Datum: 20230603
Tijd: 12:45 – 16:15
Afstand: 11,9 km
Overnachting: Clayhanger Guest House, Newcastle-under-Lyme
Wandeling
Vandaag begint mijn Peak Bagging avontuur. Ik ga 3 weken in de Lake District wandelen en proberen een flink aantal Wainwrights te baggen.
Om meteen het maximale uit mijn eerste dag te halen, vertrek ik om half twee ’s nachts richting Calais. Hier heb ik de ferry van 6:50 geboekt en ik moet 90 minuten van te voren aanwezig zijn.
Het is lekker rustig op de weg en ik heb de hele weg een trouwe metgezel aan de maan, die in volle glorie links van me staat en af en toe recht vooruit. De maan staat vrij dichtbij de aarde vandaag en dat levert een mooi plaatje op van een grote volle maan.
Daarbij heb ik goede muziek opstaan. Ik begon met Acid Crusher en daarna heeft Spotify het overgenomen en goed ook.
In de buurt van Antwerpen gaat het even mis, door een aantal wegwerkzaamheden neem ik een verkeerde afslag. Niet getreurd, mijn Cygic navigatie loodst me een stuk door Antwerpen en even later zit ik weer op de juiste route naar de kust.
In Calais aangekomen volg in de borden voor de ferry terminal en check ik in bij P&O. Daarna moet ik nog door de Engelse paspoort controle. Enkele auto’s voor mij in de rij hebben lang werk nodig. Gelukkig kan ik snel weer verder als ik aan de beurt ben en uitgelegd heb dat ik ga wandelen in de Lake District. De douane beambte verzekert mij dat het daar erg mooi is en wenst me veel plezier.
Als ik met mijn auto in de aangewezen rij, lane 14, sta, ben ik nog steeds meer dan een uur te vroeg. Gelukkig komt even later de Pride of Canterbury en zodra die leeggelopen is, kunnen wij erop. Ik sta zo ongeveer helemaal vooraan, pole position zeg maar.
In Engeland aangekomen wordt mijn paspoort nogmaals gecontroleerd en willen ze ook weten hoe lang ik mijn auto al heb en of die al eens in Engeland geweest is. Rare jongens die Britten. Gelukkig zie ik er eerlijk uit en hoef ik niet met mijn auto de loods in waar enkele auto’s staan die ze helemaal aan het controleren zijn.
Snel de haven uit en op naar Dovedale in de Peak District, daar heb ik een wandeling uitgezocht en in Newcastle-under-Lyme een Guesthouse. Dat ligt allemaal in de buurt van Stoke-on-Trent, daar was ik begonnen met zoeken.
In Dovedale aangekomen zoek ik de Car Park waar mijn wandeling begint. Groot is mijn verbazing als dit niet zo maar een parkeerplaatsje langs de weg in de rimboe is, maar een grote parkeerplaats waar je moet betalen (goed voor de National Trust) met zelfs een tweede overflow parkeerplaats erbij. Dat is ook wel nodig want het is enorm druk. Ik heb er al bijna spijt van dat ik deze wandeling uitgezocht heb, maar dat komt gelukkig nog helemaal goed.
Ik parkeer op de overflow parkeerplaats en betaal digitaal bij een parkeerwachter.
Ik begin mijn wandeling, begeleid door de Staffordshire wandel-app. Ik heb geen GPX track, alleen de app die de wandeling op een kaart laat zien en mijn positie ook aangeeft. De wandeling gaat door Dovedale, een vallei waar de River Dove doorheen stroomt. Vrijwel aan het begin van de wandeling is er een oversteek over het riviertje via Stepping Stones. Ik zie ze wel, maar ik ben niet van plan om in de rij te gaan staan om er overheen te lopen.
Tot aan de Stepping Stones is het retedruk, daarna minder. Het wordt nog minder druk als het pad omhoog gaat. Daarna is het tot aan Milldale redelijk rustig. Er zijn wel wandelaars, maar ze lopen je niet constant voor de voeten. Het is mooi in Dovedale, het is een rotsachtig pad dat een beetje glooiend langs de rivier loopt. Die rivier is wisselend breed en nergens erg diep met veel kleine stroomversnellinkjes. Ook zie ik veel vlinders.
Halverwege de wandeling kom ik in Milldale, tijd voor een ijsje. Ik moet straks nog een stuk rijden, dus het bier moet wachten. Ik probeer af te rekenen met de biljetten die ik thuis nog gevonden heb maar die zijn niet meer geldig… Ik kan ze blijkbaar wel nog bij een bank inleveren. Gelukkig is de kiosk modern en kan ik ook digitaal betalen.
Ik kan via dezelfde weg terug lopen, maar dat is niet de bedoeling. Ik kies dus voor de optie om door het free access land over de heuvels terug te lopen. Dat blijkt een heel goede keuze, ik loop dwars door de weilanden met continu een prachtig uitzicht over het landschap.
Ik bag en passant ook nog mijn eerste peak, Baley Hill (14:35), dat is mooi meegenomen. Tijdens de alternatieve route kom ik heel even op het pad terug dat ik op de heenweg gelopen heb, maar het gaat meteen weer bergop. Ik ben op de alternatieve route nagenoeg helemaal alleen. Ik kom gedurende het hele alternatieve stuk twee paar wandelaars tegen. Wel kom ik veel schapen tegen die hier in een groot gebied vrij rondlopen, met lammetjes. Ook zie ik nog een fazant, vlak langs het pad.
Op een gegeven moment heb ik een van mijn favoriete momenten (nou ja…), ik zie dat ik een stuk omlaag ga en door een poort in de omheining moet en daarna gaat het meteen weer omhoog en wel hoger dan ik nu ben.
Zo loop ik boven over terug naar de drukte. Ik kom net voor het eind van de wandeling weer op het pad van de heenweg uit en loop terug naar de Car Park. Hier is het nog steeds erg druk en voor de kiosk staat een lange rij met mensen te wachten. Die doen goede zaken, maar niet met mij.
Ik stap in de auto en rij naar Newcastle-under-Lyme, te minste dat is het plan. Het wegkomen is echter een uitdaging. De weg naar de Car Park is zo’n echte Engelse landweg, één auto breed met af en toe een bredere passeerstrook. Dat werkt prima als er bijna geen verkeer is. Het werkt echter voor geen meter als er van beide kanten een hele stoet auto’s aankomt. Gelukkig komt ook dat uiteindelijk goed en daarna rijd ik naar mijn Guesthouse voor een welverdiende douche.
Na het douchen zoek ik een goede plek om te eten, mijn uitgestelde biertje te drinken en dit verslag uit te werken. Dat wordt Yates, een grote kroeg in het centrum van Newcastle-under-Lyme.
Weer
Het was erg warm vandaag. De zon scheen behoorlijk fel en ik was blij dat een groot deel van de wandeling in de schaduw was. Vooral toen ik door de weilanden liep en geen enkele beschutting had was ik erg blij met mijn hoed.
Songtekst van de dag
Zoals gezegd ben ik vandaag veel schapen tegengekomen, daarom deze keer Sheep van Pink Floyd.
Harmlessly passing your time in the grassland away
Only dimly aware of a certain unease in the air
You better watch out
There may be dogs about
I’ve looked over Jordan and I have seen
Things are not what they seem
What do you get for pretending the danger’s not real?
Meek and obedient you follow the leader
Down well trodden corridors into the valley of steel
What a surprise
A look of terminal shock in your eyes
Now things are really what they seem
No, this is no bad dream
The Lord is my shepherd, I shall not want
He makes me down to lie
Through pastures green He leadeth me the silent waters by
With bright knives He releaseth my soul
He maketh me to hang on hooks in high places
He converteth me to lamb cutlets
For lo, He hath great power and great hunger
When cometh the day we lowly ones
Through quiet reflection and great dedication
Master the art of karate
Lo, we shall rise up
And then we’ll make the bugger’s eyes water
Bleating and babbling we fell on his neck with a scream
Wave upon wave of demented avengers
March cheerfully out of obscurity into the dream
Have you heard the news?
The dogs are dead!
You better stay home
And do as you’re told
Get out of the road if you want to grow old
