Datum: 20241027
Tijd: 11:30 – 16:55
Afstand: 21,3 km
Overnachting: Comfort Inn, Owen Sound
Wandeling
Ik verlaat St. Catharines ook vandaag, ik ga naar Owen Sound om daar in de buurt stukken van de Bruce Trail te lopen. Ik vertrek op tijd zodat ik onderweg alvast een Bruce Trail wandeling kan maken in de buurt bij Eugenia Lake.
Nadat ik alles ingepakt heb, rij ik naar het beginpunt van mijn wandeling, iets meer dan 3 uur. Onderweg zoek ik nog een tankstation.
Naarmate ik dichter bij de Peninsula kom, wordt het een stuk rustiger op de weg.
Ik vind het beginpunt van mijn wandeling en parkeer de auto langs een zandweg, vlak bij de doorgaande weg en niet in het bos zoals in het boek aangegeven. Dat vind ik toch net iets beter.
Het boek is “40 Days & 40 Hikes, Loving the Bruce Trail one loop at a time” van Nicola Ross. Zoals de titel al aangeeft, bevat het boek rondwandelingen die zo veel mogelijk de Bruce Trail en de side trails gebruiken. Vandaag loop ik day 27.
Ik loop een klein stukje de zandweg omlaag om de Bruce Trail op te pikken. Dat lukt makkelijk en ik ben onderweg. Er schijnt een flets zonnetje door de bomen.
Het pad is moeilijk te zien door de grote hoeveelheid bladeren, herfst en zo. Gelukkig zijn er genoeg markeringen, ik kan bij iedere markering minstens 1, maar meestal de 2 of meer volgende markeringen zien. Als backup heb ik nog Gaia GPS, een app op mijn telefoon met een zeer gedetailleerde kaart. De Bruce Trail staat er uiteraard ook op.
Het gaat dwars door het bos, langs de Niagara Escarpment, vaak bovenlangs, maar ook regelmatig onderlangs, op en neer dus. De eerste waterval die ik tegenkom is Eugenia Falls. De route gaat helemaal naar een weg om met de brug het riviertje over te steken. Dat had ook makkelijker gekunnen, de rivier is op diverse plekken goed over te steken zonder natte voeten te krijgen. Dat is waarschijnlijk anders als er meer water doorheen gaat.
Het water van Eugenia Falls waait weg voordat het beneden op de rotsen terecht komt.
De vele bladeren hebben nog een nadeel, ze zijn glad en ik glijd een paar keer uit. Gelukkig kan ik iedere keer mijn evenwicht bewaren.
Nu volgt een lang stuk door het bos richting Hoggs Falls, deze zijn een stuk breder dan Eugenia Falls, maar minder hoog. Wel gaat er meer water door Hoggs Falls. Als ik bij het parkeerterrein aankom, kom ik een stel tegen dat me eerder tegemoet kwam. Blijkbaar hebben zij een korter rondje gemaakt want hij zegt “That was fast!”.
Nu volgt een stuk met veel planken paden en een aantal bruggen. Er vallen een paar druppels, eigenlijk de moeite niet waard. Wel zet ik even mijn capuchon op, voornamelijk om niet te veel druppels op mijn bril te krijgen, dat kijkt zo lastig.
De derde waterval is Stew Hilts Falls, daarvoor moet ik een side trail volgen, de Stew Hilts Side Trail. De waterval is namelijk alleen vanuit deze side trail te zien en niet vanuit de main trail. Het meest spectaculaire aan deze waterval is de rotspartij waar hij vanaf valt en niet het iele straaltje water dat naar beneden komt. Ik denk dat het het verkeerde seizoen is voor deze kleinere watervallen.
Als ik de main trail weer oppik, kom ik al snel bij de bewoonde wereld en een weg. Die volg ik een stukje en dan volgt een mooi stuk van de wandeling door en langs een aantal velden.
Uiteindelijk kom ik bij de Campbell’s / Graham’s Hill Side Track. Die voert me via zandwegen terug naar het begin van de wandeling. Terwijl ik over de zandweg loop, bel ik Ada even. In Nederland is het na tienen. Ada is goed thuis aangekomen en heeft het extra uurtje van de wintertijd op Dublin airport mogen doorbrengen, een extra uur wachten dus…
Eerst loop ik omlaag en zoals dat gaat moet dat ook weer omhoog gelopen worden. Het laatste stuk van de wandeling, zo’n anderhalve kilometer, gaat fors omhoog. Na 20 kilometer zwaar terrein en op en neer, ben ik daar minder blij mee. Gelukkig staat aan het eind mijn auto op me te wachten.
Ik rij nog een klein uurtje naar Owen Sound en check in bij de Comfort Inn. Snel douchen, even Sushi eten, nog een laatste biertje op de hotelkamer terwijl ik dit verslag uitwerk en dan naar bed. Ik ben moe genoeg.
Weer
Het weer wordt iets minder, het was voornamelijk bewolkt vandaag. De Indian Summer is afgelopen nu Ada weer naar huis is…
Songtekst van de dag
Vooral bos vandaag, ook daar heb ik een aardig nummer voor en alweer van een Canadese band (dezelfde). Rush met The Trees.
There is unrest in the forest
There is trouble with the trees
For the maples want more sunlight
And the oaks ignore their pleas
The trouble with the maples
(And they’re quite convinced they’re right)
They say the oaks are just too lofty
And they grab up all the light
But the oaks can’t help their feelings
If they like the way they’re made
And they wonder why the maples
Can’t be happy in their shade
There is trouble in the forest
And the creatures all have fled
As the maples scream ‘Oppression!’
And the oaks just shake their heads
So the maples formed a union
And demanded equal rights
‘The oaks are just too greedy
We will make them give us light’
Now there’s no more oak oppression
For they passed a noble law
And the trees are all kept equal
By hatchet, axe and saw
