20240913 Schlangenbad – Wiesbaden

Datum: 20240913

Tijd: 10:10 – 16:00

Afstand: 20,0 km

Overnachting: Hotel Rhein Inn, Remagen Kripp

Wandeling

Zoals gebruikelijk als ik met Lise ga wandelen, hebben we vandaag een gast auteur, Lise.

Vandaag ging om half 8 de wekker en om stipt 8 uur liepen we de ontbijtzaal in. We zaten nog niet of de eigenaar begon al een praatje met ons aan te knopen. Omdat het in het Duits was kwam er behalve wat glimlachen en knikken weinig reactie van mijn kant maar pap sprak prima terug in het Duits. Hij vroeg ook even naar mij en pap antwoordde dat ik al bezet was waarop hij reageerde dat hij geen ring aan mijn vinger zag. Daarop kon ik dan nog wel met “noch nicht” reageren. Hij gaf aan dat ik maar tegen mijn vriend moest zeggen dat ik een leuke hoteleigenaar was tegengekomen hier en dat die ring er dan wel snel zou zijn, had blijkbaar al eerder gewerkt bij wat collega’s van hem.

Toen we met ons ontbijt gingen zitten vroeg hij naar het werk van pap en daarna naar dat van mij. Nu werd er dan toch echt verwachtingsvol mijn kant uit gekeken waarop ik zei “ich verstehe Deutsch gut aber ich spreche das nicht so gut”. Toen zijn we toch maar naar het Engels gewisseld. Nadat ik hem verteld had wat ik deed heeft hij honderduit verteld over zijn ervaringen bij Lufthansa waar hij aan moest denken op basis van mijn werk, en daarna nog breder over de arbeidsmarkt in het algemeen. Het is een erg vriendelijke man en het was een leuk gesprek maar pap en ik durfde beide amper meer op te staan om nog iets van het buffet te pakken omdat we niet onbeleefd wilden zijn. Pap is uiteindelijk toch maar gewoon opgestaan om een broodje te pakken maar ik ben braaf blijven zitten. Dan maar een keer geen sinaasappelsap bij het ontbijt.

Na bijna een uur heeft pap hem toch vriendelijk afgekapt met de mededeling dat we een trein moesten gaan halen. Dat was ook wel nodig anders hadden we er nu waarschijnlijk nog gezeten. Gelukkig hadden we al onze spullen al ingepakt dus die zijn we gaan halen op de kamer. Na de sleutel te hebben ingeleverd zijn we met de auto naar een station in de buurt (Nieder-Walluf) gereden. Dit keer niet het eindpunt van de wandeling omdat we daar waarschijnlijk niet zouden kunnen parkeren. Dus we doen nu vooraf een stukje met het OV (trein en bus) en straks na de wandeling moeten we ook nog een stukje met de trein terug naar de auto.

Na 3 minuten met de trein stappen we uit en dan komen we erachter dat het station ons wel erg bekend voorkomt. Vorig jaar zijn we hier ook al geweest om bij een beginpunt te komen. Toen waren we echter net te laat en hebben we een taxi gepakt. Nu halen we onze overstap gelukkig wel. De bus staat al netjes klaar, maar wel nog met de deur dicht, de buschauffeur zit er wel al in maar heeft blijkbaar pauze. Na nog een kwartier met de bus zijn we weer terug in Schlangenbad. Hier zijn we gister geëindigd en hier begint vandaag dus ook de route weer.

We lopen weg bij de bushalte en zien direct al stickers van de Rheinsteig Zuweg hangen. Ze gaan echter 2 verschillende kanten op dus we twijfelen even welke kant we zullen volgen. Maar omdat we het punt waar we gister geëindigd zijn al zo ongeveer kunnen zien lopen we daar gewoon naar toe. Daar gaat de route inderdaad ook gewoon verder. Waar die andere optie uit was gekomen blijft dus een raadsel.

We lopen het dorp uit en moeten daarna een stukje omhoog maar veel hoeven we vandaag niet omhoog te lopen. We zijn nu namelijk een aardig eind van de Rijn af en zitten al behoorlijk hoog. We lopen veel door bosachtig gebied en komen op een gegeven moment bij een flinke rotspartij uit. Ik maak er een foto van om naar Sven te sturen met het bericht, kijk ik heb een leuke klimplek gevonden. Even later blijkt dat ik niet de enige was met dat idee. Een stukje verderop zitten er boven op het gesteente namelijk allemaal kinderen. Sommige van hen roepen hallo en zwaaien dus we roepen ook maar hallo en zwaaien terug.

Rond 12 uur komen we in een dorpje uit waar pap met zijn nieuw geleerde google skills zoekt of er iets open is waar wat te eten en te drinken kunnen scoren. Er blijkt een Backhaus open te zijn, zo’n 200 meter verderop van dezelfde vestiging als waar we gister ook geluncht hebben. Het ligt niet op de route maar dat geeft niks, die paar 100 meter extra kunnen er ook nog wel bij. Eenmaal binnen concludeer ik al snel dat alle belegde broodjes vol liggen met vlees. Ik had natuurlijk kunnen vragen of ze er eentje met alleen kaas voor me wilden maken maar ik spot een stuk citroen gebak wat me erg lekker lijkt dus ik besluit daarvoor te gaan samen met een Brezel. Het stuk gebak zag er echt goed uit want pap neemt ook een zelfde stuk.

Nadat we buiten alles rustig op hebben gegeten lopen we weer verder en komen we uit bij de Goethestein. Na hier uiteraard wat foto’s gemaakt te hebben gaan we weer verder met de wandeling. Tussen de wijnranken en fruitbomen door gaan we voornamelijk omlaag en langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij de Rijn maar voor nu moeten we het nog doen met zo heel af en toe een kleine glimp van de Rijn in de verte.

Na nog meer afdalen komen we uiteindelijk uit bij een haven. Hier lopen we omheen en dan staan we toch weer pal naast de Rijn. Nu hoeven we die alleen nog maar te volgen tot het eindpunt. Wel gaan we nog een aardig hoge brug over om via een soort schiereiland richting Wiesbaden te lopen. Tegen het einde van het schiereiland blijkt dat er een omleiding is van de route die we moeten volgen in verband met groot onderhoud aan een brug hier. De omleiding is zeer goed aangegeven met nog altijd allemaal Rheinsteig stickers om de weg aan te geven, dus die is zonder problemen te volgen.

Al snel lopen we weer naast de Rijn en beginnen we ons af te vragen waar toch dat Schloss zou zijn wat het eindpunt van de wandeling is. Meestal zien we een Schloss wel even van te voren al liggen maar we hoeven nog maar 500 meter en zien nog niks. We lopen maar gewoon door en daar verschijnt dan uiteindelijk toch een gigantisch Schloss. We maken wederom wat foto’s en zoeken naar een bord of iets anders dat het eindpunt van de Rheinsteig markeert maar vinden niks. Een beetje teleurgesteld lopen we door om een plek te zoeken om een biertje te drinken en net op het moment dat we het dorp verder in willen draaien spot ik aan de overkant toch nog een Rheinsteig bord.

Hier gaan we uiteraard even heen, de etappe die we net hebben gelopen staat erop afgebeeld maar ook de gehele route en informatie over de wegwijzers. We besluiten om een stukje verderop te kijken of we bij een soort kiosk wat te drinken kunnen scoren want dan kunnen we langs de Rijn gaan zitten. Ze zijn open en hebben diverse soorten bier! Hier maken we uiteraard graag gebruik van. Bij onze flessen Weizen krijgen we echter wel plastic bekers. Op zich geen ramp maar om de een of andere reden krijgt pap een 0,5 L beker en ik maar een 0,4 L beker terwijl onze flessen allebei een halve liter bevatten, nou ja zeg. Ach het mag de pret niet drukken en met nog een bakje pistachenoten genieten we met uitzicht op de Rijn van een geslaagde afronding van de Rheinsteig.

Of nou ja, soort van dan. Dit was wel de laatste etappe van de Rheinsteig van noord naar zuid, maar de eerste 2 etappes hebben we een paar jaar geleden geskipt omdat pap daar toen recent al een deel van had gelopen in de vorm van een Rundweg met Gerben samen. De komende twee dagen gaan we die dus nog even inhalen. Voor nu lopen we eerst naar het treinstation waarbij we voornamelijk door een mooi groot park lopen. Daar aangekomen moeten we even wachten op de trein die ons weer terugbrengt naar de auto. Dat verloopt verder vrij soepel. En dan stappen we in de auto om in 1,5 uur naar ons hotel voor de komende twee nachten te rijden in Remagen Kripp.

Hier aangekomen gaan we om beurten even douchen om ons op te frissen waarna we naar beneden gaan om wat te eten. Het verslag uitwerken hoeft dan niet meer te gebeuren want dat heb ik onderweg in de auto al gedaan. Pap hoeft het alleen nog op de site te plaatsen samen met de foto’s. Maar nu eerst eten!

Weer

De dag begon fris, jas aan en zelfs dicht. Binnen het uur gaat de jas echter al weer uit omdat het warmer wordt en omdat we ons warm lopen. Vandaag was het deels bewolkt en af en toe kwam de zon door. Prima wandelweer!

Toen we weer richting Bonn reden naar Remagen Kripp kwam het er wel even flink uit, maar dat was geen probleem, we zaten in de auto.

Songtekst van de dag

Ook vandaag kwamen we weer veel nog bloeiende rozen tegen. De songtekst voor vandaag is daarom Rosenrot van Rammstein geworden.

Sah ein Mädchen ein Röslein steh’n
Blühte dort in lichten Höh’n
So sprach sie ihren Liebsten an
Ob er es ihr steigen kann

Sie will es und so ist es fein
So war es und so wird es immer sein
Sie will es und so ist es Brauch
Was sie will, bekommt sie auch

Tiefe Brunnen muss man graben
Wenn man klares Wasser will
Rosenrot, oh rosenrot
Tiefe Wasser sind nicht still

Der Jüngling steigt den Berg mit Qual
Die Aussicht ist ihm sehr egal
Hat das Röslein nur im Sinn
Bringt es seiner Liebsten hin

Sie will es und so ist es fein
So war es und so wird es immer sein
Sie will es und so ist es Brauch
Was sie will, bekommt sie auch

Tiefe Brunnen muss man graben
Wenn man klares Wasser will
Rosenrot, oh rosenrot
Tiefe Wasser sind nicht still

Tiefe Brunnen muss man graben
Wenn man klares Wasser will
Rosenrot oh rosenrot
Tiefe Wasser sind nicht still

An seinen Stiefeln bricht ein Stein
Will nicht mehr am Felsen sein
Und ein Schrei tut jedem kund
Beide fallen in den Grund

Sie will es und so ist es fein
So war es und so wird es immer sein
Sie will es und so ist es Brauch
Was sie will, bekommt sie auch

Tiefe Brunnen muss man graben
Wenn man klares Wasser will
Rosenrot, oh rosenrot
Tiefe Wasser sind nicht still

Tiefe Brunnen muss man graben
Wenn man klares Wasser will
Rosenrot, oh rosenrot
Tiefe Wasser sind nicht still

Foto’s

-->