11 juni 2024 – Rob's wandelsite

Datum: 20240611

Tijd: 9:55 – 16:00

Afstand: 16,3 km

Overnachting: Hotel Gundl Alm, Spitzingsee

Wandeling

Change of plans vandaag. In mijn enthousiasme had ik na de zwaarste tocht gisteren voor vandaag de op één na zwaarste tocht gepland. Achter de laptop kan dat allemaal, hier in Bayern is dat toch iets anders. Aangezien ik mijn benen al voel na gisteren en ik morgen wel goed aan mijn eerste huttentocht wil beginnen, zoek ik voor vandaag iets anders uit. Het wordt die Spitzingseerunde, een wandeling hier in de omgeving die langs het hotel komt.

Voordeel van een kortere wandeling, die ook nog eens voor deur langs komt, is dat ik ’s morgens rustig aan kan doen. Ik heb alle tijd en kan nu ook wachten tot het uitgeregend is.

Ik loop lekker relaxt langs de Spitzingsee naar de Spitzensattel waar een Wanderparkplatz is. Een deel van de route is een Kreuzweg, middels 14 tableaus wordt de lijdensweg van Jezus getoond. Je kunt helemaal om de Spitzingsee lopen en zo te zien is het ook een mooie route. De Spitzingsee is niet heel erg groot en ik denk dat die Umrundung een kilometer of 3-4 is. Misschien doe ik dat straks nog.

Nu volgt het zwaarste stuk van de dag, 2,5 km omhoog naar de Obere Firstalm over een goed begaanbare Wirtschaftsweg. Het is gelukkig niet te steil zodat ik een tempo vind waarin ik vrijwel continue door kan lopen. Ik moet wel uitkijken, er komt een voertuig omlaag, bagage vervoer zie ik later in de hut, en er gaat er een omhoog. Die omlaag gaat heeft er een stevig tempo in, als die moet remmen op deze weg met los grint dan gaat het goed fout. Gelukkig is de weg breed genoeg en hoor ik hem al van ver aankomen zodat ik aan de kant kan gaan lopen.

Al gedurende de hele wandeling hoor ik rondom het geklingel van de koeienbellen. Als ik bij de hut aankom zie ik ze ook. Een koe heeft zich zelfstandig gemaakt en wil in speeltuintje gaan spelen. Daar is de eigenaar niet van gediend en die jaagt haar met een bezem weg.

De Obere Firstalm is gelukkig open, maar dat wist ik al. Ze zijn het hele jaar open en hebben geen Ruhetag. Tijd voor een kop koffie.

Het is droog maar grijzer als ik verder loop. Ik ga via een grove trap over rotsachtige ondergrond omlaag naar die Untere Firstalm. Die is dicht, maar dat geeft niets. Deze hut ligt maar 10 minuten lopen van de vorige.

Dan gaat het via een slechte Wirtschafsweg en een stuk verder over asfalt gestaag omlaag met een flink stuk onder mij de Firstgraben, de plaatselijke bergbeek. De afzetting aan de kant van de weg hebben ze tegen de bomen vastgezet, slim bekeken.

Terug bij de Spitzingsee is alles grijs geworden, ik kan de overkant niet meer zien. Ik loop weer een stuk van de rondweg om de Spitzingsee en kom bij de Stümpfling Sesselbahn uit. Ook hier is alles dicht.

Na een stukje door een rommelig bos, kom ik op een mooie weg met mooi uitzicht in het dal, ook al loop ik niet erg hoog. Ik kom uit bij het Blechsteinhaus en dat is ook al dicht, verdorie. Maar niet getreurd, een stukje verder langs de route ligt die Albert-Link-Hütte en die is wel open. Tijd voor een late lunch en bier. Als lunch heb ik een goulash die in een versgebakken brood geserveerd wordt, erg lekker. Helaas heb ik hier geen verbinding en er is ook geen Wifi, ik check mijn bier dus later in.

Van de Albert-Link-Hütte is het nog maar een klein stukje terug naar Spitzingsee en ik ben rond 3 uur al terug. Na een korte stop in de hotelkamer en ondanks dat ik al een flink stuk van de Spitzingsee rondweg gezien heb, besluit ik om nog een rondje om de See te lopen, maar dan in de andere richting dan ik tot nu toe gedaan heb. Nu kan ik nagaan hoe lang de route rondom de See is, het blijkt, volgens Gaia, 2,8 kilometer te zijn. Iets minder dan ik verwacht had.

Terug in het hotel is het tijd om mijn backpack voor de huttentocht van morgen in te pakken. De eerste huttentocht heeft 1 overnachting in een hut, dat valt dus nog wel mee. Aan de andere kant heb ik de meeste spullen net zo goed nodig.

Als ik in het hotel restaurant wil gaan zitten om mijn verslag uit te werken en om iets te eten, en drinken uiteraard, blijkt dat ze Ruhetag hebben. Dat stond niet op het bord bij de receptie. Dus schoenen aan, paraplu uit de auto en richting die Alte Wurzhütte, dat was eergisteren goed bevallen. Ze zitten eigenlijk vol en ik heb niet gereserveerd, de ober herkent mij echter en zet mij aan een klein tafeltje in een aparte ruimte waar een grote vriendengroep luidruchtig zit te zijn. Geen probleem voor mij.

Alles bij elkaar weer een prima wandeldag die deze keer niet te zwaar was, niet te veel kilometers en ook niet te veel hoogtemeters.

Weer

Nadat ik ’s morgens had gewacht totdat de regen stopte, was het prima wandelweer vandaag, droog en niet echt koud of te warm. Er hing nogal wat bewolking tussen de bergen en daardoor was het uitzicht enigszins belemmerd, maar voor het merendeel was er genoeg te zien.
Pas toen ik naar die Alte Wurzhütte liep om te eten, regende het weer. Maar daar zijn paraplu’s goed voor.