21 juni 2023 – Rob's wandelsite

Datum: 20230621

Tijd: 10:10 – 16:40

Afstand: 20,3 km

Overnachting: Epworth House, Penrith, Cumbria

Wandeling

De kans op regen is acceptabel en ik wil nog een laatste ronde door de fells maken. Ik heb een mooie route daarvoor uitgezocht, the Fairfield Horseshoe, met maar liefst 8 Wainwrights.

Ik rij eerst eens naar Ambleside om daar te parkeren op de Rydal Road Car Park. Gelukkig is Ambleside een iets grotere plaats zodat ik hier digitaal kan betalen.

Het begin van de route is snel gevonden en ik loop op mijn gemak naar de voet van Nab Scar. Hier gaat het in een zig zag flink omhoog.

Op een gegeven moment hoor ik een straaljager aankomen. Ik kijk omhoog om te zien waar hij is, maar tot mijn verrassing moet ik omlaag kijken om hem onder voorbij te zien vliegen door de vallei. Ik zit op dat moment op 390 meter hoogte. Die piloot was goed bezig!

Ik ploeter intussen gewoon door en bereik uiteindelijk de top van Nab Scar (W, 11:28). Dit was typisch zo’n top waarvan je 5 keer denkt “Ik ben er bijna.” en dan is er nog een stuk berg meer.

Het gaat verder boven over een col naar Heron Pike (W, 11:51) en Heron Pike North Top (11:59). Ik heb inmiddels de rest van de route van vandaag gezien en een deel daarvan is in wolken gehuld. Tja, we zien wel.

Ik klim verder naar Great Rigg (W, 12:30) en dan sta je in de mist. In het begin valt het wel mee en ik kan zelfs onder de mist doorkijken. Na een tijdje gaat dat niet meer en ik kan alleen een klein stukje van het pad voor me zien of achter me als ik omkijk.

Ik laat me niet tegenhouden en loop stug door naar het hoogste punt van vandaag, Fairfield (W, 12:55). Nu wordt het een beetje tricky, tot nu toe had ik geen keuze, er was maar één pad. In de mist helpt dat wel enorm. Hier boven op Fairfield moet ik echter het juiste pad zien te vinden.
Na een beetje zoeken, samen met een medewandelaar, en met behulp van de OS Explorer kaarten op mijn TwoNav lukt dat en ik ga in de mist door naar Hart Crag (W, 13:21).

Het gaat nu weer omlaag en daardoor kom ik weer onder de wolken uit. Ik loop richting een dry stone wall en volg deze naar de top van Dove Crag (W, 13:47). Ik heb het klimmen er voor vandaag wel opzitten, maar ik moet wel nog een flink stuk omlaag. De volgende top is High Pike (W, 14:09) en de route daar naartoe is een relaxte wandeling over een goed begaanbaar gras pad. Ik loop nog steeds langs een muur en die houdt me uit de wind. Bij High Pike ga ik een poortje door en kom ik aan de wind kant van de muur. Dat is wel een heel verschil, hier waait het weer erg hard. Bij het volgende poortje ga ik snel weer terug naar de windstille kant van de muur. Ik hoor de wind tekeer gaan aan de andere kant van de muur.

De route van High Pike naar Low Pike is een stuk ruiger, die gaat over uitdagend terrein, zowel qua lopen als qua afdalen over de rotsen, af en toe met handen en voeten. Dat belemmerd me niet om Low Pike (W, 14:34) te bereiken en van het pad af te gaan om naar de top te klimmen. Low Pike was de laatste top voor vandaag.

Het gaat verder, nog een tijdje over uitdagend terrein en daarna over een vrij goed begaanbaar stenig pad tussen de varens, totdat ik bij High Sweden Bridge uitkom. Dat is een kleine stenen packhorse bridge uit de late 18de eeuw over Scandale Beck. Nu volgt een lange grind weg die me weer terug brengt in Ambleside alwaar het tijd is voor een biertje bij de Tap Yard.

Als ik niet met mijn snufferd in de wolken liep, kon ik de route goed zien. Op de heenweg zag ik waar ik naartoe ging en hoe de route naar beneden verliep. Op de terugweg zag ik waar ik omhoog gekomen was en waar ik gelopen had.

Ik ben bij dat ik op mijn laatste dag in the Lake District nog een mooi rondje door de bergen heb kunnen maken.

Weer

Er was 10% kans op regen en ik zat gelukkig de hele tijd binnen de 90%, geen regen dus. Wel veel bewolking, daar heb ik zelfs doorheen gelopen. De zon kwam af en toe wel even door en dan was het meteen warm, de temperatuur was verder prima. Boven stond een flinke wind en ik was blij als ik in de luwte liep.