Datum: 20220821
Tijd: 10:20 – 16:40
Afstand: 21,9 km
Overnachting: Villa Antonia, Bautzen
Wandeling
Ada voelt zich niet zo goed en blijft na het ontbijt op onze hotelkamer. Ik ga een wandeling maken rond de Talsperre van Bautzen.
Ik moet eerst de route zien te vinden. Daarvoor moet ik dwars door het centrum, sight seeing Bautzen.
Als ik de route gevonden heb, maak ik al snel ein kleiner Abstecher via trappen naar boven voor een mooi uitzicht richting Bautzen en een dooienakker.
Het gaat nu snel het dorp uit en ik loop via veldwegen en door appelboomgaarden richting Talsperre.
Omdat het de hele tijd over asfalt gaat, neem ik op een gegeven moment een alternatieve route door het bos en over akkers. De originele route gaat een stuk verder van het water af over asfalt. Deze route blijft dichterbij het water. Eerst volg ik een breed bospad en daarna loop ik langs de bosrand over een akker. Hier is duidelijk een pad te zien. Dat wordt anders bij de volgende akker. Ik volg nog steeds de bosrand, maar de boer heeft zijn akker tot aan die bosrand omgeploegd en van een pad is geen sprake meer. Ik ploeter het laatste stuk van de alternatieve route door de klei. Ik snap waarom de route over het asfalt gaat…
Helaas levert de alternatieve route niet echt meer zicht op het water op. Er is aan deze kant van de Talsperre veel begroeing en ik krijg weinig water te zien. Wel zie ik een alternatieve dooieakker, een veld vol met dooie zonnebloemen.
Als ik bij Dahlowitz kom, begint de grootste van de twee stuwdammen. Helaas loop ik achter langs de dam, een beetje jammer. Al snel daarna kom ik bij de tweede, kleinere stuwdam en hier kan ik wel overheen lopen. Eindelijk een goed uitzicht op de Talsperre.
Na een stuk fietspad duik ik via een smal paadje een bosje in. Ik had dit in eerste instantie gemist omdat de hele route over asfalt en brede paden gaat. Ik kom nu dichter bij het water en uiteindelijk uit bij die Strandpromenade. Hier vind ik de Beach Bar (dat had ik van te voren al opgezocht en gecheckt of ze open waren). Tijd voor een biertje en een Bratwurst.
Het is lekker zitten bij de Beach Bar en het uitzicht doet meer tropisch dan Oost Duits aan.
Na deze pauze gaat het verder en al snel Bautzen weer in. Van Ada heb ik inmiddels bericht en die voelt zich al weer beter en gaat ook nog een stuk fietsen. Later blijkt dat ze ook rondom de Talsperre gefietst is, maar dan in de andere richting.
Ik loop inmiddels door de suburbs van Bautzen.
Het allerlaatste stukje gaat nog even een stuk naar beneden en dan met trappen weer omhoog. Ik kom nu bij het St. Nicolaifriedhof, dat ligt deels binnen de ruines van een oude kerk, erg sfeervol en met mooie uitzichten.
Als ik klaar ben, wil ik naar het Bautzener Brauhaus. Helaas is het nog te vroeg, dat gaat pas om 5 uur open. Dan maar de Irish Pub. Weer helaas, die gaat pas om 7 uur open. Dan maar gewoon bij een pizzeria op het terras voor een welverdiend bier.
Al met al een mooie wandeling.
Het Bautzener Brauhaus hebben Ada en ik ’s avonds nog bezocht om er goed te eten en lekker te drinken.
Weer
Het weer werkte vandaag wel mee. Alle regen zat oostelijk van ons, richting Görlitz. Het was afwisselend bewolkt en zonnig. Genoeg zon om blij te zijn dat ik mijn hoed opgezet had en mijn zonnebril bij me had. Verder warm genoeg om geen jas nodig te hebben. Prima wandelweer dus.
Songtekst van de dag
Vandaag is weer zo’n dag, lastig om een goede songtekst te vinden, zeker als je het jezelf moeilijk maakt en er een verband met Duitsland moet zijn. Uiteindelijk heb ik toch iets gevonden, meer gerelateerd aan ons bezoek aan het Brauhaus dan aan de wandeling, maar dat mag de pret niet drukken. Hier is The Drinking Song van Stormwitch.
If you want to have a good time
Well, there is just one single way
Let us meet our old companions
That we have found along the way
Still our days and nights are endless
Still we´re running wild and free
Still those women are temptation
Play the game like it used to be
Le us drink to the times that we had
The good and the bad
Until we´re dead – hoi
Let us drink to the times that we had
The good and the bad
Until we´re dead
Don´t look back in anger
The old times still remain
Everything is changing
But something´s still the same
With the years it´s getting harder
To party all night long
But don´t let them steal your power
To sing our finest song
Let us drink…
We rijden samen weg bij het hotel en ik zet Ada met fiets en al af in Maukendorf, daar begint haar route. Ik rij verder naar Senftenberg, daar heb ik een wandeling uitgezocht.
Ik kom veel fietsers tegen en maar weinig wandelaars. Ook kom ik een grote rups tegen op het asfalt. Later blijkt dit, naspeuringen door Ada, een wilgenhoutrups te zijn.
Ik zie bordjes staan van een uitkijktoren. Ik zie hem echter niet en denk al dat ik hem gemist heb. Dan kom ik er toch nog bij uit. De Aussichtsturm Senftenberger See is een 31,5 meter hoge uitkijktoren die boven de bomen uitsteekt en scheef gebouwd is. Hij is schever dan de toren van Pisa. Het uitzicht van bovenaf is uiteraard erg mooi, vooral richting de See.
Het gaat verder langs het meer en na de volgende bocht kom ik weer bij een meer populair stuk met strand en zo. Hier haal ik nog een fles Apfelschorle. Daarmee red ik het wel tot het end van de wandeling. Na enkele stranden en zowaar een stuk over een zandpad (en geen asfalt), kom ik weer bij mijn startpunt langs het meer uit. Hier loop ik nog even de Seebrücke op, een pier die een stuk het water in gaat, en daarna loop ik naar de auto.
Ik heb met Ada in Wittichenau afgesproken, bij de Stadtbrauerei. Helaas is daar geen terras of bar. Wel een winkel, dus ik scoor een six pack van diverse plaatselijke brouwsels.
Ik had een route uitgezocht rond Speicherbekken Spremberg, een stuwmeer. Op de deur van de lift in ons hotel staat echter ook een wandelroute rondom de Bärwaldersee en ik besluit om deze te lopen omdat hij leuker lijkt, met meer horeca en langer.
Bij de Bärwaldersee aangekomen vind ik een paar parkeerplekken. Hier kan ik echter maar 1 of 2 uur staan met een parkeerschijf. Dus verder zoeken totdat ik een grote parkeerplaats vind, vlak langs het meer. Dat kost me wel 6 euro (voor de hele dag).
Soms is het karrespoor goed te volgen en soms is er niets van te zien en loop ik door de wildernis (bloemen, planten, struiken en bomen). Ik loop dwars door de begroeiing en door de heide planten. Ik voel me hier niet helemaal lekker bij, niet omdat ik bang ben om te verdwalen (dat kan hier helemaal niet), maar omdat ik de planten plat aan het trappen ben.
Op een gegeven moment kom ik op een surfstrand. Vanaf hier volg ik een smal pad door het riet en de andere begroeiing. Af en toe ben ik het pad kwijt, maar ik vind het iedere keer weer. De begroeiing komt tot aan mijn schouders. Dan is het pad ten einde en is er alleen nog een smal gebied tussen de dichte boomgrens en het water. In dit gebied staat het riet tot ver over mijn hoofd. Daar ga ik me niet in wagen, dus door het bos naar het fietspad. Voordat ik bij het fietspad kom, vind ik een karrespoor en ik volg dit verder.
Bij de afwatering hou ik een kleine pauze, nieuwe batterijen in mijn GPS en een paar slokken water. Ik loop verder via een smal pad. Keer op keer probeer ik kleine paden, weg van het fietspad en keer op keer kom ik bedrogen uit (lees tussen de begroeiing, zonder pad en planten plat trappend).
Het gaat verder over het strand en zelfs over een FKK strand. Hier ligt iedereen in zijn blootje, alleen werkt het weer niet mee en is er niemand (behalve ik en ik lig niet).
Ik loop over een half verhard pad. Dat is deels afgesloten vanwege het afbrokkelen van de oever. Ik loop toch door, er zijn al paadjes ontstaan langs de afsluitingen. Aan het eind kom ik bij een leuk uitzicht punt.
Als ik bij Marina Klitten aankom, is het tijd voor een volgende pauze en een bier. Hier hebben ze floating houses, een soort van woonboten. Ik neem een biertje bij een klein terras met een kiosk.
Het gaat verder, over het fietspad en ook over een grindpad. Na een 3-tal kilometer kom ik bij het strand waar mijn auto staat. Nog een laatste biertje bij die Seeperle (kiosk) en dan gaat het weer terug naar het hotel.
