Datum: 20221216
Tijd: 10:40 – 13:35
Afstand: 12,5 km
Overnachting: Knappe studio met subliem zeezicht!, Oostende
Wandeling
Vandaag staat de route De Panne – Franse grens op het programma.
Ik neem de kusttram van het appartement naar De Panne Centrum. Dat is vandaag een beetje een kansspel omdat er gestaakt wordt in het openbaar vervoer. De app van De Lijn geeft echter goed aan welke ritten wel doorgaan, ik ga dus vol goede moed naar de tramhalte. Na een tijdje komt er inderdaad, met 12 minuten vertraging, een tram aan.
Nu maar hopen dat ik na mijn wandeling ook weer terug kan…
In De Panne aangekomen, loop ik meteen naar het strand en vervolg ik mijn strandwandeling van gisteten met nog eens 5 kilometer totdat ik in Frankrijk aangekomen ben. Ik ben er inmiddels ook achter wat de industrie is die ik vooruit zie, daar waar regelmatig een flinke rookpluim uitkomt, dat is Duinkerke.
Bij de eerste bebouwing, bij Bray-Dunes, loop ik van het strand af en maak ik rechtsomkeert, maar dan wel door de duinen. Ik loop nu door de Franse duinen terug naar de grens. Gelukkig geeft mijn Twonav de hoofdroutes door de duinen goed aan zodat ik een beetje kan plannen waar ik uitkom. Dat is bij een soort van vakantie dorp, zonder naam, waar het spekglad is. Ik loop uiterst voorzichtig tussen de sta caravans en vakantie huisjes door naar het strand.
Op het strand aangekomen, loop ik de grens van Frankrijk en België weer over en vervolg mijn wandeling over het Grenspad het binnenland en de duinen in, de Belgische duinen deze keer. Via het Helmpad en een stukje van het Oostergrenspad loop ik een paar kilometer door de duinen naar De Panne.
Net buiten De Panne slaat het noodlot toe in ik mijn voet om. Gelukkig stond er een boom waar ik me aan kon vasthouden, anders was ik ook nog op mijn bek gegaan. Hoewel ik eigenlijk nog een stukje verder had willen lopen, besluit ik om de kortste route naar het centrum te nemen. Ik kan redelijk verder met mijn voet maar wil hem ook niet overbelasten.
Ik loop door de bebouwde kom van De Panne en dat is levensgevaarlijk door ijzel die nog niet ontdooit is, voornamelijk in de schaduw. Ik loop dus heel voorzichtig en naar de eerste de beste tramhalte. Ik heb besloten dat ik de tram naar Oostende neem en weer bij ’t Waterhuis te gaan zitten om een biertje te drinken op het afronden van het Belgische kustpad en om dit verslag verder uit te werken.
Gelukkig komt er binnen een paar minuten al een tram, het valt wel mee met die stakingen.
Terugblik
Ik kan terugblikken op een zeer geslaagde week van wandelen langs de Belgische kust. Ik was gewaarschuwd dat de kust geflankeerd werd door een grote muur van appartement. Dat is deels waar gebleken. Dit is echter alleen het geval in de meeste dorpen de aan de kust liggen. Daartussen liggen nog wel enkele stukken natuur- en duinen gebied. Ook in de dorpen zijn er stukken waar de bebouwing zich beperkt tot laagbouw of in ieder geval geen 10 verdiepingskolossen van appartementen, zoals in De Haan waar het beperkt blijft tot 4 verdiepingen. 
Ook liggen er tussen de grote appartementen blokken af en toe mooie parels van villa’s waarvan de eigenaren blijkbaar de verlokking van het grote geld kunnen weerstaan.
Zorgwekkender is de trend om een tweede linie van appartementsgebouwen neer te zetten die (veel) hoger zijn dan de eerste linie. Immers de bovenste etages moeten wel zeezicht hebben. Om de hoek van mijn appartement wordt zo’n flat gebouwd met twee torens van 18 en 20 verdiepingen. Het wordt er niet beter op…
Gelukkig heb ik daar verder allemaal weinig last van gehad. Ik heb mijn wandelingen grotendeels over het strand of door de duinen gemaakt met als afwisseling een haven af en toe.
De Belgische kust is iets meer dan 70 kilometer lang, toch heb ik behoorlijk meer kilometers gemaakt. Dat heeft alles te maken met de omwegen om rondom havens en riviermonding te komen, maar ook omdat ik regelmatig op mijn schreden terug moest keren omdat een route dood liep.
Alles bij elkaar heb ik me goed geamuseerd en daar gaat het om.
Weer
Vanmorgen toen ik broodjes ging halen bij plaatselijke Delhaize, viel er een beetje neerslag en het was spekglad. Gelukkig is het droog aks ik begin met wandelen in De Panne, glad is echter nog steeds. Verder is het, net als de afgelopen dagen, een stralende winterdag.
Songtekst van de dag
Ok, ik heb gezocht naar een reden om de songtekst van vandaag te kunnen gebruiken, maar een betere dan dat ik deze artiest niet mag missen als ik in België ben heb ik niet. Hier is Urbanus met Vaarwel Theo, alleen voor diegene die de juiste humor hebben.
Ik kwam onlangs gewandeld langs het brugje van de sloot
En ik vond er mijn vriend Theo met een boom aan zijn poot
Ik zei: Theoke, in godsnaam, wat ben jij van plan?
Hij zei: ‘k-ga me hier verdrinken maar trek het je niet aan
Maar Theo met zo’n boomstam ga je toch nooit onder
Dan gaat het nog veel vlugger als j’er inspringt zonder
Gebruik dan toch een koelkast, of een wasmachien
Dan ben je zo verzopen zonder af te zien
En Theoke die knikte: Het is juist wat je vertelt
En we trokken toen tesamen naar de vuilnisbelt
Maar wat we daar toen vonden maakte Theoke niet blij,
Een opgeblazen binnenband en een lege batterij
We prevelden tesamen onz’akte van geloof
En inderdaad we vonden er een Leuvense stoof
Dat gietijzeren mormel, vanachter op de rug
Strompelden we kreunend, weerom naar de brug
Theo bond het touwtje heel strakkjes rond zijn nek
Hij zei: Geef me maar een duwtje, als ik teken geef vertrek
Het startsein werd gegeven, ik gaf Theo een stoot
En hij dook met stoof en al in een rode gummiboot
Die toevallig kwam gevaren onder het brugje uit
Met een pasgetrouwde bruidegom en een parelwitte bruid
Het meisje was op slag verlamd, de jongeman werd blind
Van radeloze woede om zijn bruidje teerbemind
De bruidegom heeft Theoke toen naar de keel gegrepen
En heeft ze tien minuten waterdicht geknepen
Maar Theoke die lachte: Het kan me niet verschillen
Hoe harder dat je knijpt, hoe liever da’k zou willen
De bruidegom verbleekte en Theoke werd rood
Het gummibootje kantelde en ze gingen allen dood
Ik was toen heel tevreden, gelukkig en voldaan
