Datum: 20241028
Tijd: 8:20 – 13:05
Afstand: 13,8 km
Overnachting: Comfort Inn, Owen Sound
Wandeling
Ik heb voor vandaag een route uitgezocht die hier door Owen Sounds loopt. Het beginpunt van de wandeling is maar iets meer dan 1 kilometer verderop aan dezelfde weg waar mijn hotel aan ligt. Toch neem ik de auto, wellicht word ik er straks niet blij van om dat stuk(je) nog extra te moeten lopen. Maar goed dat ik dat gedaan heb, de route gaat langs een drukke weg en is niet echt geschikt om langs te lopen.
Het beginpunt van de wandeling ligt vlak bij de Centennial Tower. Die stelt niet heel veel voor, een uitkijktoren zoals we die in Baarlo ook hebben langs de Maas, alleen dan van beton en anderhalf keer zo hoog. Het uitzicht kan ik helaas niet beoordelen, temporarily closed.
Ik heb in ieder geval de Bruce Trail gevonden en het gaat meteen loos, ik werk me binnen de kortste keren in het zweet. Ik loop tussen rotsen, het hoogte verschil valt wel mee, het is vooral de onbegaanbaarheid van het pad dat het me lastig maakt. Gelukkig heb ik de nodige steun aan bomen en rotsen. Op een gegeven moment staat er een bord “For Hiking Only”, nogal wiedes, een paard had allang alle benen gebroken en mountain biken lukt je hier ook niet tenzij je hem op je nek neemt.
Ik moet goed kijken waar ik mijn voeten neerzet, de rotsen zijn in principe niet glad behalve als er mos op groeit (groen). De bladeren maken het er niet makkelijker op. Het zweet druppelt letterlijk van mijn hoofd.
De zon schijnt, het is een mooie dag. Het is wel een beetje fris in de schaduw waar ik voornamelijk loop.
Ik loop boven over, rechts van mij gaat het nog een stuk omlaag over een helling. Bovenover, maar wel onder de rotsrichel. Links van mij zie ik de ene na de andere imposante rotspartij omhoog gaan.
Zoals je op de foto’s wellicht al opgemerkt hebt, wordt de Bruce Trail gemarkeerd met patches, witte rechthoekige markeringen. Een enkele patch betekent doorgaan op het pad, twee patches boven elkaar geven een verandering van richting aan in de richting van de bovenste patch. Een T gevormd door twee patches markeerd het einde van een track. Dat komt voornamelijk bij de side tracks voor die blauwe patches gebruiken.
Een deel van de rotsen op de grond ligt los, daar moet ik mee oppassen. Maar goed dat ik mijn braces heb, dit is uitermate slecht voor mijn knieën.
En dan ben ik (bijna) boven op de richel, nu volgt een aangename boswandeling, afgewisseld door rotsachtige stukken. Ik loop even de Raven’s Nest Side Trail omhoog naar een uitkijkpunt over de Sydenham Valley.
Wat me opvalt, vandaag maar ook de voorgaande dagen, is dat ik weinig tot geen paddenstoelen zie. Wel zie ik elfenbankjes op (rotte) bomen, maar bijna geen paddenstoelen. Het is vochtig genoeg en de temperatuur is er ook naar. Bij ons thuis zou alles nu vol staan met allerlei soort paddo’s.
Nu kom ik een loslopende hond tegen, hij loopt al snuffelend op en neer en kijkt mij nog niet aan. Verder is er niemand te bekennen…
Ik kom op meer open terrein, dat wil zeggen er is meer ruimte tussen de bomen en de aanplant is allemaal een stuk jonger. Dat loopt zich ook beter. Ik heb ongeveer anderhalf uur gedaan over de eerste 3 kilometer!
Langs de route is een uitzichtpunt over de Sydenham River. Even later zie ik alweer een loslopende hond, nu met bijbehorend mens.
En dan kom ik bij Inglis Falls, die zijn erg mooi. Ik laat de foto’s voor zichzelf spreken.
Het gaat verder, de weg over, langs een maisveld en door het bos. De bladeren vallen rondom me heen. Terwijl ik door de bladeren loop, klinkt het als “Let it Rock Let it Rock …”. Er ligt een dikke laag bladerenen en bij het lopen schop ik ze vooruit, dat klinkt links als “Let it” en rechts als “Rock”. Ik denk dat ik niet lang na hoef te denken voor een songtekst als ik deze wandeling op de blog zet (helaas had ik deze al gebruikt)
Ik kom nu bij een beslis moment, ga ik verder met de route of ga ik richting Harrison Park? Het volgende stuk van de day 32 wandeling gaat een flink stuk over wegen en daarna dezelfde route weer terug. Dat zijn twee dingen die ik niet leuk vind. Ik loop dus richting Harrison Park via de Creamery Hill Side Trail.
Eerst probeer ik nog een weg die me wel wat lijkt, helaas, na twee bochten blijkt het de oprit van een boerderij te zijn, daarom stond hij niet op de kaart.
Nadat ik bij Inglis Falls de weg ben overgestoken, is de Bruce Trail niet meer zo duidelijk aangegeven, markeringen die nog maar deels zichtbaar zijn en (te) ver uit elkaar. Normaal is dat laatste geen probleem omdat het pad goed zichtbaar is, maar niet als er veel bladeren liggen en waarschijnlijk ook niet als er sneeuw ligt.
De Harrison parkeerplaats ligt nog steeds op de side trail, wel was er een aftakking van een andere side trail een stukje terug. Het gaat verder over een asfalt pad naar weer een parkeerplaats met een restaurant, maandag gesloten… Dan maar een reep en water, maar wel een pauze op een van de picknick banken.
Na mijn kleine pauze loop ik verder over de side trail over een breed pad. Hier wordt ook gefietst.
Dan zie ik een grote roofvogel in een boom zitten. Hij blijft mooi zitten zodat ik enkele foto’s kan maken. Hij houdt me wel in de gaten en maakt aanstalten om weg te vliegen. Gelukkig bedenkt hij dat ik op de grond sta en geen bedreiging vorm. Later zoek ik op welke vogel het was, het was een roodkopgier.
Dan draait de side trail af, die gaat terug naar de Bruce Trail zodat je het eerste stuk van vandaag nog eens kunt doen, niet voor mij dus, mijn knieën doen zo al pijn genoeg. Ik loop door en kom uit in de bewoonde wereld. Door de woonwijken van Owen Sounds en met een rondje rondom Owen Heights Park loop ik terug naar de auto.
Aangezien het nog vroeg is, besluit ik om naar het water te rijden. Owen Sound ligt aan een inham van de Georgian Bay. Hier vind ik zo maar een brouwerij, gevestigd in een oud stationsgebouw. De spoorweg ligt hier al lang niet meer. Heb ik dat weer…
Weer
Lekker wandelweer, een beetje sluierbewolking.
Songtekst van de dag
Het eerste stuk van de wandeling was wel heel erg rotsachtig. Daarom vandaag Joe Walsh met Rocky Mountain Way.
Spent the last year Rocky Mountain way
Couldn’t get much higher
Out to pasture, I think it’s safe to say
Time to open fire
And we don’t need the ladies crying ‘cause the story’s sad
‘Cause the Rocky Mountain way is better than the way we had
Yeah yeah yeah yeah yeah
Rocky mountain way, ooh
Well he’s telling us this, he’s telling us that, changing it everyday
Say’s it doesn’t matter
Bases are loaded and Casey’s at bat, playing it play by play
It’s time to change the batter
And we don’t need the ladies crying ‘cause the story’s sad, uh huh
‘Cause the Rocky Mountain way is better than the way we had
Yeah yeah yeah yeah yeah
Rocky mountain way, ooh
And we don’t need the ladies crying ‘cause the story’s sad, oh yeah
‘Cause the Rocky Mountain way is better than the way we had
It’s better than the way we had
So much better
So much better
It’s so much better
It’s so much better
Yeah yeah yeah yeah yeah
Rocky Mountain way, ooh
