Datum: 20230620
Tijd: 10:45 – 13:50
Afstand: 10,8 km
Overnachting: Epworth House, Penrith, Cumbria
Wandeling
Vandaag is er veel regen voorspeld, ik hou het dus dicht bij huis. Toevallig kom ik bij het browsen een artikel tegen over de Eamont Way, een wandelroute van Penrith naar Pooley Bridge van zo’n 5,5 miles die in April van dit jaar geopend is, dat lijkt me wel wat.
De route start bij het station, dus daar loop ik eerst naartoe. Het regent als ik begin te lopen dus jas aan en paraplu mee.
De Eamont Way gaat eerst eens het dorp uit, dat is niet het meest plezantste stuk van de route, langs drukke wegen. Daarna wordt het echter al snel beter en loop ik door een soort corridor van begroeiing om in een weiland terecht te komen via een gate. Het weiland is leeg op twee quads, twee mannen en een schaap na. In het weiland ernaast staan allemaal schapen en die kijken allemaal dezelfde kant uit, naar dat andere schaap. 
Ik denk dat de twee mannen het schaap gevangen hebben en meegenomen naar het andere weiland en nu wachten ze totdat die andere schapen ook naar het lege weiland komen, als één schaap over de dam is…
En toen kwam ik, mijn route gaat vlak langs de poort waar de schapen doorheen moeten. Dat heeft beslist niet geholpen. Ik heb geen idee of het nog gelukt is, het regende en ik had geen zin om te wachten.
Na de weilanden gaat het verder over een half verharde landweg en dan over een houten brug over de River Eamont. Nu volgt een iets minder stuk, ten minste in dit natte weer. Het pad is hier een beetje dichtgegroeid en dat betekent dat ik door die begroeiing moet lopen. Normaliter is dat geen probleem maar nu wordt mijn broek daar door en door nat van.
Bij een weg uitgekomen, vervolg ik mijn weg door Sockbridge and Tirril, een klein gehucht. Langs het pad staan een paar hele mooie rozenstruiken. Het is inmiddels gestopt met regenen en de paraplu kan dicht en de jas uit, ik ben in mijn jas bijna net zo nat geworden van het zweten dan ik van de regen zou zijn geworden.
Ik kom een local tegen die zijn hond uitlaat, “Walking the way?” vraagt hij. Als ik dat bevestig, weet hij te vertellen dat ze het pad pas 3 maanden geleden aangelegd hebben en dat ik rechtdoor moet en onder aangekomen naar rechts. Heel vriendelijk van die meneer maar enigszins overbodig, de route is erg goed gemarkeerd, ongetwijfeld vanwege het feit dat dit pas 3 maanden geleden gedaan is. Ook de meeste gates waar ik doorheen moet zijn nagenoeg nieuw en het ziet ernaar uit dat sommige stukken door de weilanden ook pas recent zijn afgezet.
Als ik het gehucht uitloop, gaat het weer door een tunnel van begroeiing omlaag. Het is geen bos want er staat maar één rij bomen en de nodige struiken. Onder aangekomen ga ik naar rechts langs een drukkere regionale weg. Ik heb hier een goed uitzicht op de fells. Enkele daarvan liggen in stevige bewolking. Ik ben blij dat ik daar nu niet boven ben.
Als het voetpad langs de weg op is, ga ik een permissive path aan de rand van de velden langs diezelfde weg op. Het eerste stuk is weer helemaal begroeid en mijn bijna opgedroogde broek wordt weer helemaal nat. De rest van het pad is goed te doen. Ik passeer ook nog een digitale teller, blijkbaar willen ze graag weten of ze al die moeite niet voor niets gedaan hebben.
Nu volgt een mooi stuk van de route door diverse velden, lege velden, velden met schapen en velden met koeien. Goed te lopen door pas gemaaid tot enkel hoog gras. Bij één gate staan een stel jonge runderen aan de andere kant waar ik naartoe moet. Ze blijven mooi staan, ook als ik de gate open. Ze zijn vooral nieuwsgierig maar komen niet dichterbij, sterker nog die waar ik het dichts bij kom maakt zich toch maar uit de voeten.
Zo bereik ik de rand van Pooley Bridge. Ik loop door het dorp en steek de brug over om naar de pier te lopen vanwaar de boten vertrekken die over het meer varen. Hier is het officiële eindpunt van Eamont Way. Er is een kleine thee shop, dus ik neem een kop thee en een hand made cake die wel in plastic verpakt is. Zo zit ik een tijdje op het terras van de pier van het uitzicht over Ullswater te genieten. Ik zie de bergen en de wolken en iedere keer is er een andere top die zich in de wolken verstopt. Vandaag is echt geen dag om de bergen in te gaan.
Ik had bedacht om met de bus terug naar Penrith te gaan dus ik loop een stukje terug het dorp in om te kijken waar de bushalte is en om te checken hoe laat die bus dan gaat. De bushalte is snel gevonden en de volgende bus vertrekt over een klein uur, tijd genoeg voor een pint bij de Pooley Bridge Inn. Ze hebben hier ook The Trooper van de tap, maar ik kies toch voor een Cumbria Way, die heb ik nog niet gehad.
Buiten op het terras van de Pooley Bridge Inn geniet ik van mijn biertje en werk alvast een groot deel van deze blog uit.
Als ik op de bus sta te wachten in Pooley Bridge, komt de zon door. De bus is een half open dubbeldekker, als ik echt de toerist had willen uithangen, dan had ik bovenin kunnen gaan zitten in de open lucht. Als ik terug ben in Penrith begint het weer te regenen, de voorspellingen waren deze keer accuraat.
Weer
Het regende inderdaad veel vandaag. Toen ik begon met wandelen regende het aan een stuk door behoorlijk. Net voor Sockbridge and Tirril stopte het met regenen en bleef het bewolkt. Dat de zon doorkwam toen ik op de bus wachtte was waarschijnlijk een klein foutje, ik heb de zon verder niet gezien vandaag. In Penrith regende het weer. Met de temperatuur was niets mis, het was aangenaam warm, mar eigenlijk te warm om een jas aan te hebben met wandelen.
Songtekst van de dag
Om voor de hand liggende redenen heb ik vandaag gekozen voor Under The Bridge van de Red Hot Chili Peppers.
Sometimes I feel like I don’t have a partner
Sometimes I feel like my only friend
Is the city I live in, The City of Angels
Lonely as I am together we cry
I drive on her streets ‘cause she’s my companion
I walk through her hills ‘cause she knows who I am
She sees my good deeds and she kisses me windy
Well, I never worry, now that is a lie
I don’t ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love, take me all the way
I don’t ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love take me all the way
Yeah, yeah yeah
It’s hard to believe that there’s nobody out there
It’s hard to believe that I’m all alone
At least I have her love
The city, she loves me
Lonely as I am together we cry
I don’t ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love take me all the way
I don’t ever wanna feel like I did that day
But take me to the place I love take me all the way
Yeah, yeah yeah
Oh, no, no, no, yeah yeah
Love me, I say, yeah yeah
One time
(Under the bridge downtown)
Is where I drew some blood
(Under the bridge downtown)
I could not get enough
(Under the bridge downtown)
Forgot about my love
(Under the bridge downtown)
I gave my life away, yeah
Yeah yeah
Oh, no, no no no, yeah yeah
Oh no, I said oh, yeah yeah
Here I stay
