Datum: 20241218
Tijd: 10:20 – 15:45
Afstand: 26,6 km
Overnachting: Boutique Hotel Zaan
Wandeling
De kerstvakantie is zo’n beetje begonnen. Ik hoef alleen vrijdag nog even naar het werk omdat een van mijn teamleden afscheid neemt. Vandaag en morgen ga ik verder met het Trekvogelpad.
Ik sta weer heel vroeg op en neem de trein van 9:36 in Blerick. Het is nog erg donker buiten, maar het is gelukkig niet erg koud.
In de trein zoek ik mijn OV route verder uit. Ik kan de bus vanaf Amsterdam Centraal pakken, maar dan kom ik niet helemaal uit waar ik wil zijn en moet ik 1 kilometer extra lopen. Ik kan ook de bus vanaf Alkmaar pakken en die brengt me precies waar ik wil zijn. Dat laatste wordt het, kost me 20 minuten extra reistijd, maar dat is geen straf in de 1ste klas bij de NS. Die hadden me namelijk gisteren een upgrade van 2de klas naar 1ste klas aangeboden voor 1 euro, mooi meegenomen.
Ondanks een kleine vertraging, file bij Den Bosch, kan ik in Utrecht overstappen op de trein naar Alkmaar. De conducteur spreekt Alkmaar structureel uit met de klemtoom op de tweede lettergreep, dat klinkt wel grappig.
In Utrecht had ik geen tijd om koffie te scoren, maar daar is in Alkmaar tijd genoeg voor, ik heb 40 minuten. Ik ga naar een koffie tentje bij het station, Nas. Dat is blijkbaar van een Eritreeër want ze hebben Eritrese gerechten. De koffie is erg goed.
Na even lekker van mijn koffie te hebben genoten, neem ik de Overal Bus 123 richting De Rijp, die stopt ook in Graft waar ik wil zijn. Mijn halte is precies op tijd, er is een verkeersinfarct in Graft veroorzaakt door de vuilniswagen, enkele personenwagens en de bus. Ik stap uit en begin met mijn wandeling. Aan het begin moet ik omlopen (plus 3,6 km) omdat het veerpont in Spijkerboor in dit jaargetijde alleen in het weekend vaart. Ik loop dus richting West-Graftdijk, daar is een brug over het Noordhollands Kanaal.
Er staat een flinke wind en ik zie een grote groep vogels in de lucht, tja Trekvogelpad…
Als ik aan de rand van West-Graftdijk Euro Parks oploop heb ik al snel in de gaten dat ik verkeerd zit… dus klein stukje terug, een draadafzetting over, de drukke provinciale weg over, een stukje door de berm, weer draadafzetting over en over een weg die hier begint verder. Dat kan niet de bedoeling zijn en dat is het ook niet, ik zit helemaal verkeerd. Ik was zo gefocust op scherp linksaf, dat ik te vroeg afgebogen ben. Terug naar de rotonde waar het fout ging, door de berm deze keer. Dat krijg je ervan als je geen GPS track hebt en geen goede beschrijving van de alternatieve route.
De wind heeft inmiddels vervelende proporties aangenomen, ik waai regelmatig bijna om.
Uiteindelijk kom ik toch in Spijkerboor alwaar ik het veerpont zie liggen aan de andere kant van het kanaal. Nu gaat het langs de Knollendammer Vaart richting, hoe kan het ook anders, Oostknollendam. In Oostknollendam is het beter lopen, de wind wordt hier tegengehouden door de huizen en bomen. Oostknollendam bestaat voornamelijk uit één straat die langs het water ligt met aan weerszijden huizen. Helaas is er geen horeca, wel een buurthuis, maar dat is dicht.
Aan het eind van Oostknollendam kom ik bij de plaatselijke dooienakker uit, die past op één foto!
Hierna is het de bedoeling dat ik weer het open landschap, het Jisperveld, in loop. Dat laat ik echter letterlijk links liggen, ik heb even genoeg wind gehad en ik loop door over de weg en kom even later weer op de route uit. Ik heb gefoeteld en een stuk afgesneden.
Ik loop nu langs Wormer , hier heb ik een café gezien, Café Groos, dat 24 per dag open is volgens Google. Dat dat te veel gevraagd is had ik wel verwacht, echter ik had goede hoop dat het nu wel open zou zijn. Helaas, nergens koffie of een biertje.
Ik loop vandaag etappe 3 van het Trekvogelpad en een stuk van etappe 4, het was me weer eens niet lang genoeg. Als ik de etappes wissel, heb ik 19,5 kilometer gelopen en dat terwijl etappe 3 maar 14,9 kilometer is. De alternatieve route heeft dus bijna 5 kilometer extra gekost, nou ja, de alternatieve route op mijn manier…
Ik loop nu nog zo’n 5 kilometer van etappe 4 en ik twijfel even of ik de route ga volgen door het open landschap of een alternatief zoek tussen de bebouwing. Als purist en omdat ik al een stuk gefoeteld heb, kies ik voor de originele route en wederom loop ik door de forse wind in het open landschap. Als ik bij de provinciale weg kom waar ik van de route afga om naar Zaandijk te lopen, denk ik dat ik het gehad heb met de wind. Helaas, nu loop ik anderhalve kilometer recht tegen de wind in.
Ik kom langs het Zaans Museum en de Zaanse Schans, een openlucht museum met rijksmonumentale houten gebouwen en industriemolens uit de Zaanstreek. Dat ziet er wel aardig uit, wellicht eens met Ada naartoe gaan.
Als ik in Zaandijk de brug overloop, kom ik al meteen langs mijn hotel. Ik zag in mijn mail dat ik ook al een digitale sleutel had gekregen, maar dat is voor zo meteen. Eerst ga ik bij de Spar aan de overkant naar binnen voor een pak chocomel en wat snacks.
De digitale sleutel werkt (gelukkig) en even later kan ik onder de douche. Ik heb een mooie grote kamer met een ruime badkamer met inloop douche.
Na de douche is het tijd om een biertje te gaan scoren en waar kan dat beter dan in een brouwerij. Om de hoek van mijn hotel zit een brouwerij, Brouwerij Hoop, heb ik dat weer… Hier nuttig ik de nodige biertjes terwijl ik dit verslag uitwerk en bitterballen en kipkrokantjes verorber.
Al met al een zeer geslaagde dag, maar wel zeer vermoeiend met die wind.
Weer
De wandeling begon droog, maar wel met een forse wind. Die wind naam geleidelijk aan toe en er kwam ook nog wat regen bij, gelukkig niet erg hard. Voordeel van de wind was dat alles weer droog was toen ik in het hotel aankwam. De wind was zo hard dat ik regelmatig moeite had met lopen en als een dronkenman langs de weg liep. En dat terwijl ik nog niets gedronken had… Ik werd bijna uit mijn schoenen geblazen.
Een beetje googelen leert me dat er vandaag een gemiddelde windkracht 7 stond met windstoten tot windkracht 9, stormachtig, voortbewegen zeer moeilijk, dus…
Songtekst van de dag
Omdat het vandaag zo hard waaide, heb ik vandaag gekozen voor Ride Like the Wind van Christopher Cross.
It is the night
My body’s weak
I’m on the run
No time to sleep
I’ve got to ride
Ride like the wind
To be free again
And I’ve got such a long way to go
To make it to the border of Mexico
So I’ll ride like the wind
Ride like the wind
I was born the son of a lawless man
Always spoke my mind with a gun in my hand
Lived nine lives
Gunned down ten
Gonna ride like the wind
And I’ve got such a long way to go
To make it to the border of Mexico
So I’ll ride like the wind
Ride like the wind
Accused and tried and told to hang
I was nowhere in sight when the church bells rang
Never was the kind to do as I was told
Gonna ride like the wind before I get old
It is the night
My body’s weak
I’m on the run
No time to sleep
I’ve got to ride
Ride like the wind
To be free again
And I’ve got such a long way to go
To make it to the border of Mexico
So I’ll ride like the wind
Ride like the wind
And I’ve got a long way to go
To make it to the border of Mexico
So I’ll ride like the wind
Ride like the wind
Gonna ride like the wind
Ride
Gonna ride like the wind
Gonna ride
Ik loop door de smalle oude straten richting centrum om de route weer op te pikken. Dat lukt en vervolgens voert mijn wandeling mij dwars door het centrum van Alkmaar. Er is kermis in Alkmaar, dat had ik gisteravond al gezien. Toen zag ik het reuzenrad en enkele andere grote attracties van veraf, mooi verlicht in het donker. 
Kermis in Alkmaar betekent dat het hele centrum vol staat met kermisattracties. Niet alles op één plein, maar gewoon in alle straten en op alle pleinen.
Voordat ik Alkmaar helemaal achter me laat, moet ik nog over een industrieterrein. Dit is een lang recht stuk en op den duur wel saai. Ik loop over een fietspad met aan beide zijden een sloot met veel riet. Daarachter het industrieterrein, ook aan beide zijden.
Er heerst een zeer streng regime op het veerpont. Ik sta samen met twee fietsers op een veerpont ter grootte van de helft van die we in Baarlo hebben. Toch mag ik niet vrij rondlopen en moet ik op een klein stoepje aan de zijkant gaan staan. Als ik de schipperscabine voorbij wil lopen om op het stoepje aan de andere kant te gaan staan, wordt ik meteen teruggefloten. De schipper heeft gezegd waar ik moet gaan staan en daar valt niet over te twisten. Tja, wat zal ik daar over zeggen? Weet je wat, ik zeg niks…
Ik loop lange rechte stukken door het vlakke boerenlandschap, er staat een stevige wind. Overal is water. Hier heeft men land van water gewonnen, maar zo te zien is het nog niet helemaal klaar… Ik loop over een dijk en rechts staat het water een stuk hoger dan links. Geen probleem zou je zeggen, ware het niet dat links ook een boerderij ligt die een stuk onder het waterniveau van rechts ligt. Dan moet je toch wel veel vertrouwen in de dijken en de gemalen hebben.
In Driehuizen wijk ik even een klein stukje van de route af om bij De Vriendschap een biertje te drinken. Lekker buiten op het terras in de schaduw en de wind, langs het water en met uitzicht op de weilanden. Ik neem meteen een spekpannekoek als lunch.
Na de lunch loop ik door Driehuizen en dan gaat het weer verder door het vlakke land tussen de weilanden door. Uiteindelijk kom ik in Graft, hier eindigt mijn route. Er is echter niets te doen, dus ik loop door naar De Rijp, hier zijn wel cafés. Na de plaatselijke dooienakker nog even bezocht te hebben, kom ik bij eetcafé De Walvis uit. Tijd voor een paar biertjes als afsluiting.
De terugreis gaat via bus 123 naar Alkmaar en dan met de Intercity rechtstreeks naar Blerick. In Alkmaar heb ik gelukkig tijd genoeg om koffie en een Mars te scoren. In de trein werk ik dit verslag verder uit en zet het online.
Ik kom verbazingwekkend goed mijn bed uit om half 6 ’s morgens. Gisteren zijn Ada en ik naar de begrafenis van haar oom Piet geweest en daarna hebben we met de familie van Hoek het leven van Piet gevierd zoals hij dat gewild zou hebben. Ik ben mooi op tijd op het station om een van mijn keuzedagen op te halen, ik reis 1ste klas vandaag, en voor half 7 in te checken. Even over half 7 vertrekt de trein.
Ik kom verder zonder problemen in Alkmaar aan. Ik heb nu meer dan een half uur voordat de bus vertrekt naar Bergen aan Zee waar het Trekvogelpad begint. Tijd voor koffie, die heb ik nog niet gehad omdat de overstap in Utrecht net te kort was. Ik loop richting busstation en kijk of ik iets zie dat open is. En ja hoor, ik kom bij hotel Stad&Land terecht. Dat is toevallig ook het hotel waar ik vanavond een kamer geboekt heb.
Ik pak bus 166 naar Bergen en daar heb ik mazzel. Eigenlijk zou ik hier 26 minuten moeten wachten, maar de vorige buurtbus 410 is blijkbaar aan de late kant en ik kan zo’n beetje meteen instappen. Buurtbus 410 brengt me naar Bergen aan Zee. Dat komt mooi uit, nu kan ik om 20 over 10 al beginnen met mijn wandeling.
Na een stukje strand, duik ik het Noordhollands Duinreservaat in. Hier ben ik de rest van de morgen, ongeveer de helft van de wandeling, mee zoet. Ik loop afwisselend door duinen, heide en bos. Op een gegeven moment kom ik bij een grote trap omhoog. Ik loop bijna door, maar bedenk me dan dat er boven wellicht iets te zien is. Dus trap op en genieten van een mooi uitzicht over het duinen gebied.
Weer een flink stuk verder, ik ben nu het duinengebied uit, kom ik een bord tegen dat me vertelt dat er een stuk Atlantikwall te zien is, de zogenaamde drakentanden. Ik zie in eerste instantie niets, maar dan zie ik enkele tanden net boven het onkruid uitsteken. Als je al een bord neerzet, laat dan af en toe iemand onkruid wieden…
Ik kom weer in de bewoonde wereld, in Egmond aan den Hoef. Hier loop ik, bijna letterlijk, tegen Proeflokaal Brouwerij Egmond aan. Ze brouwen hier het enige Benedictijner Abdijbier van Nederland, de Sancti Adalberti bieren. Heb ik dat weer, dat wordt dus proeven. Aangezien het toch tijd was voor een pauze, komt dat goed uit.
Na een tweetal bieren geproefd te hebben, vervolg ik mijn wandeling langs de ruïne van het kasteel van Egmond. Ruïne is een groot woord, het is voornamelijk de fundering die er nog staat.
Ik volg nu een jaagpad langs een vaart. Ik moet regelmatig over hekjes klimmen, maar er is altijd wel een plank waar je op kunt staan om makkelijker over het hek te komen. Bij een zo’n hek zie ik beweging op de grond, een haas. 
Hij blijft vlak bij me zitten en kijkt me aan alsof hij wil zeggen: kom maar op, ik ben toch sneller.
Nadat ik lekker gedoucht heb, zoek ik The Scrapyard op. Daar was ik voor gekomen… The Scrapyard blijkt niet al te ver van mijn hotel te liggen, maar dat wist ik al, daar had ik het hotel voor uitgezocht. The Scrapyard is gevestigd in Hal 25, zo te zien een oude fabriekshal waar allerlei cultuuractiviteiten plaats vinden. Ook is er een gaarkeuken gevestigd en uiteraard The Scrapyard.
Vandaag had ik perfect wandelweer. Het was voornamelijk bewolkt en af en toe kwam de zon door, voornamelijk ’s morgens en na mijn wandeling toen ik bij The Scrapyard op het terras zat. Verder was het de hele dag droog, ondanks enkele zeer dreigende donkere wolken.
