Datum: 20240915
Tijd: 9:40 – 15:45
Afstand: 17,1 km
Overnachting: thuis
Wandeling
Onze laatste wandeldag voor dit weekend. We staan weer op tijd op voor het ontbijt en pakken onze spullen in. Nadat we afgerekend hebben, gaan we met de auto, via de veerpont, naar Bad Honnef. Daar vinden we snel genoeg een parkeerplaats en kopen we tickets om naar Königswinter te komen.
In Königswinter lopen we naar de Talstation van de Drachenfelsbahn. Deze brengt ons weer naar de Mittelstation zodat we daar de route weer op kunnen pikken. We hebben geluk, er vertrekt een wagen vrijwel meteen nadat we tickets gekocht hebben. De route die hieronder staat, is inclusief het traject van de Zahnradbaan, ongeveer 1 kilometer.
Bij het Mittelstation aangekomen gaan we er zo’n beetje als enige uit. De rest van de passagiers blijft zitten om door te gaan naar boven. Wij doen dat niet, wij lopen naar boven omdat dit onderdeel is van de Rheinsteig en we dat stuk nog niet gelopen hebben.
Als we omhoog lopen zien we dat men bezig is geweest om te zorgen dat de rotsen niet naar beneden komen. Er zitten speciale constructies tegen de rotsen die ze op hun plek moeten houden.
Het gaat vrij steil omhoog naar de Aussichtsplattform Drachenfels. Hier komen we de andere passagiers van de Drachenfelsbahn weer tegen. Je hebt vanaf hier een fantastisch uitzicht over de Rhein en we blijven even genieten van dat uitzicht in de zon.
We zien een grote witte koepel aan de andere kant van de Rhein. Die zagen we gisteren ook al en we vragen ons af wat het is. Google Lens helpt ons verder en weet van een foto een referentie te maken naar Weltraumbeobachtungsstation Wachtberg. Deze koepel uit 1967 had vroeger een militaire functie maar wordt tegenwoordig gebruikt om satellieten en ruimtepuin in de gaten te houden. Het is overigens de grootste radar koepel ter wereld.
Na deze leerzame korte pauze gaat het weer bergaf via trappen en smalle paadjes. Als we weer beneden zijn, aan de rand van Rhöndorf, begint onze grootste klim van vandaag. Dat is vooral een lange klim, op een paar korte steile stukjes na gaat het geleidelijk omhoog. We komen op het parcours van de Löwenburglauf terecht, we mogen doorlopen maar moeten wel links blijven lopen zodat de renners ons goed voorbij kunnen.
Daar waar de renners ons pad verlaten, komen we bij Waldwirtschaft Löwenburger Hof, tijd voor lunch. We gaan in eerste instantie buiten op het terras zitten. Helaas ligt het hele terras in de schaduw en nadat we het zelfs koud hebben met onze jassen aan, besluiten om naar binnen te verkassen. Gelukkig is daar een tafel vrij.
Na de lunch gaat het verder naar boven, we waren nog niet helemaal klaar met onze grote klim. Helaas is het eindpunt van de klim engszins teleurstellend, geen uitzicht, alleen maar bos. Dan maar weer omlaag…
Nu volgt een flink stuk waarbij we bijna niemand tegen komen, in tegenstelling tot vanmorgen toen er veel wandelaars en mountainbikers waren. Blijkbaar is dit stuk niet zo populair. Wij wandelen rustig door omhoog, een stukje omlaag, een stukje omhoog en dan helemaal omlaag. 
Onze route eindigt weer ergens boven en we lopen via de Zuweg naar het station waar de auto staat. Helaas komen we niet echt iets tegen waar we iets kunnen drinken, dus pakken we iets te drinken bij de Kiosk op het station en drinken we dat buiten op een trapje, in de zon, op.
Daarna rijden we naar huis, ons Rheinsteig avontuur eindigt hier. Niet alleen dat van dit jaar, maar in zijn geheel. We hebben de Rheinsteig nu helemaal gelopen. Voor volgend jaar zullen we iets nieuws uit moeten zoeken. Dat gaat zeker lukken.
Weer
Een zonnige dag met enkele witte wolken. Uit de zon was het wel fris zoals we gemerkt hebben toen we buiten op het terras zaten, in de schaduw.
Songtekst van de dag
Omdat we afscheid nemen van de Rheinsteig heb ik vandaag gekozen voor Auf Wiederseh’n van Demis Roussos. Ik weet dat Auf Wiedersehen betekent dat je terugkomt en dat gaat zeker ook nog wel eens gebeuren.
Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn
Bleib nicht so lange fort
Denn ohne dich ist’s halb so schön
Darauf hast du mein Wort
Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn
Das eine glaube mir
Nachher wird es noch mal so schön
Das Wiederseh’n mit dir
Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn
Bleib nicht so lange fort
Denn ohne dich ist’s halb so schön
Darauf hast du mein Wort
Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn
Das eine glaube mir
Nachher wird es noch mal so schön
Das Wiedersehn mit dir
Auf Wiedersehn
(Auf Wiedersehn)
Goodbye, my love
(Bleib nicht so)
Goodbye
Ich liebe dich noch immer
Denn so wie du bist ist keine andere
Auf diese Welt
Auf Wiedersehn
Deine Liebe wird mir fehlen
Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn
Das eine glaube mir
Nachher wird es noch mal so schön
Das Wiedersehn mit dir
Vandaag beginnen we aan de Rheinsteig, ten minste daar lijkt het op. Lise en ik lopen nu al een aantal jaren, dit is het 5de jaar, de Rheinsteig. We zijn ooit met etappe 3, in Bad Honnef, begonnen omdat ik de eerste twee etappes al met Gerben gelopen had. Nu we de Rheinsteig verder af hebben, gaan we terug om die eerste twee etappes ook te lopen. Dan heeft Lise ook de hele Rheinsteig gelopen en ik kwam tot de conclusie dat ik het eerste stuk van de eerste etappe, vanuit Bonn, ook nog niet gehad heb. Gerben en ik zijn toen buiten Bonn ergens gestart.
We vertrekken vandaag te voet bij het hotel en laten de auto staan. We steken de Rhein over met het veerpont en lopen dan naar het station van Linz. Op station Bonn Beuel stappen we uit en gaan met tram 62 verder naar der Hauptbahnhof.
We lopen naar de Rhein en nadat we bij Stadtbefestigung Alter Zoll even van het uitzicht genoten hebben, gaan we de Kennedybrücke over. Aan de andere kant van de Rhein volgt nu een aangenaam stuk van zo’n 5 kilometer pal langs de Rhein, voornamelijk door parkachtig gebied. Er is veel volk op de been, zaterdag en zo, en er is ook een mini marathon voor de jeugd.
Net voor de Konrad-Adenauer-Brücke verlaten we de rivier. We lopen door een park waar diverse feestjes aan de gang zijn, van een kinderfeestje bij een speeltuin tot volwassene feestjes in een paviljoen of partytent. Dat scheelt een hoop troep thuis in de tuin…
Nu verlaten we toch echt de bewoonde wereld en lopen we voornamelijk door bossen over brede paden.
Het nadeel van een flink vlak stuk aan het begin van de wandeling is dat het klimmen dan aan het eind zit. Onze eerste grote en grootste klim van vandaag wordt echter beloond met der Biergarten am Petersberg. Tijd voor een biertje op het terras met uitzicht over de Rhein.
Na deze welverdiende en zeer geslaagde pauze gaan we verder. We zijn ruin over de helft, maar er wacht ons nog een tweede forse klim naar een uitzichtpunt over de Rhein. Daarvoor gaan we eerst een flink stuk omlaag zodat we daarna weer omhoog kunnen.
De rest van de route gaat verder door het bos en voornamelijk omlaag, deels steil omlaag.
Voordat we naar beneden gaan, willen we eerst kijken of we een biertje kunnen scoren. Helaas is dat een probleem. We kunnen wel de winkel in, maar het café / restaurant zit in de Burcht en daar moeten we 8 euro p.p. voor betalen. Dat wordt een duur biertje…
We besluiten om de rest van het dagprogramma om te gooien. We gaan eerst eten en dan pas naar het hotel terug om te douchen. Het eten wordt anders erg laat. Helaas hebben ze bij Jules Verne geen vega opties, dan maar bij de buren, een Italiaans restaurant. Helaas blijkt dat een Döner shop te zijn. Dus lopen we verder het centrum in en via ein Traditioneles Straßenfest met muziek van de plaatselijke harmonie komen we bij een Aziatisch restaurant uit. Dat wordt het, erg lekker en al helemaal niet duur.
Als we terug naar Remagen willen, is de trein eigenlijk net weg. Maar gelukkig heeft hij zo’n 15 minuten vertraging, anders hadden we een uur moeten wachten. In Linz lopen we naar het veer dat er ook net aankomt en dan zijn we weer in ons hotel.
Vandaag ging om half 8 de wekker en om stipt 8 uur liepen we de ontbijtzaal in. We zaten nog niet of de eigenaar begon al een praatje met ons aan te knopen. Omdat het in het Duits was kwam er behalve wat glimlachen en knikken weinig reactie van mijn kant maar pap sprak prima terug in het Duits. Hij vroeg ook even naar mij en pap antwoordde dat ik al bezet was waarop hij reageerde dat hij geen ring aan mijn vinger zag. Daarop kon ik dan nog wel met “noch nicht” reageren. Hij gaf aan dat ik maar tegen mijn vriend moest zeggen dat ik een leuke hoteleigenaar was tegengekomen hier en dat die ring er dan wel snel zou zijn, had blijkbaar al eerder gewerkt bij wat collega’s van hem.
Toen we met ons ontbijt gingen zitten vroeg hij naar het werk van pap en daarna naar dat van mij. Nu werd er dan toch echt verwachtingsvol mijn kant uit gekeken waarop ik zei “ich verstehe Deutsch gut aber ich spreche das nicht so gut”. Toen zijn we toch maar naar het Engels gewisseld. Nadat ik hem verteld had wat ik deed heeft hij honderduit verteld over zijn ervaringen bij Lufthansa waar hij aan moest denken op basis van mijn werk, en daarna nog breder over de arbeidsmarkt in het algemeen. Het is een erg vriendelijke man en het was een leuk gesprek maar pap en ik durfde beide amper meer op te staan om nog iets van het buffet te pakken omdat we niet onbeleefd wilden zijn. Pap is uiteindelijk toch maar gewoon opgestaan om een broodje te pakken maar ik ben braaf blijven zitten. Dan maar een keer geen sinaasappelsap bij het ontbijt.
Na bijna een uur heeft pap hem toch vriendelijk afgekapt met de mededeling dat we een trein moesten gaan halen. Dat was ook wel nodig anders hadden we er nu waarschijnlijk nog gezeten. Gelukkig hadden we al onze spullen al ingepakt dus die zijn we gaan halen op de kamer. Na de sleutel te hebben ingeleverd zijn we met de auto naar een station in de buurt (Nieder-Walluf) gereden. Dit keer niet het eindpunt van de wandeling omdat we daar waarschijnlijk niet zouden kunnen parkeren. Dus we doen nu vooraf een stukje met het OV (trein en bus) en straks na de wandeling moeten we ook nog een stukje met de trein terug naar de auto.
Na 3 minuten met de trein stappen we uit en dan komen we erachter dat het station ons wel erg bekend voorkomt. Vorig jaar zijn we hier ook al geweest om bij een beginpunt te komen. Toen waren we echter net te laat en hebben we een taxi gepakt. Nu halen we onze overstap gelukkig wel. De bus staat al netjes klaar, maar wel nog met de deur dicht, de buschauffeur zit er wel al in maar heeft blijkbaar pauze. Na nog een kwartier met de bus zijn we weer terug in Schlangenbad. Hier zijn we gister geëindigd en hier begint vandaag dus ook de route weer.
We lopen het dorp uit en moeten daarna een stukje omhoog maar veel hoeven we vandaag niet omhoog te lopen. We zijn nu namelijk een aardig eind van de Rijn af en zitten al behoorlijk hoog. We lopen veel door bosachtig gebied en komen op een gegeven moment bij een flinke rotspartij uit. Ik maak er een foto van om naar Sven te sturen met het bericht, kijk ik heb een leuke klimplek gevonden. 
Even later blijkt dat ik niet de enige was met dat idee. Een stukje verderop zitten er boven op het gesteente namelijk allemaal kinderen. Sommige van hen roepen hallo en zwaaien dus we roepen ook maar hallo en zwaaien terug.
Nadat we buiten alles rustig op hebben gegeten lopen we weer verder en komen we uit bij de Goethestein. Na hier uiteraard wat foto’s gemaakt te hebben gaan we weer verder met de wandeling. Tussen de wijnranken en fruitbomen door gaan we voornamelijk omlaag en langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij de Rijn maar voor nu moeten we het nog doen met zo heel af en toe een kleine glimp van de Rijn in de verte.
Al snel lopen we weer naast de Rijn en beginnen we ons af te vragen waar toch dat Schloss zou zijn wat het eindpunt van de wandeling is. Meestal zien we een Schloss wel even van te voren al liggen maar we hoeven nog maar 500 meter en zien nog niks. We lopen maar gewoon door en daar verschijnt dan uiteindelijk toch een gigantisch Schloss. We maken wederom wat foto’s en zoeken naar een bord of iets anders dat het eindpunt van de Rheinsteig markeert maar vinden niks. Een beetje teleurgesteld lopen we door om een plek te zoeken om een biertje te drinken en net op het moment dat we het dorp verder in willen draaien spot ik aan de overkant toch nog een Rheinsteig bord.
Hier gaan we uiteraard even heen, de etappe die we net hebben gelopen staat erop afgebeeld maar ook de gehele route en informatie over de wegwijzers. We besluiten om een stukje verderop te kijken of we bij een soort kiosk wat te drinken kunnen scoren want dan kunnen we langs de Rijn gaan zitten. Ze zijn open en hebben diverse soorten bier! Hier maken we uiteraard graag gebruik van. Bij onze flessen Weizen krijgen we echter wel plastic bekers. 
Op zich geen ramp maar om de een of andere reden krijgt pap een 0,5 L beker en ik maar een 0,4 L beker terwijl onze flessen allebei een halve liter bevatten, nou ja zeg. Ach het mag de pret niet drukken en met nog een bakje pistachenoten genieten we met uitzicht op de Rijn van een geslaagde afronding van de Rheinsteig.
Hier aangekomen gaan we om beurten even douchen om ons op te frissen waarna we naar beneden gaan om wat te eten. Het verslag uitwerken hoeft dan niet meer te gebeuren want dat heb ik onderweg in de auto al gedaan. Pap hoeft het alleen nog op de site te plaatsen samen met de foto’s. Maar nu eerst eten!
Ik ga met Lise weer een paar dagen wandelen, deze keer maken we de Rheinsteig af, de laatste twee etappes en de eerste twee zodat Lise ook de hele Rheinsteig gehad heeft. Ik heb namelijk ooit de eerste twee etappes met Gerben gelopen.
In Schlangenbad is nog niets te doen, alles is dicht. Ik vind een Gebührenfreier Parkplatz en we zijn zo vroeg dat we de bus een uur eerder kunnen pakken dan gepland. Hopelijk hebben ze in Kiedrich koffie… We moeten overstappen in Eltville en we hebben een klein half uur. Tijd genoeg om naar een Bäckerei te lopen. Helaas heeft die in juli zijn deuren gesloten. Dat wist Google blijkbaar nog niet.
In Kiedrich aangekomen, lopen we eerst naar een Bäckerei voor thee / koffie en een lekker belegd broodje. De oudere dame bij wie we aan tafel gaan zitten geeft Lise tips over hoe ze met een theezakje om moet gaan.
Kiedricher Turmberg. Hier hebben we een mooi uitzicht over het Rheintal zonder veel van de Rein te zien overigens. We lopen een rondje om de toren en zelfs de trap op, helaas is de toren dicht en kunnen we niet verder omhoog.
Nu wordt het meer bosachtig en we lopen afwisselend over bredere paden en smalle paadjes door het bos. Uiteraard komen we weer een plek tegen waar ze honing verkopen en we kopen twee potjes echte Duitse Bienenhonig.
Het laatste stuk is echt een Rheinsteig stuk met smalle paden. Helaas hebben we de hele dag geen Rhein gezien, op een glimp in de verte na.
Ons hotel ligt een klein stukje verder en als we daar aankomen moeten we nog even wachten omdat onze kamer nog niet klaar is. Dat duurt gelukkig niet al te lang en dan kunnen we onder de douche om daarna in de plaatselijke Flammkuchen-shop, der Schlangenbader Keller, eindelijk een welverdiend biertje te gaan drinken, dit verslag uit te werken, te eten en nog een spelletje te spelen.
