’t Locomotiefke. Helaas zijn ze gesloten (vanwege Vastelaovend, opruimen en poetsen) en met hun de meeste andere eet- en drinkgelegenheden. Ik vind echter Gastrobar De Moor en die zijn open. Daar strijk in neer voor een paar biertjes en, bij gebrek aan een kaasplank en bitterballen, een Tom Kha Kai soep.
In Blerick regent het, maar als ik in Bergen op Zoom aankom is het droog, bewolkt maar droog. Als ik aan het wandelen ben, komt er eerst een flets zonnetje door en dan wordt het zelfs nog zonnig. De rest van de wandeling is de zon afwisselend wel, niet of een beetje aanwezig. Het is in ieder geval wam en ik heb geen jas nodig.
Ik heb besloten om naar Meppel te gaan, 3 uur met de trein. Als ik al vrij kan reizen en ook nog eerste klas, dan wil ik wel waar voor mijn geld.
Het station uitlopend, begint mijn wandeling. Het valt wel mee met de kou. Ik loop door Meppel, langs grachten en door het centrum. Er is markt vandaag. Even later loop ik verkeerd, voornamelijk omdat een brug waar ik overheen moest er niet meer is. Dan maar een klein stukje om naar de volgende brug.
Onderweg, in de trein, zag ik al dat het overal wel een beetje wit was, maar niet zo veel als bij ons (of verder naar het zuiden). In Meppel in de bebouwde kom is er maar weinig sneeuw te ontdekken. Dat wordt anders als ik door de polder loop. Daar ligt toch her en der sneeuw op de paden en moet ik goed uitkijken omdat het ook plaatselijk erg glad is.
Door de polder gaat het eerst voornamelijk over asfaltwegen en later ook over een aantal zandwegen. Die laatste zijn plaatselijk erg modderig, maar gelukkig is de modder voor een groot deel bevroren. Dat resulteert wel in een erg ongelijke ondergrond.
Ik loop langs een vogelreservaat en ik zie onderweg allerlei vogels (en hoor een specht). Een koppeltje zwanen zit aan de slootkant omdat het water bevroren is. Een heel stuk verder zie ik zelfs twee ooievaars. Ik dacht dat die de kou wel ontvlucht zouden zijn.
Als ik weer in de bebouwde kom aanbeland ben, loop ik eerst door de buitengebieden van Staphorst om daarna in Meppel aan te komen. In het Wilhelminapark loop ik een extra rondje. De grote vijver is voor een groot deel bevroren, maar niet helemaal. Toch loopt er een knul over het ijs. Gelukkig is hij niet zwaar, maar omstanders roepen toch dat hij van het ijs af moet.
Vlak bij het station draai ik weer af richting centrum. Ik ben de hele tijd niets tegen gekomen om ergens te eten of te drinken, ik heb dus wel honger en vooral ook dorst. Ik had van tevoren al uitgezocht dat ik naar Herberg ’t Plein wilde en daar ga ik nu linea recta naar toe.
Al met al een mooie wandeling die, ondanks de lange rechte stukken, niet saai was.
Eigenlijk biedt Herberg ’t Plein alles wat je maar kan wensen van een goeie kroeg, een redelijke keuze aan speciaal bier, waaronder ook enkele lokale bieren van bijvoorbeeld Gula Beers en uiteraard het nodige van de tap, een prima borrelkaart en een dagmenu (ontbijt, lunch, diner). Ik kan uit eigen ervaring melden dat de snert zelfgemaakt is en erg lekker.
Zoals al aangegeven valt het wel mee met de kou, ten minste in de bebouwde kom. Buiten de bebouwde kom ben ik blij dat ik me goed warm aangetrokken heb en dat ik handschoenen bij me heb. De lucht is deels blauw en deels bewolkt. Later op de dag trekken alle wolken weg en heb ik een stralende zonnige dag. Het wordt zelfs even zo warm dat ik bijna mijn jas uittrek.
Ik pak de trein van 9:06 in Blerick en de reis verloopt voorspoedig. Hoewel dit de trein naar Dordrecht is, gaat hij niet verder dan Den Haag Holland Spoor. Voor mij geen probleem, ik hoef niet zo ver. Wel weer een teken dat het niet goed gaat met het treinverkeer in Nederland, zoals ik in mijn recentelijke treinreizen aan den lijve ondervonden heb.
In één van die parken, het Griftpark, wil ik een pauze inlassen bij Peter’s Bistro. Die is echter gesloten, dat is jammer. Het Griftpark is overigens gesitueerd op de plek waar vroeger de Gemeentelijke Gasfabriek en de Vaalt stonden. Dat was de reden dat de grond op deze locatie erg vervuild was. Uiteindelijk hebben ze de vervuilde grond ‘ingepakt’ zodat deze geen schade meer kan aanrichten. Inmiddels is er een bacterie gevonden die zich voedt met de vervuiling en die, langzaam maar zeker, de vervuiling opruimt. Daar hebben we dan weer mazzel mee…
Als ik weer verder loop, kom ik bij een stuk dat is afgesloten. Ze zijn aan het snoeien en er kunnen takken vallen. Ik denk dat dat gevaar vandaag op veel meer plekken aanwezig is gezien de takken op de grond die ik op mijn weg tegenkom. 
Ik loop aan de andere kant van het water en ik pik de route even verder weer op.
Ik kom uit bij Lunchcafé de Moestuin, een groene oase met sociale oogst, een plek waar ze vooral de eigen oogst verkopen of gebruiken voor hun gerechten. Vegetarisch dus, maar ze hebben wel Gulpener bier en dat maakt veel goed. Ik ga voor een luxe tosti kaas tomatensalsa en die is goed te eten.
Na een tijdje kom ik bij de Lunetten van Utrecht. Deze zijn gebouwd rond 1825 als verdedigingswerk om een eventuele aanval vanuit de Houtense Vlakte te pareren. Daarna gaat het weer richting centrum, langs enkele oude fabrieksgebouwen van N.V. Draadindustrie „Neerlandia”, fabriek voor spijkers en draadstaal, en de 
Eerste Nederlandsche fabriek van Gereedschappen, opgericht in 1916. Via de Veilinghavenkade met enkele historische rijnaken uit de vorige eeuw kom ik dan weer bij het spoor en even later ook het station uit.
De vorige keren dat ik in Utrecht was, ben ik bij Taplokaal Gist geweest en ondanks dat dat erg goed bevallen is, heb ik nu geen zin om daar een flink stuk voor te lopen (en straks ook weer terug). Ik loop daarom het centrum in en kom uit bij Little Dublin, een Irish Pub. Hier kan ik onder het genot van enkele Guinness deze blog verder uitwerken.
En dat klopt, in Utrecht aangekomen waait het flink en het regent. In de morgen en de vroege middag heb ik de nodige regen. ’s Middags blijft het droog. Af en toe komt zelfs het zonnetje even door. De enige constante factor is de wind. Ten minste de aanwezigheid ervan, de windsterkte varieert van een flinke wind tot harde windstoten.
Ik heb al vakantie voor de rest van het jaar, tijd voor een wandeling dus. Ik besluit maximaal gebruik te maken van mijn 1ste klas keuzedag en naar Emmen te gaan. Daar ga ik de Groene Wissel langs de hunebedden lopen, Groene Wissel 185: Hunebedden, grafheuvels en onderduikershol.
In Nijmegen wordt ik verwelkomd met de mededeling dat er een stroomstoring is en er geen treinen van en naar Zwolle rijden. Ook rijden er door capaciteitsproblemen geen vervangende bussen. Dit duurt tot ca. 8:30. Dat zou voor mij net goed kunnen gaan… Tegen de tijd dat ik in mijn trein naar Zwolle stap hebben ze blijkbaar toch nog ergens bussen gevonden.
De reis naar Zwolle gaat verder zonder bijzonderheden voorbij. De stroomstoring is blijkbaar verholpen. In Zwolle heb ik weer mooi tijd om koffie te scoren voordat ik de sprinter naar Emmen neem.
In Emmen aangekomen begin ik meteen met wandelen. Ik loop door het centrum van Emmen en dan naar Westenesch. Hier tik ik meteen mijn eerste hunebed af, D44. Hier is niet veel van over omdat men de stenen voor andere doeleinden heeft gebruikt. In één steen zitten zelfs geboorde gaten om hem in kleinere stukken te breken. Zo ver is het echter niet gekomen.
Ik loop over een veldweg en er staan vrachtwagens midden op de weg. Dat is niet zo moeilijk, het is maar een smalle weg. Ze worden geladen met bieten.
Ik check op Google Maps waar de hunebedden zijn en denk slim te zijn door een omweg te maken om zo nog drie hunebedden te bezoeken. Pas als ik daar ben, besef ik dat ik daar op de terugweg ook voorbij kom. Tja, terug naar de oorspronkelijke route dus.
Ik loop door het Valtherbos en nadat ik hunebed D35 bezocht heb, zwaai ik af richting Valthe. Hier zit een bakker, Ambachtsbakker Kuipers, en daar hoop ik iets te eten en te drinken te krijgen. Helaas zijn er in de winter geen belegde broodjes of koffie, in de zomer wel. In plaats daarvan neem ik een luxe krentenbol met abrikoos in het midden die ik buiten op eet, erg lekker.
Terug naar de route alwaar ik al snel bij het Onderduikershol kom. Dit is een reconstructie van het onderduikershol waar tijdens de Tweede Wereldoorlog diverse Joden ondergedoken zaten.
Deze zijn duidelijk zichtbaar in het bos. Ze zijn veel jonger dan de hunebedden, zo’n 1000 jaar jonger, en er liggen vaak meerdere personen in begraven.
Nog een stukje door het bos en ik kom weer in de bebouwde kom. Bij het station aangekomen volg ik het begin van de route nog een keer om in het centrum te komen. Hier ga ik bij de Brasserie zitten voor een welverdiend biertje en erwtensoep. Hier werk ik ook dit verslag verder uit en zet het op de blog.
Today we are going up Cerro San Cristóbal with Sandy. There are several ways up, by funicular, a type of cable railway, by teleférico, a cable car, or by bus. We however go up walking, the road is closed for cars and not too steep. We take regular rests so Ada can keep up.
At the top there is a big statue of Maria watching over Santiago. This is the third highest point in Santiago at about 850m or a prominence of 280m.
Once we finish our drink, we walk back the same way that we came and go to Sandy’s room to see which things we need to leave for Sandy for the travels in South America that she is planning, sleeping bag and such. Also Sandy is sorting through her stuff to figure out what we have to take home for her. In the mean time we have a drink at the Sinatra Restobar further down in Sandy’s street. Here they also have their own beer, Pukalan. And again I need to add the beer to Untappd, just as in the Snowbar.
We collect all our own stuff and the things that Sandy doesn’t need any more and take an Uber to our apartment to drop the heavy backpack.
We walk a bit through Bella Vista, to the place where you can go up the hill, Serro San Cristóbal, and from there through the streets where there are small stalls with art, handmade objects and other stuff. It’s a nice and relaxed stroll and we have a coffee and a smoothie at one of the small bars in one of these streets.
On advise of Google we walk into Patronato, there should be a crowd there and where there is a crowd, something is happening. We find a stage in the middle of the street and a lot of people who are painting the houses. Not exactly graffiti but more controlled and planned art.
We continue our walk to Cerro Santa Lucia, a hill with a park in the middle of the city. A remnant of a volcano 15 million years old! From here we have beautiful views over Santiago.
Basilica de la Merced, and we can go in. At first it looks like a normal church, but then we see that we can enter a nice garden via a side door. From this garden we can enter Museo la Merced, a museum with all kind of religious objects and paintings. A nice surprise.
Now it is time to get back to our apartment to get rid of some things we bought and head for the Snowbar to get a few beers.
Relieved that everything is ok, we go for sushi at Patio Bellavista. The first thing that happens is that we get a complimentary Heineken. I think they are giving the stuff away just to get rid of it. But nothing could be farther from the truth. We are celebrating 150 years of Heineken, here in Chili!
We start with a trekking tour. Pick up time at the hostal is 8:00-8:30 but they would make sure we would be picked up last so we can get some breakfast, which is also from 8:00. We are early at breakfast which is good since at 8:15 the van to pick us up is there. There are only two girls in the van… They picked us up as one of the first!
When everybody is on board, we go in the direction of the Tatio Geysers. We will visit these the day after tomorrow.
We reach a nice spot in the valley with a natural pool. This is our destination and everybody can get into the pool. Ada puts here feet in the water and I talk to Victor, our guide, and make pictures. Then, after consulting Victor, I walk further up the valley. Victor accompanies me for the first part, he probably wants to make sure I can deal with the terrain. After 20 minutes or so I return, I don’t want everybody waiting for me. I meet Victor after a while, he looks relieved that he found me 🙂 We walk the remaining part back together and he points out a huge cactus. According to Victor the cactus is about 400 years old.
When we return everybody is already coming out of the pool and when everybody is dressed we start our way back.
They drop us in the town center. The first thing we do is look for a farmaciá to get some extra sun block. Then we walk to the town square and find a spot on the terrace for lunch. They don’t have any new beer for me, except for one, Stella. So Stella it is. I undoubtedly have had a Stella before, but not since I use Untappd. So I had to go to the other end of the world to get my first Stella check-in 🙂
This afternoon we are going to float in salt water. We report on time at the booking office and are brought to a pick-up point. The van is already almost full. We drive to Laguna Cejar and Laguna Piedra. Here we make a short walk before the clothes go off and we can go into Laguna Piedra to float. This is indeed a nice and a little bit weird experience. Without any effort whatsoever one keeps floating. Maybe we should also add some more salt to the swimming pool next year…
First we go to two small pools of salt water that are connected underground. These pools get deeper every year because the bottom of the pool is dissolving in the water and partly evaporates.
To top things off, we have cocktails or rather sour and other refreshments. This works very well after a day in the hot sun.
Alas the evening tour, an astronomical tour, is cancelled due to clouds. We reschedule to tomorrow evening. Instead we go for a drink and again we end up in a restaurant where we cannot get a drink without eating, so again we go, to Kankas where we are always welcome. Kankas is a Peruvian bar / restaurant and we seem to be selecting these while we are in Chili.
I start the day with packing my stuff so I can start walking immediately after breakfast. Breakfast is sober but ok and one of the girls brings me scrambled eggs.
There are quiet some people coming down already, they must have started early. I also meet Renate and the girls on their way back. They left at 4 am!
From here on out it goes up more steeply. It is very well doable, it is mostly rocks where you have to make big steps. After a short section that is not very steep the real scrambling begins a the side of a rock field and then through the snow. Now a section follows were I scramble over a rock field. Somehow I get a little off the path and end up in a part where all the rocks are loose and have the tendency to slide down. Not good. I consider my options and decide to go straight up where the path is. I do so very slowly to avoid sliding down with rocks and all. That would be a pity, I would have scrambled up here for nothing…
Once back on track the rocks are more stable, as expected. I continue over the rocks and snow and finally reach my destination, mirador Base las Torres, I did it in a little more than 2 hours. It is a little colder up here, but not too bad. The lake is frozen however. The three granite peaks look very spectacular with some moving clouds around their tops.
There are not many people up here, two couples and a solo hiker. One of the girls asks if I want my picture taken so today there are again pictures with me in it.
Back at Chileno it’s time for something to drink. No beer yet, I still have to go down to the park entrance with my backpack. So it’s a Coke, or actually 2.
I pick up my backpack and start my way down. I arrive at Hotel Las Torres Patagonia where I ask for a transfer to Laguna Amarga. They tell me that I have to walk for 15 more minutes to reach the welcome center where I can get a transfer. Since I have time enough and since they have a bar, I decide to first have a beer. The bar is called Pionero and they have a beer with the name Pionera, so that is what it is gone be. The beer is served with a hopbel in it. According to the info on the placemat they are the only beer and gin producers within Torres del Paine National Park, so I picked the right location.
After this very nice rest, I continue through very flat terrain for about 20 minutes to arrive at the welcome center. There are not too many people here, yet. I drink another beer and have an Empanada.
The bus trip to Puerto Natales is uneventful and a few minutes from the bus terminal is my hotel, Big Bang Patagonia. I can still check in and the first thing I do is a shower, no not a beer.
Today I am not only blown away by the scenery but also literally by the fierce winds. I already think the wind is strong, man am I in for a surprise later today.
I meet the couple from Utah again, they stayed at Cuernos and are now going up to Britanico. They made it to the first suspension bridge at glacier Grey.
Before I leave, I put the rain cover on my backpack because there are some dark clouds in front of me. But luckily they drift away from me. I only feel some drops. This is good because the rain cover comes of the backpack, probably because of the shrubs and trees that are growing over the path.
Just like yesterday I take a break after I cross a suspension bridge, here I notice that I am off track, but given the amount of other hikers I don’t worry. There is also a horse track here and I think Gaia took that one when it created the route. A little bit later I am back on track again.
I decided to have a big break when there are less than 7 kilometers to walk. When I do there are 6 kilometers left and I sit on a rock and have my sugar shot and a protein bar. A couple passes by that I already met a couple of times today. The guy asks if he should take a picture of me. So today not only scenic pictures, but also one or two with me in it.
Raindrops are falling but not too much and they are welcome to bring some extra cooling.
At first I sit outside but with these winds that is not very nice. So I go inside the overcrowded restaurant and I find a spot to sit. Here I meet Renata who is walking the trek with here two Brazilian friends. I passed them a couple of times today and she asks if it was easy for me because it looked like I was walking the trek without any difficulty. I assure her that it wasn’t as easy as it looked. Renata is originally from Brazil and we talk about al lot of things. Sitting with Renata and her friends is a couple with a woman from Peru. She tells me to go to Peru, like Lise and Sven did last year. She also tells me to go to restaurant Central in Lima, the number one restaurant in the world. Expensive but worth it. I checked it and in 2023, it earned the No. 1 spot on the World’s 50 Best Restaurants ranking.
Today it was mostly cloudy with some short sunny periods, some drops of rain and a lot of wind.
