Datum: 20250919
Tijd: 9:10 – 16:15
Afstand: 22,8 km
Wandeling
Om even voor half zes gaat de wekker. Een vrije vrijdag en een spuit in mijn knie, wandelen dus. Een stukje verder weg zodat ik ook mijn keuzedagen op krijg. Ik kies ervoor om verder te gaan met het Trekvogelpad, het stuk dat ik in december vorig jaar heb laten liggen omdat het zo hard waaide. Ik begin in Zaandijk en loop etappe 4 verder af en dan (een deel van) etappe 5.
Op mijn weg naar Blerick wordt ik begeleid door een samenstand van een mooie maansikkel met Venus. Een stuk hoger aan de hemel staat Jupiter (maar die zie je niet op de foto’s).
Tijdens het eerste stuk van mijn treinreis, naar Utrecht, zet ik de GPX tracks klaar op mijn TwoNav en bestel ik een nieuwe platte draadloze muis voor mijn wandel-laptop. Helaas is er bij beide overstappen, in Utrecht en in Zaandam, geen tijd voor koffie. Dat haal ik dan in als ik in Zaandijk aankom. Ten minste, dat denk ik. En dan heeft mijn laatste trein 5 minuten vertraging. Dat is meer dan genoeg om koffie te scoren bij de Kiosk.
In Zaandijk aangekomen loop ik langs de Zaanse Schans en het Zaans Museum het dorp uit naar Het Kalf, een buurt of gehucht dat bij Zaandam hoort. Na iets meer dan 2,5 km ben ik dan eindelijk op de route. Het valt me op dat er nergens rood wit markeringen zijn, totdat ik buiten het dorp kom.
Ik volg een tijdje allerlei wandelpaden en af en toe wegen. Ik ben hier in Polder Oostzaan en hier is meer water dan land. Als je op de kaart kijkt, dan zie je wel wat ik bedoel.
Dan ga ik de weilanden in tussen al het water en de koeien. Ik volg nu lange tijd een wandelpad door de weilanden met regelmatig een brug. Er is niet veel schaduw en in de zon is het behoorlijk warm.
De weilanden gaan voorzichtig over in meer recreatie gebied met strandjes en zo. Net voor het einde van etappe 4 begeeft mijn telefoon het. Dat is kl*t*. Gelukkig heb ik mijn TwoNav nog en weet ik hoe ik in Den Ilp moet komen. Hier vind in café de 3 Zwanen en daar is het tijd voor een pauze. Gelukkig krijg ik mijn telefoon weer aan de praat. Ik hoop dat hij het blijft doen. Ik heb Ada en de kids uit voorzorg een appje gestuurd dat ik wellicht onbereikbaar ben later op de dag.
Na mijn pauze met een lekkere Skuumkoppe, loop ik terug naar de route en vervolg mijn wandeling met etappe 5. Die volg ik tot in Landsmeer. Het is vooral meer van hetzelfde, water, gras, recreatie en af en toe een bosje (yeay, schaduw) en daar is helemaal niets mis mee.
In Landsmeer aangekomen besluit ik dat het goed is geweest. Ik heb er inmiddels 22,5 km op zitten. Ik zou er nog 6 km aan kunnen plakken tot ’t Schouw, maar daar is volgens mij geen horeca. Helemaal door tot Broek in Waterland zie ik al helemaal niet zitten, dat zijn nog 12 km van Landsmeer uit.
Ik zoek eerst eens een terras voor een biertje. Dat wordt café de Driesprong. Daar hebben ze zowaar een Weißen van de tap die ik nog niet gehad heb, een Aldersbacher, lekker.
Ik heb tijd genoeg en besluit om naar Amsterdam te gaan om bij een Gollem een biertje te gaan drinken. De muziekkeuze bij de Driesprong helpt me om ergens anders naar toe te gaan… Als ik aanloop, zie ik bus 119 net vertrekken, maar 1 minuut later komt er nog één. Geen probleem dus. De buschauffeuse heeft geen gevoel voor humor en al helemaal geen geduld met mensen die het verkeer niet snappen, ze vloekt en tiert erop los, vermakelijk (want ze heeft gelijk). De bus brengt me naar Amsterdam Noord en hier stap ik over op de metro, lijn 52. Ik probeer erachter te komen welk perron ik moet hebben, maar het maakt niets uit. Noord is een eindstation, alles dat hier vertrekt komt so-wie-so bij Amsterdam Centraal en daar wil ik heen.
Op Amsterdam Centraal aangekomen, loop ik nog een half uurtje naar Gollem aan het Water. Daar ben ik pas 1x geweest.
Bij Gollem aan het Water drink ik een paar biertjes op het terras en neem ik een kaasplank (avond eten). Hier werk ik ook dit verslag verder uit zodat ik de blog in de trein verder af kan maken.
Al met al een leuke wandeling en met mijn knie ging ook alles goed. Laten we hopen dat dat nog even aanhoud zodat ik ook in Zuid Duitsland en Oostenrijk leuke wandelingen kan maken.
Weer
Het was vandaag een mooie zomerdag in september. Nog net zomer, want maandag begint de herfst. De echte herfst wel te verstaan en niet die van die idiote meteorologen die er geen verstand van hebben.
Het is maar goed dat ik mijn hoed en zonnebril bij me had, die had ik hard nodig.
’s Avonds is het nog lang lekker.
Songtekst van de dag
De songtekst van de dag was niet zo moeilijk. Ik begon de dag met Venus aan de hemel en dat wordt het dus, Venus van Shocking Blue.
A goddess on a mountain top
Was burning like a silver flame
The summit of beauty and love
And Venus was her name
She’s got it
Yeah baby, she’s got it
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
Her weapons were her crystal eyes
Making every man mad
Black as the dark night she was
Got what no one else had
She’s got it
Yeah baby, she’s got it
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
She’s got it
Yeah baby, she’s got it
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
Well, I’m your Venus
I’m your fire
At your desire
Ik sta weer heel vroeg op en neem de trein van 9:36 in Blerick. Het is nog erg donker buiten, maar het is gelukkig niet erg koud.
In Utrecht had ik geen tijd om koffie te scoren, maar daar is in Alkmaar tijd genoeg voor, ik heb 40 minuten. Ik ga naar een koffie tentje bij het station, Nas. Dat is blijkbaar van een Eritreeër want ze hebben Eritrese gerechten. De koffie is erg goed.
Er staat een flinke wind en ik zie een grote groep vogels in de lucht, tja Trekvogelpad…
Uiteindelijk kom ik toch in Spijkerboor alwaar ik het veerpont zie liggen aan de andere kant van het kanaal. Nu gaat het langs de Knollendammer Vaart richting, hoe kan het ook anders, Oostknollendam. In Oostknollendam is het beter lopen, de wind wordt hier tegengehouden door de huizen en bomen. Oostknollendam bestaat voornamelijk uit één straat die langs het water ligt met aan weerszijden huizen. Helaas is er geen horeca, wel een buurthuis, maar dat is dicht.
Aan het eind van Oostknollendam kom ik bij de plaatselijke dooienakker uit, die past op één foto!
Ik loop nu langs Wormer , hier heb ik een café gezien, Café Groos, dat 24 per dag open is volgens Google. Dat dat te veel gevraagd is had ik wel verwacht, echter ik had goede hoop dat het nu wel open zou zijn. Helaas, nergens koffie of een biertje.
Ik loop nu nog zo’n 5 kilometer van etappe 4 en ik twijfel even of ik de route ga volgen door het open landschap of een alternatief zoek tussen de bebouwing. Als purist en omdat ik al een stuk gefoeteld heb, kies ik voor de originele route en wederom loop ik door de forse wind in het open landschap. Als ik bij de provinciale weg kom waar ik van de route afga om naar Zaandijk te lopen, denk ik dat ik het gehad heb met de wind. Helaas, nu loop ik anderhalve kilometer recht tegen de wind in.
Ik kom langs het Zaans Museum en de Zaanse Schans, een openlucht museum met rijksmonumentale houten gebouwen en industriemolens uit de Zaanstreek. Dat ziet er wel aardig uit, wellicht eens met Ada naartoe gaan.
Ik loop door de smalle oude straten richting centrum om de route weer op te pikken. Dat lukt en vervolgens voert mijn wandeling mij dwars door het centrum van Alkmaar. Er is kermis in Alkmaar, dat had ik gisteravond al gezien. Toen zag ik het reuzenrad en enkele andere grote attracties van veraf, mooi verlicht in het donker. 
Kermis in Alkmaar betekent dat het hele centrum vol staat met kermisattracties. Niet alles op één plein, maar gewoon in alle straten en op alle pleinen.
Voordat ik Alkmaar helemaal achter me laat, moet ik nog over een industrieterrein. Dit is een lang recht stuk en op den duur wel saai. Ik loop over een fietspad met aan beide zijden een sloot met veel riet. Daarachter het industrieterrein, ook aan beide zijden.
Er heerst een zeer streng regime op het veerpont. Ik sta samen met twee fietsers op een veerpont ter grootte van de helft van die we in Baarlo hebben. Toch mag ik niet vrij rondlopen en moet ik op een klein stoepje aan de zijkant gaan staan. Als ik de schipperscabine voorbij wil lopen om op het stoepje aan de andere kant te gaan staan, wordt ik meteen teruggefloten. De schipper heeft gezegd waar ik moet gaan staan en daar valt niet over te twisten. Tja, wat zal ik daar over zeggen? Weet je wat, ik zeg niks…
Ik loop lange rechte stukken door het vlakke boerenlandschap, er staat een stevige wind. Overal is water. Hier heeft men land van water gewonnen, maar zo te zien is het nog niet helemaal klaar… Ik loop over een dijk en rechts staat het water een stuk hoger dan links. Geen probleem zou je zeggen, ware het niet dat links ook een boerderij ligt die een stuk onder het waterniveau van rechts ligt. Dan moet je toch wel veel vertrouwen in de dijken en de gemalen hebben.
In Driehuizen wijk ik even een klein stukje van de route af om bij De Vriendschap een biertje te drinken. Lekker buiten op het terras in de schaduw en de wind, langs het water en met uitzicht op de weilanden. Ik neem meteen een spekpannekoek als lunch.
Na de lunch loop ik door Driehuizen en dan gaat het weer verder door het vlakke land tussen de weilanden door. Uiteindelijk kom ik in Graft, hier eindigt mijn route. Er is echter niets te doen, dus ik loop door naar De Rijp, hier zijn wel cafés. Na de plaatselijke dooienakker nog even bezocht te hebben, kom ik bij eetcafé De Walvis uit. Tijd voor een paar biertjes als afsluiting.
De terugreis gaat via bus 123 naar Alkmaar en dan met de Intercity rechtstreeks naar Blerick. In Alkmaar heb ik gelukkig tijd genoeg om koffie en een Mars te scoren. In de trein werk ik dit verslag verder uit en zet het online.
Ik kom verbazingwekkend goed mijn bed uit om half 6 ’s morgens. Gisteren zijn Ada en ik naar de begrafenis van haar oom Piet geweest en daarna hebben we met de familie van Hoek het leven van Piet gevierd zoals hij dat gewild zou hebben. Ik ben mooi op tijd op het station om een van mijn keuzedagen op te halen, ik reis 1ste klas vandaag, en voor half 7 in te checken. Even over half 7 vertrekt de trein.
Ik kom verder zonder problemen in Alkmaar aan. Ik heb nu meer dan een half uur voordat de bus vertrekt naar Bergen aan Zee waar het Trekvogelpad begint. Tijd voor koffie, die heb ik nog niet gehad omdat de overstap in Utrecht net te kort was. Ik loop richting busstation en kijk of ik iets zie dat open is. En ja hoor, ik kom bij hotel Stad&Land terecht. Dat is toevallig ook het hotel waar ik vanavond een kamer geboekt heb.
Ik pak bus 166 naar Bergen en daar heb ik mazzel. Eigenlijk zou ik hier 26 minuten moeten wachten, maar de vorige buurtbus 410 is blijkbaar aan de late kant en ik kan zo’n beetje meteen instappen. Buurtbus 410 brengt me naar Bergen aan Zee. Dat komt mooi uit, nu kan ik om 20 over 10 al beginnen met mijn wandeling.
Na een stukje strand, duik ik het Noordhollands Duinreservaat in. Hier ben ik de rest van de morgen, ongeveer de helft van de wandeling, mee zoet. Ik loop afwisselend door duinen, heide en bos. Op een gegeven moment kom ik bij een grote trap omhoog. Ik loop bijna door, maar bedenk me dan dat er boven wellicht iets te zien is. Dus trap op en genieten van een mooi uitzicht over het duinen gebied.
Weer een flink stuk verder, ik ben nu het duinengebied uit, kom ik een bord tegen dat me vertelt dat er een stuk Atlantikwall te zien is, de zogenaamde drakentanden. Ik zie in eerste instantie niets, maar dan zie ik enkele tanden net boven het onkruid uitsteken. Als je al een bord neerzet, laat dan af en toe iemand onkruid wieden…
Ik kom weer in de bewoonde wereld, in Egmond aan den Hoef. Hier loop ik, bijna letterlijk, tegen Proeflokaal Brouwerij Egmond aan. Ze brouwen hier het enige Benedictijner Abdijbier van Nederland, de Sancti Adalberti bieren. Heb ik dat weer, dat wordt dus proeven. Aangezien het toch tijd was voor een pauze, komt dat goed uit.
Na een tweetal bieren geproefd te hebben, vervolg ik mijn wandeling langs de ruïne van het kasteel van Egmond. Ruïne is een groot woord, het is voornamelijk de fundering die er nog staat.
Ik volg nu een jaagpad langs een vaart. Ik moet regelmatig over hekjes klimmen, maar er is altijd wel een plank waar je op kunt staan om makkelijker over het hek te komen. Bij een zo’n hek zie ik beweging op de grond, een haas. 
Hij blijft vlak bij me zitten en kijkt me aan alsof hij wil zeggen: kom maar op, ik ben toch sneller.
Nadat ik lekker gedoucht heb, zoek ik The Scrapyard op. Daar was ik voor gekomen… The Scrapyard blijkt niet al te ver van mijn hotel te liggen, maar dat wist ik al, daar had ik het hotel voor uitgezocht. The Scrapyard is gevestigd in Hal 25, zo te zien een oude fabriekshal waar allerlei cultuuractiviteiten plaats vinden. Ook is er een gaarkeuken gevestigd en uiteraard The Scrapyard.
Vandaag had ik perfect wandelweer. Het was voornamelijk bewolkt en af en toe kwam de zon door, voornamelijk ’s morgens en na mijn wandeling toen ik bij The Scrapyard op het terras zat. Verder was het de hele dag droog, ondanks enkele zeer dreigende donkere wolken.
