Datum: 20251114
Tijd: 9:50 – 14:50
Afstand: 23,3 km
Wandeling
Vrijdag, vrij en mijn knie doet het nog steeds redelijk na de spuit van zo’n 2 maanden geleden. Tijd voor een flinke wandeling en om weer eens een NS keuze dag op te maken.
Na enig uitzoekwerk, valt mijn oog op het Zuiderzeepad. Hier heb ik al eens een etappe van gelopen, Medemblik – Enkhuizen, in Corona tijd en voordat ik losse wandelingen op mijn blog zette.
Deze keer ga ik voor etappe 15, Oosterwolde – Kampen. Een mooie route qua lengte, iets meer dan 21 km, door de velden en langs het Drontermeer, om Kampen heen en, niet onbelangrijk, met horeca onderweg.
Omdat ik een tijdje aan het reizen ben, zo’n 3,5 uur, neem ik de trein van even over half 7 in Blerick. Het is doodstil op de weg en er is plek genoeg op de parkeerplaats bij het station.
Ik haal mijn keuze dag op bij de automaat en check ruim voor half 7 in, met korting dus.
De trein arriveert mooi op tijd en brengt mij naar Utrecht. Hier heb ik ruim de tijd om koffie en een Mars te scoren. Op het perron aangekomen staat de Sprinter al te wachten, kan ik mooi met mijn koffie alvast gaan zitten.
In ’t Harde heb ik een taxibusje besteld, die komt me mooi op tijd oppikken en brengt me op de kortste weg naar het begin van mijn wandeling. Ik heb een privé bus en de chauffeur maakt graag een praatje. Als ik vertel dat ik graag wandel, vertelt hij over Noorwegen. Dat staat bij mij nog steeds op de verlanglijst.
Nadat ik uitgestapt ben, roept hij me nog terug. Volgens hem heb ik nog niet betaald. Ik laat hem het betaalbewijs zien en na een telefoontje naar de centrale is alles weer geregeld.
De bushalte waar ik ben uitgestapt heet Begraafplaats en is in Oosterwolde gelegen. Uiteraard maak ik eerst een rondje over de dooienakker waar deze bushalte aan ligt. Deze is redelijk groot, maar verder niet echt speciaal.
Nu begint mijn wandeling echt. Ik loop door het boerenlandschap en langs diverse leuke optrekjes. Als ik deze buitenwijk van Oosterwolde verlaat, ga ik het vlakke land in. Je kunt hier heel ver van je af kijken, zo vlak is het. Bij ons lukt dat meestal niet omdat we overal wel een bosje hebben staan. 
Op Google maps kun je mooi zien dat de diverse weilanden gescheiden zijn door kaarsrechte sloten, meestal smalle, maar af en toe ook bredere. Deze sloten hebben een aantal functies, maar de belangrijkste zijn afwatering en een reservoir voor regenwater. De boeren van de percelen langs de sloot zijn verantwoordelijk voor het onderhoud.
Ik loop veel over asfalt en beton, maar dan wel wegen waar ik geen hond tegenkom. Overigens ook geen wandelaars, fietsers en nagenoeg geen auto’s.
Ik zie reigers, zowel blauwe als zilveren (witte), zwanen, ganzen en eenden. Ik zie ook nog andere watervogels die ik niet zo van een naam kan voorzien. Gezien het weer, heb ik ook geen zin om ze uitgebreid te fotograferen om het later op te zoeken.
Ook zie ik verrassend veel schapen, veel meer dan koeien, die ook her en der staan maar niet in grote getalen.
Op een gegeven moment kom ik bij een groot water. Nu loop ik een lang stuk over de Zomerdijk langs het Drontermeer. Het waait hier flink en ik loop schuin tegen de wind in. Langs de dijk zie ik stukken die onder water staan. We hebben het land op het water veroverd, maar het water probeert het op allerlei manieren weer terug te winnen!
In Noordeinde loop ik een stukje het dorp in om te zien of ik hier iets te drinken of zelfs lunch kan krijgen. Helaas niets te vinden. Ik had ook al niet al te veel hoop.
Als ik de route weer oppik, loop ik een stukje verkeerd. Ik mis in eerste instantie een afslag omdat die niet heel goed aangegeven is en omdat die van de verharde weg afgaat, dat had ik niet verwacht. Zodra ik weer op de route zit, volg ik een geitenpad langs een kanaal, of is het een sloot? Ik heb het opgezocht, het was een sloot. Een kanaal is minstens 6 meter breed. 
Het geitenpad komt uit bij een betonnen brug. Hier staat dat de route gewijzigd is, maar ik heb blijkbaar de juiste GPX track want ik kan deze gewoon volgen en hij komt overeen met de routemarkeringen. Na een stukje door het weiland geploeterd te hebben, kom ik op weer op een dijk uit. Hier loopt een fietspad onderlangs, daar kan ik ook gaan lopen, meer uit de wind. Purist als ik ben, blijf ik stug boven over de dijk lopen, wind of geen wind.
Uiteindelijk kom ik uit bij een drukke brug over het Reevediep. Hier loop ik voorzichtig overheen. Er is niet bijster veel plaats voor voetgangers en er is veel verkeer. Ik kom heelhuids aan de andere kant en vervolg mijn weg door het boerenlandschap. Ik loop nu ongeveer parallel aan de N50, maar wel een stukje er vanaf. Nadat ik de diverse kolken (vijvers) van de plaatselijke hengelsportvereniging gepasseerd ben, ga ik onder de N50 door en loop ik Kampen binnen. Hier had ik een pauze in kunnen lassen, maar ik hoef nog maar een kleine 4 kilometer en wil eigenlijk meteen door naar mijn eindbestemming. Dan hoef ik me niet weer op te pakken om nog een flink stuk te lopen, nat en klam en zo.
In Kampen gaat het langs meer water naar de IJssel. Hier loop ik een stukje langs en daarna het dorp in. Ik kom op de Plantage terecht, een plein met veel horeca. Van hieruit hoef ik straks alleen via de Stadsbrug de IJssel over te steken en dan ben ik bij het station. Het probleem op de Plantage is het aantal verschillende horeca zaken. Ik kan aan de buitenkant niet zien waar ze een goede selectie speciaal bier hebben. Ik probeer eerst café Eigenwijs, maar hier kan ik nauwelijks zitten, dus dat is niets. Daarna ga ik naar Njoy en hier drink ik een Texels bockbiertje terwijl ik rustig uitzoek waar ze bier hebben dat ik nog niet gehad heb. Dat blijkt bij de Majesteit te zijn, volgens mij van dezelfde eigenaar want ik zie het personeel op en neer lopen tussen de twee gelegenheden.
Bij de Majesteit instaleer ik me voor een aantal lekkere biertjes en om mijn verslag verder uit te werken. Hier hebben ze bier van enkele brouwerijen waar ik nog niet van gehoord had, zoals het Paleisje en de Snor. Daar kan ik wel mee vooruit…
Al met al een zeer geslaagde wandeldag. Mijn knie heeft zich goed gehouden, ik voel het wel, maar het valt alleszins mee. Het weer had iets beter gekund, maar het is wat het is!
De terugweg gaat verder vlekkeloos, behalve in Utrecht. Ik heb net een berichtje naar Ada verstuurd dat ik onderweg ben en de trein stopt al voordat hij het station uit is, een persoon op het spoor. Dat duurt een minuutje of 20 en dan rijden we weer.
Weer
Het is grauw weer, maar de wandeling begint voornamelijk droog. Er vallen af en toe enkele druppels, maar dat mag geen naam hebben.
Vlak voor Noordeinde begint het te regenen, op de Zomerdijk nota bene. Het houdt daarna ook niet meer op. Wel wordt de regen minder nadat ik de brug over het Reevediep over ben en in Kampen is het bijna droog.
Er stond een stevige wind, vooral zodra die vrij spel had als ik over een dijk liep.
De temperatuur was verder prima. Ik kreeg wel koude handen, maar dat kwam voornamelijk omdat het nat was.
Songtekst van de dag
Zoals gezegd heb ik vandaag diverse kuddes schapen gezien, meer dan normaal en verwacht. Ik had daarom Sheep van Pink Floyd willen gebruiken, maar die heb ik al eens eerder gebruikt en dat kan dus niet. In plaats daarvan The Housemartins met Sheep.
Sometimes I get so angry with the simple life they lead
The shepherd’s smile seems to confirm my fears
And they’ve never questioned anything, never disagreed
Sometimes I think they must have wool in their ears
And when you see a can, I see a crock
And when you see a crowd, I see a flock
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
When I was young, they used to get me counting sheep
But the counting I did was all in vain
Now when I’m tired and I’m trying to get to sleep
I count humans jumping onto trains
And when you see a can, I see a crock
And when you see a crowd, I see a flock
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
And when you see a can, I see a crock
And when you see a crowd, I see a flock
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
It’s sheep we’re up against (sheep we’re up against) (sheep we’re up against) (sheep we’re up against)
Whoa, sheep we’re up against
Whoa…
Voordeel, beide wandelingen beginnen hier zo’n beetje om de hoek (2 kilometer verderop).
We komen langs een hutje dat helemaal scheef staat. Vroeger stond het hutje recht, maar de berg is ingezakt en nu staat het hutje scheef…
Als we in Obsmarkt aankomen, gaat de route een stuk over de weg. Dat vinden we niet ok en we zoeken een weg door het bos die het grootste stuk van de weg overslaat. Als we weer bij de weg komen staat er een vrachtwagen met boomstammen voor ons, kachelhout, dat kan ik wel gebruiken. Ik geef ze mijn adres en ben benieuwd of er hout voor de deur ligt als ik thuis kom…
Wat er ook langs deze route is, is een militair oefenterrein. Je mag niet doorlopen als er een oefening aan de gang is. We zien een heleboel militairen die met tenten aan het stoeien zijn. We vinden dat geen oefening en lopen door. We worden niet neergeschoten, dus dat zat wel goed.
Het gaat verder door de bossen over smalle paadjes totdat we bij een grote open plek komen. Hier ligt nog veel meer brandhout, in een wat handzamer formaat. Ik denk dat ik de komende 20 jaar kan stoken met wat hier aan stapels hout ligt. Het gaat verder omlaag en dan wordt onze weg versperd door koeien. 
Aangezien twee van die koeien kalveren zijn, lopen we voorzichtig voorbij, deels langs de weg. De koeien vinden het allemaal prima, enkele lopen een stukje weg en de rest blijft gewoon staan.
Als we bijna bij Gasthof Kronreith zijn, maken we nog een extra lus. Het is maar goed dat we die niet afgesneden hebben want we hebben hier een fantastisch uitzicht. Helaas is Gasthof Kronreith dicht, Ruhetag. We gaan net zo goed op het terras zitten en drinken ons water en eten een Snelle Jelle die we nog van Gerben gekregen hebben.
Na deze pauze zonder horeca lopen we verder over een breed steenpad. Later gaan we daar weer vanaf en lopen we langs en door weilanden over smalle paadjes totdat we aan de rand van Maria Alm komen. Later op onze route komen we nog langs Gasthof Theurerhof, maar we gokken er niet op dat die open is. We lopen Maria Alm in en vinden een mooi terras bij restaurant Eder. Hier gaan we even lekker zitten voor een drankje en een Kaiserschmarrn die de dames delen.
Voor het laatste stukje van onze wandeling moeten we nog even omhoog, terug naar waar we van de route zijn afgeweken en dan gaat het langs Golfpatz Urslautal en komen we bij Gasthof Theurerhof. Het is maar goed dat we er vanuit zijn gegaan dat deze dicht is, want dat is inderdaad het geval.
Alles bij elkaar een heel mooie wandeling. We zijn niet erg hoog geweest vandaag, maar we waren wel continue omringd door hoge bergen met sneeuw. De uitzichten waren magnifiek en de wolken die we zagen waren hoog genoeg om geen probleem te vormen.
We hebben alle 4 een paraplu bij ons, deels geleend bij ons onderkomen. We lopen door het centrum omlaag naar der Zeller See en kijken daar eerst eens even rond. Dan beginnen ons rondje om der See, met de klok mee.
Van Zell am See naar Wiesenlehen loopt er een mooi voetpad met een gescheiden fietspad langs de Zeller See. We hebben een mooi uitzicht op de andere oever.
De route van Wiesenlehen naar Thumersbach is iets minder aantrekkelijk. Het gaat over de stoep langs de plaatselijke weg rondom der See. Hier rijden veel auto’s. Tussen ons en der See zijn privé grondstukken. Gelukkig is dit stuk niet erg lang.
Als we verder gaan, lopen we eerst even richting See om daarna alweer snel bij de grote weg uit te komen. Die volgen we weer een flink stuk totdat we bij Natur und Europaschutzgebiet Zeller See uitkomen. Dit natuurgebied ligt aan de zuidkant van de Zeller See en hier loopt onze route via een mooi breed wandelpad doorheen.
We kijken van hieruit mooi op de Hohe Tauern in het zuiden en zien diverse 3000-ers die met sneeuw bedekt zijn zoals de Hoher Tenn (3368m) en de Kitzsteinhorn (3203m).
Het laatste stuk van onze rondwandeling gaat nog een klein stukje over de weg langs het spoor om daarna weer uit te monden in een mooie promenade langs de Zeller See. Deze promenade volgen we totdat we weer terug zijn bij ons uitgangspunt, het Casino van Zell am See.
Nu lopen we nog even door het centrum en zoeken we een plek waar we kunnen eten. Dat wordt Gasthof Steiner Wirt. Na het eten gaat het weer terug naar Saalfelden en daar werk ik mijn blog uit terwijl de dames spelletjes spelen.
Daarna gaat het naar de Hammerstiel parkeerplaats, hier begint onze wandeling van vandaag, de SalzAlpenTour.
Als we verder lopen, dan is er al een beetje uitzicht, we kunnen onder het dal in kijken. De route loopt nog steeds over smalle paadjes en we moeten voorzichtig zijn met alle boomwortels die hier uitsteken.
Als ik haar zie liggen ben ik al bang voor het ergste. Gelukkig valt het mee, ze heeft alleen haar elleboog bezeerd (schaafwond) en daar heb ik wel iets voor in mijn eerste hulp kitje, heb ik dat al die jaren niet voor niets meegesleept.
Nu komen we bij een Adidas boom uit, dat is iets voor Gerben met zijn Adidas kleding. Daar maken we dus een mooie foto van.
Vanaf de Kührointalm lopen we op en neer naar de Archenkanzel, dat is een stuk omlaag maar zeer de moeite waard. We hebben hier een heel mooi uitzicht over de Königssee met St. Bartholomä en we zien alle rondvaart boten op en neer gaan.
Het gaat nu omlaag en Sandy gaat nu ook wat langzamer. Die loopt heel voorzichtig omlaag omdat ze bang is dat ze anders valt. We zien hier diverse grote mierenhopen en vragen ons af of die ondergronds allemaal connected zijn.
Er lopen hier ook koeien rond en een van de kleinere exemplaren laat zich gewillig door Sandy aaien en likt als dank haar handen af.
Het was bewolkt vandaag. Het begon heel bewolkt zodat we in de wolken liepen en geen uitzicht hadden. Later klaarde het enigszins op en gingen de wolken meer omhoog. Daardoor hadden we een heel mooi uitzicht vanaf de Archenkanzel. De temperatuur was prima, een beetje fris aan het begin, maar daarna prima om zonder jas te lopen. En, heel belangrijk, het was droog.
Op mijn weg naar Blerick wordt ik begeleid door een samenstand van een mooie maansikkel met Venus. Een stuk hoger aan de hemel staat Jupiter (maar die zie je niet op de foto’s).
In Zaandijk aangekomen loop ik langs de Zaanse Schans en het Zaans Museum het dorp uit naar Het Kalf, een buurt of gehucht dat bij Zaandam hoort. Na iets meer dan 2,5 km ben ik dan eindelijk op de route. Het valt me op dat er nergens rood wit markeringen zijn, totdat ik buiten het dorp kom.
Ik volg een tijdje allerlei wandelpaden en af en toe wegen. Ik ben hier in Polder Oostzaan en hier is meer water dan land. Als je op de kaart kijkt, dan zie je wel wat ik bedoel.
De weilanden gaan voorzichtig over in meer recreatie gebied met strandjes en zo. Net voor het einde van etappe 4 begeeft mijn telefoon het. Dat is kl*t*. Gelukkig heb ik mijn TwoNav nog en weet ik hoe ik in Den Ilp moet komen. Hier vind in café de 3 Zwanen en daar is het tijd voor een pauze. Gelukkig krijg ik mijn telefoon weer aan de praat. Ik hoop dat hij het blijft doen. Ik heb Ada en de kids uit voorzorg een appje gestuurd dat ik wellicht onbereikbaar ben later op de dag.
Na mijn pauze met een lekkere Skuumkoppe, loop ik terug naar de route en vervolg mijn wandeling met etappe 5. Die volg ik tot in Landsmeer. Het is vooral meer van hetzelfde, water, gras, recreatie en af en toe een bosje (yeay, schaduw) en daar is helemaal niets mis mee.
Ik zoek eerst eens een terras voor een biertje. Dat wordt café de Driesprong. Daar hebben ze zowaar een Weißen van de tap die ik nog niet gehad heb, een Aldersbacher, lekker.
Op Amsterdam Centraal aangekomen, loop ik nog een half uurtje naar Gollem aan het Water. Daar ben ik pas 1x geweest.
Om even voor 9 uur ben ik op station Blerick, nadat ik even gezocht heb waar men de parkeerplaats gelaten heeft. Die is verplaatst vanwege de bouwactiviteiten op het kazerneterrein.
De route naar het Vondelpark begint meteen kunstzinnig, er staan allemaal kunstwerken in de groenstrook waar ik doorheen loop. Dit is allemaal onderdeel van Artzuid (zie 
In het Vondelpark is het tijd voor een kleine pauze, een blondje bij het Blauwe Theehuis. Ik heb zowaar een nieuwe en tijdelijke van brouwerij ’t IJ te pakken, Blond & Blauw, en moet hem nog toevoegen op Untappd!
In het Westerpark loop ik eerst door de tuinparken. Ik ben hier al eens eerder geweest, maar toen was dit gedeelte afgesloten. Hier heb je allemaal volkstuinen, maar niet om groente te verbouwen, maar meer als buitenverblijf. Er staan wel heel veel verschillende en mooie bloemen. Na een tijdje wil ik verder en moet ik even zoeken voordat ik de uitgang weer gevonden heb.
Een bezoek aan Amsterdam is niet compleet zonder een bezoek aan Gollem. Mijn volgende stop is dan ook Gollem Raamsteeg, de eerste Gollem waar ik ooit kwam. Ik loop door het toeristisch gedeelte en de 9 straatjes naar de Raamsteeg en drink daar een heel lekkere IPA.
Vanuit de Pijp wil ik weer naar station Zuid. Dat is ongeveer 3 km lopen. Normaliter geen probleem, maar mijn rechterknie begint nu wel erg pijnlijk te worden. Ik heb ook al meer dan 20 km gelopen. Ik kan ook de tram nemen, die vertrekt hier een paar honderd meter vandaan. Of een Uber, maar dat is vrij duur, te opzichte van de tram, 14 euro in plaats van minder dan 2 euro.
Vandaag is het Hemelvaart, een vrije dag dus. Ada wil in de tuin werken en ik ga wandelen. Het gaat redelijk met mijn knie, als ik loop, begint het pijn te doen. Des te meer ik loop, des te meer pijn, tot een bepaald niveau dat ik nog kan hebben. We zien wel waar het schip strandt…
Ik pak de trein van 8:36 uur in Blerick en moet op Amsterdam Bijlmer overstappen. De sprinter heeft vertraging en dat geeft mij de gelegenheid om koffie te scoren. Het is even zoeken voor die koffie, maar ik slaag uiteindelijk bij de Appie.
Ik zit maar een paar minuten in de sprinter, in Abcoude ga ik er al weer uit (6 minuten). Mijn wandeling begint voor het station van Abcoude en ik loop eerst een stukje langs het spoor voordat ik langs Het Gein terecht kom. Ik volg dit riviertje totdat ik het binnenland in loop om naar Fort Nigtevecht, onderdeel van de Stelling van Amsterdam, te lopen.
Bij Fort Nigtevecht is horeca en die is nog open ook. Maar ik ben pas net begonnen met wandelen en heb de koffie net achter de kiezen, te vroeg dus.
Ik loop door langs het Amsterdam-Rijnkanaal en steek dat over via de Liniebrug. Ik volg het fietspad dat langzaam omhoog en daarna omlaag slingert in plaats van de trap. Bij het omhoog lopen voel ik mijn rechterknie. De Liniebrug verbindt de Stelling van Amsterdam met de Nieuwe Hollandse Waterlinie.
Ik kom nu in Nigtevecht uit, een dood dorp. Ik had hier een pauze willen inlassen om mijn knie rust te geven, maar alles is dicht. Ik vraag nog even aan een inboorling of er ergens koffie te krijgen is, maar helaas. Doorlopen dus.
Op een gegeven moment verlaat ik de Vecht en ga ik dwars door de weilanden over een gras pad richting Weesp.
Daar hoef ik dus niet lang over na te denken en even later ben ik bij de brouwerij in een neogotische kerk. Na Jopen is dit de tweede brouwerij die ik ken, die in een kerk gevestigd is. Wispe betekent overigens Weesp.
Sandy vertrekt aanstaande vrijdag naar Chili om in Atacama onderzoek te doen voor haar master, dus ik ga eerst naar Delft om nog wat spulletjes te brengen en samen te lunchen.
In Delft aangekomen, loop ik naar De Gist, daar heb ik met Sandy afgesproken. Google Maps snapt het niet helemaal, die laat me eerst een blokje om lopen.
Sandy gaat naar haar kamer, die heeft nog het een en ander te studeren voordat ze vertrekt. Ada gaat weer met de trein naar huis en ik ga wandelen, naar het strand in Scheveningen. Ik hoef alleen maar de trambaan te volgen volgens Sandy.
In Rijswijk loop ik door het business center, langs TNO, daar kwam ik zojuist ook al langs, en Rijkswaterstaat. Hier kom ik ook voorbij Herberg Van Ouds ’t Nest, tijd voor een pauze met een biertje.
Uiteindelijk kom ik in de haven van Scheveningen aan. Nu nog het strand zien te vinden. Dat is geen probleem en even later loop ik het strand op. In het losse zand zet ik mijn voeten anders neer en ik voel een fikse pijnscheut in mijn rechter knie. Ik strompel door naar de branding en neem daar een kleine pauze om mijn knie weer in het gareel te krijgen. Dat lukt en ik vervolg mijn wandeling in het donker vlak langs de branding over het strand naar de pier. Het is vloed aan het worden, het water komt steeds verder het strand op.
Ter hoogte van het Kurhaus probeer ik de boulevard op te komen. Dat is nog niet zo eenvoudig, ze zijn het strand aan het verbouwen en een groot gedeelte is afgesloten. Nadat ik rondom de bouwplaats ben gelopen, ga ik een biertje drinken bij Brooklyn. Ze hebben hier ook huisgemaakte erwtensoep, lekker.
Gisteren hebben we nog lang zitten na kletsen, de dochter van de eigenaar was al naar huis. We hadden echter instructies gekregen en de hele bar stond ons ter beschikking, dat was goed geregeld.
Na het ontbijt pakken we snel onze spullen en rijden naar Hastière-Lavaux. Hier pakken we bus 154a terug naar Dinant. We nemen nog een kijkje in de kerk van Hastière-Lavaux als we op de bus staan te wachten. Het wordt inmiddels steeds drukker bij de bushalte, maar als de bus komt hebben we toch nog een zitplaats.
Als we boven de route weer gevonden hebben, komen we bij een oorlogskerkhof. Hier liggen allemaal Franse soldaten de in de 1ste wereldoorlog zijn gesneuveld.
Als we weer de natuur induiken, zien we nog een sterrenwacht met een planeten pad. Jammer dat ze Pluto vergeten zijn. We gaan verder door het bos en dan via een zig-zag pad omlaag.
Dan gaat het weer omhoog via een zig-zag bospad, even afzien. Boven komen we bij een weg en, ja hoor, een frietkot in the middle nowhere. Tijd voor lunch. Bij de frietkot hebben ze ook een grote koelkast vol speciaal bier en daar zoeken we eerst iets uit.
De rest van de wandeling gaat verder langs de Maas. We kijken tegen de zon in en lopen over grasland en zandpaden. Het is erg modderig en af en toe moeten we even goed kijken hoe we het beste kunnen lopen. Het laatste stukje gaat vrij uneventfull over een asfaltweg naar Hastière, we eindigen bij een kerk, pelgrims pad… Hier is ook nog een dooieakker waar we even over heen lopen.
Nog een pintje bij Le Val Meuse op de goede afloop, de brug over naar de auto en we zijn weer onderweg naar huis.
We vertrekken om 9 uur in Tegelen, niet te vroeg. Frank rijdt deze keer en het is mistig onderweg. In Dinant aangekomen vinden we al snel een parkeerplaats bij het station. Een vreemde situatie, onder aan de weg moet je betalen om te parkeren, bij het station is het gratis… Geen probleem, we parkeren gratis.
In Godinne aangekomen, willen we eigenlijk wel een kop koffie hebben. Helaas is er niets open, dus beginnen we gewoon aan onze wandeling. We lopen weer langs de Maas. Helaas is het uitzicht maar matig, het is en blijft mistig. Geen probleem, we hebben genoeg om over te praten.
Na onze koffiepauze gaat het verder, nog een stukje rechts van de Maas en dan steken we de Maas over via de spoorbrug. Op de spoorbrug schrikken we ons bijna te pletter omdat er een trein langs komt, ongeveer 1 meter van ons af. Die zagen we niet aankomen en dat kan kloppen want hij kwam van achter ons.
Aan de andere kant van de brug lopen we aan de linkerkant van de Maas verder. Het gaat naar Houx en daar verlaten we de Maas tijdelijk en gaan we het bos in en omhoog. We beginnen nu aan onze klim van vandaag, eerst geleidelijk en dan een flink stuk omhoog over een breed en modderig bospad / karrespoor.
Boven aangekomen hebben we een mooi uitzicht, ten minste dat denken we, het is nog steeds mistig. Wel lopen we een fabrieksterrein op, de Carrière de Leffe, de plaatselijke steengroeve. We lopen aan de rand hiervan verder en na een tijdje hebben we zo’n beetje de hele berg onder onze schoenen. Dat is plaatselijk ook erg glad, niet vanwege sneeuw of ijs, maar vanwege de natte klei.
In Dinant is Adolphe Sax geboren, een muziekinstrument maker die vooral bekend is van de saxofoon, en dat willen ze weten ook. Alles heet hier Sax en overal staan saxofoons of referenties naar saxofoons. Gelukkig vinden we ook een kroeg, Café Leffe, en daar drinken we een welverdiende Leffe Blond.
Terug bij de auto bij het station, gaat het richting hotel, zo’n 20 minuten rijden, in Lustin. Dat blijkt een goede keuze te zijn, we worden heel vriendelijk, en in het Nederlands, ontvangen en we hebben een grote kamer met 2 verdiepingen en 4 bedden. Ook hebben we een tafel gereserveerd in het restaurant, niet dat dat echt nodig was. Gelukkig hebben ze wel een mooie selectie bieren, dus na het douchen gaan we daar lekker zitten, eerst om te drinken, dan om te eten en dan weer om te drinken. In de tussentijd werk ik ook dit verslag uit.
