Datum: 20220818
Tijd: 11:00 – 15:00
Afstand: 19,1 km
Overnachting: Villa Antonia, Bautzen
Wandeling
Ada en ik zijn een week in Bautzen. Net als vorig jaar gaan we ook een paar dagen fietsen (Ada) en wandelen (ik dus). Aangezien vandaag het minste regen voorspeld is, gaan we dat vandaag dus doen.
We rijden samen weg bij het hotel en ik zet Ada met fiets en al af in Maukendorf, daar begint haar route. Ik rij verder naar Senftenberg, daar heb ik een wandeling uitgezocht.
Ik vind vrij makkelijk een parkeerplek en begin mijn wandeling rondom de Senftenberger See. De route voert mij voornamelijk over een fiets / wandelpad. Dat is goed te doen, het is vlak en ik kan meters maken.
Ik kom veel fietsers tegen en maar weinig wandelaars. Ook kom ik een grote rups tegen op het asfalt. Later blijkt dit, naspeuringen door Ada, een wilgenhoutrups te zijn.
Ik loop vandaag met 2 GPSen, mijn oude Garmin, die het aan het begeven is, en mijn nieuwe TwoNav, omdat Garmin niets nieuws te bieden heeft. De nieuwe TwoNav bevalt me wel, een groot scherm en goede kaarten (OSM based). Ook de nauwkeurigheid is prima en het bedieningsgemak is een stuk beter dan Garmin. Ik ga thuis de tracks die ik opneem met beide apparaten vergelijken. Overigens heb ik eigenlijk 3 GPSen, ik heb op mijn mobiel ook nog Gaia aangezet.
Als ik in Großkoschen kom haal ik een Apfelschorle, ik heb dorst en zin in iets kouds te drinken. Voor bier is het momenteel te warm (en ik moet het grootste gedeelte van mijn wandeling nog).
Ik zie bordjes staan van een uitkijktoren. Ik zie hem echter niet en denk al dat ik hem gemist heb. Dan kom ik er toch nog bij uit. De Aussichtsturm Senftenberger See is een 31,5 meter hoge uitkijktoren die boven de bomen uitsteekt en scheef gebouwd is. Hij is schever dan de toren van Pisa. Het uitzicht van bovenaf is uiteraard erg mooi, vooral richting de See.
Als ik verder loop, wordt het een beetje saai. Een lang fiets / wandelpad door bosachtig gebied met door de bomen heen zicht op een stukje van het meer. Hier ligt echter een eiland en daardoor lijkt het meer niet meer dan een klein riviertje.
Ik kom langs diverse plekken waar een ijskar niet misstaan had. Gelukkig kom ik bij Imbiss Südsee uit.
Bij Imbiss Südsee ben ik ongeveer halfweg, tijd voor een pauze. Het is een zelfbedieningsterras, maar gelukkig is de rij niet al te lang. Ik bestel een Weißen en ga lekker op het terras zitten.
Het gaat verder langs het meer en na de volgende bocht kom ik weer bij een meer populair stuk met strand en zo. Hier haal ik nog een fles Apfelschorle. Daarmee red ik het wel tot het end van de wandeling. Na enkele stranden en zowaar een stuk over een zandpad (en geen asfalt), kom ik weer bij mijn startpunt langs het meer uit. Hier loop ik nog even de Seebrücke op, een pier die een stuk het water in gaat, en daarna loop ik naar de auto.
Ik heb met Ada in Wittichenau afgesproken, bij de Stadtbrauerei. Helaas is daar geen terras of bar. Wel een winkel, dus ik scoor een six pack van diverse plaatselijke brouwsels.
Daarna ga ik op zoek naar een alternatief. Dat is lastiger dan verwacht. In heel Wittichenau is geen terras of wat dan ook te vinden. Navraag leert dat er wellicht iets open is als ik een eindje loop. Dat moet dan maar en gelukkig levert dat inderdaad een (verlaten) terras op bij Café Schwupp.
Weer
Het was vandaag weer superwarm. Net na de middag betrekt het en dat is wel lekker, een stuk koeler.
Songtekst van de dag
Vandaag heeft Ada een songtekst bedacht. Vanwege de grote rups die ik vanmorgen tegen kwam en die uiteindelijk een vlinder wordt, heeft ze gekozen voor Papillon van Nicole.
Er saß still auf einer Blume
So ein kleiner Schmetterling
Und ich nahm ihn ganz behutsam
In die Hand
Doch da spürte ich sein Zittern
Und ich ließ ihn wieder frei
Und ich rief ihm nach
Flieg in ein schönes Land
Denn für dich gibt’s keine Grenzen
Und dich hält auch niemand auf
Und du bist so leicht
Du fliegt im Windeshauch
Und ich war ein bisschen neidisch
Denn er flog nur so drauf los
Und ich wünschte mir so sehr
Ich könnt das auch
Papillon, Papillon, Papillon
Flieg mit all meiner Liebe davon
Trag den Funken der Hoffnung
In jedes Herz hinein
Lass die Menschen wieder frei
Und fröhlich sein
Papillon, Papillon, Papillon
Ich wär gern so wie du, Papillon
Denn du fliegst über Grenzen
Und Mauern mit dem Wind
Und du schaffst es
Dass wir alle glücklich sind
Und im Geist sah ich ihn fliegen
Über Land und über Meer
Und die Menschen sahen ihm
Freundlich lächelnd zu
Und sie hörten auf zu streiten
Und sie riefen: “Papillon
Wir wären alle gern
So unbeschwert wie du”
Er sah Hollands Tulpenfelder
Und die Rosen in Versailles
Und in Deutschland blühte
Das Vergissmeinnicht
Englands blaue Blume Hoffnung
In Athen der rote Mohn
Alle Blumen dieser Welt
Im Sonnenlicht
Papillon, Papillon, Papillon
Flieg mit all meiner Liebe davon
Trag den Funken der Hoffnung
In jedes Herz hinein
Lass die Menschen wieder frei
Und fröhlich sein
Papillon, Papillon, Papillon
Ich wär gern so wie du, Papillon
Denn du fliegst über Grenzen
Und Mauern mit dem Wind
Und du schaffst es
Dass wir alle glücklich sind
Plötzlich sah ich den Schatten über ihm
Und ein schwarzer Vogel stieß herab
Doch mein Freund schwebte unversehrt davon
Glück gehabt, Papillon
Papillon, Papillon, Papillon
Flieg mit all meiner Liebe davon
Trag den Funken der Hoffnung
In jedes Herz hinein
Lass die Menschen wieder frei
Und fröhlich sein
Papillon, Papillon, Papillon
Ich wär gern so wie du, Papillon
Denn du fliegst über Grenzen
Und Mauern mit dem Wind
Und du schaffst es
Dass wir alle glücklich sind
Manchmal wünsch ich mir so sehr
Ich könnt für immer bei dir sein
Flieg davon, Papillon, Papillon
Ik had een route uitgezocht rond Speicherbekken Spremberg, een stuwmeer. Op de deur van de lift in ons hotel staat echter ook een wandelroute rondom de Bärwaldersee en ik besluit om deze te lopen omdat hij leuker lijkt, met meer horeca en langer.
Bij de Bärwaldersee aangekomen vind ik een paar parkeerplekken. Hier kan ik echter maar 1 of 2 uur staan met een parkeerschijf. Dus verder zoeken totdat ik een grote parkeerplaats vind, vlak langs het meer. Dat kost me wel 6 euro (voor de hele dag).
Soms is het karrespoor goed te volgen en soms is er niets van te zien en loop ik door de wildernis (bloemen, planten, struiken en bomen). Ik loop dwars door de begroeiing en door de heide planten. Ik voel me hier niet helemaal lekker bij, niet omdat ik bang ben om te verdwalen (dat kan hier helemaal niet), maar omdat ik de planten plat aan het trappen ben.
Op een gegeven moment kom ik op een surfstrand. Vanaf hier volg ik een smal pad door het riet en de andere begroeiing. Af en toe ben ik het pad kwijt, maar ik vind het iedere keer weer. De begroeiing komt tot aan mijn schouders. Dan is het pad ten einde en is er alleen nog een smal gebied tussen de dichte boomgrens en het water. In dit gebied staat het riet tot ver over mijn hoofd. Daar ga ik me niet in wagen, dus door het bos naar het fietspad. Voordat ik bij het fietspad kom, vind ik een karrespoor en ik volg dit verder.
Bij de afwatering hou ik een kleine pauze, nieuwe batterijen in mijn GPS en een paar slokken water. Ik loop verder via een smal pad. Keer op keer probeer ik kleine paden, weg van het fietspad en keer op keer kom ik bedrogen uit (lees tussen de begroeiing, zonder pad en planten plat trappend).
Het gaat verder over het strand en zelfs over een FKK strand. Hier ligt iedereen in zijn blootje, alleen werkt het weer niet mee en is er niemand (behalve ik en ik lig niet).
Ik loop over een half verhard pad. Dat is deels afgesloten vanwege het afbrokkelen van de oever. Ik loop toch door, er zijn al paadjes ontstaan langs de afsluitingen. Aan het eind kom ik bij een leuk uitzicht punt.
Als ik bij Marina Klitten aankom, is het tijd voor een volgende pauze en een bier. Hier hebben ze floating houses, een soort van woonboten. Ik neem een biertje bij een klein terras met een kiosk.
Het gaat verder, over het fietspad en ook over een grindpad. Na een 3-tal kilometer kom ik bij het strand waar mijn auto staat. Nog een laatste biertje bij die Seeperle (kiosk) en dan gaat het weer terug naar het hotel.
