Datum: 20221021
Tijd: 8:45 – 15:40
Afstand: 25,2 km
Wandeling
Ik heb een dag vrij om te gaan wandelen. Ik hoorde afgelopen week iets over Hoevelaken bij een programma dat Ada op TV aan het volgen was en daar ga ik naar toe.
Ik neem, zoals gewoonlijk, de trein van half zeven in Blerick. Het is nog donker. Net voor Utrecht wordt het licht en er hangt mist over het landschap. Ondanks een vertraging van 8 minuten, haal ik mijn aansluiting naar Amersfoort en heb ik zelfs nog tijd om bij de Kiosk een Mars en een koffie te halen.
In Amersfoort stap ik over op de Valleilijn, die staken gelukkig niet. In heel Nederland staken vandaag, en de afgelopen dagen, de streekvervoerders. Ik zag vanmorgen dat er geen treinen van Arriva rijden tussen Nijmegen en Roermond. Wel zag ik een bus van Arriva rijden, dus niet alles ligt plat.
Op station Hoevelaken aangekomen is de meeste mist opgetrokken, maar nog niet alles.
Ik heb voor vandaag een tweetal klompenpaden uitgezocht, het Laaksepad en het Stoutenburgerpad. Ik begin met die laatste.
Als ik mijn TwoNav wil starten, blijkt de GPX track van het Stoutenburgerpad er niet goed op te staan. Geen nood, ik heb precies uitgezocht hoe ik van het station naar de route moet komen en daar ook een kaart van geprint.
Na de aanlooproute is het Stoutenburgerpad heel goed aangegeven. Het gaat langs en dwars door de weilanden, al dan niet met koeien erin.
Na de weilanden volgt een bomen pad met veel paddenstoelen. Zoals al gezegd, is de routemarkering goed te volgen. Uiteindelijk loop ik tegen de A28 aan en buig net daarvoor naar rechts over een drassig graspad.
Na een tijdje is het nog even uitkijken geblazen. Er ligt een wild rooster over de weg. Gelukkig houdt ie zijn gemak…
Voordat ik klaar ben met het Stoutenburgerpad kom ik nog langs Landwinkel de Kopermolen, tijd voor koffie met een paar advocaat bonbons.
Nadat ik nog even bij de koeien en de ezel heb gekeken, loop ik verder naar, voor mij, het einde van de route. Ik heb het Stoutenburgerpad bijna helemaal gelopen, op een klein stukje over de weg na.
Nu gaat het naar Hoevelaken en Grand Café de Haen voor bier en lunch. De lunch is prima en het bier ook (Leffe Dubbel), echter de speciaal bier selectie is zeer geperkt en bestaat alleen uit enkele standaard speciaal bieren. Helaas niets lokaals, terwijl er bij Landwinkel de Kopermolen bier te koop was van minstens drie verschillende lokale bierbrouwerijen!
Na de lunch is het Laaksepad aan de beurt. Dat start naast de Haen. Het Laaksepad is helaas slecht aangegeven en klopt niet helemaal. Op een gegeven moment loop ik maar op de kaart en de klompenpaden app. Ik loop over een graspad, maar loop tegen een weiland aan. Toch moet ik rechtdoor volgens alle info die ik heb. Gelukkig kan ik de bovenste laag van de schrikdraad losmaken en over alle draden heenstappen. Nadat ik alles weer vastgemaakt heb, loop ik door de wei verder. Helaas loop ik na een tijdje tegen het volgende weiland aan. Omdat ik nu niet de mogelijkheid heb om makkelijk over de schrikdraad heen te komen, zoek ik een andere optie. Teruglopen behoort niet echt tot de mogelijkheden, zo makkelijk geef ik niet op.
Aan de andere kant van het weiland is de schrikdraad erg laag. Daar stap ik overheen, dan spring ik een sloot over en kom terecht op een akker waar mais op gestaan heeft. De restanten steken nog uit de grond. Hier kan ik, denk ik, weinig kapot lopen en ik vervolg mijn route aan de rand van dit veld totdat ik bij de weg uitkom waar de route verder gaat. Op het maisveld zitten behoorlijk veel fazanten. Wat een avonturen weer… 🙂
Het Laaksepad gaat voor een groot deel door het Hoevelakense Bos. Helaas klopt ook in dit deel de bewegwijzering niet en komt de route ook nog eens niet overeen met de route op de website en in de app. Ik volg zo goed en zo kwaad als het kan de route markeringen, maar moet zo af en toe ook improviseren.
Ook in het Hoevelakense Bos zie ik veel paddenstoelen. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel paddenstoelen op één dag gezien heb. Uiteraard heb ik een groot aantal paddenstoelen op de foto gezet.
Als mijn, deels geïmproviseerde, route door het Hoevelakense Bos erop zit, probeer ik het laatste stuk van het Laaksepad te volgen. Ook dat lukt me alleen omdat ik de route op een kaart uitgeprint heb.
Het Laaksepad zit er ook bijna op en ik worstel met een dilemma. Ik denk niet dat ik een leuke locatie in Hoevelaken kan vinden waar ze ook nog eens een goede selectie speciaal bieren hebben. Ik besluit dus om maar meteen door te lopen naar het station en in Amersfoort neer te strijken, dat ligt toch op de route.
Zo gezegd, zo gedaan. Op het station aangekomen heb ik een beetje pech. De eerstvolgende trein rijdt niet. Vanwege de stakingen? De volgende rijdt wel en ik hoef uiteindelijk maar 20 minuten te wachten. Dat valt alleszins mee.
Wel is het nog even spannend of ik de trein wel in kom. De eerste deur die ik probeer werkt niet en gaat niet open. De tweede deur, die wel open is geweest, doet het ook niet. Gelukkig lukt het een andere reiziger om de derde deur wel open te krijgen.
Bij het uitstappen blijkt dat andere deuren ook niet werken. Wat een bagger materieel van Connexxion. En wat een avonturen weer…
In Amersfoort is de keuze simpel. Op ongeveer 1km van het station ligt de Amersfoortsche Stadsbrouwerij de Drie Ringen. Daar ga ik mijn wandeling van 25km afsluiten.
Ik loop richting brouwerij en kom bij de Koppelpoort. Die ziet er bekend uit, niet alleen omdat ik die net vanuit de trein heb zien liggen, maar ook omdat ik ooit eerder in Amersfoort heb gewandeld, waarschijnlijk een Groene Wissel.
Bij de Drie Ringen werk ik dit verslag uit onder het genot van een aantal lekkere bieren en een kaasplank. Helaas wordt de kaasplank onder mijn neus weggegrist terwijl de kaas nog niet op is…
Al met al was vandaag weer een mooie dag met een lekkere wandeling. Het eerste klompenpad was erg mooi en het tweede was niet zozeer een klompenpad maar meer een mooie rondwandeling. Jammer van de slechte markeringen. De brouwerij heeft echter veel goedgemaakt.
De Drie Ringen
Bij de Drie Ringen zit je midden in de brouwerij. Ten minste dat lijkt zo omdat er twee grote koperen ketels en een kleinere in het café staan. Ik heb geen idee of daar ook echt mee gebrouwen wordt.
Het café is klein maar fijn met enkele kleinere tafels, waarvan enkele langs de lage bar, en enkele Biergarten tafels.
Ook is er een bovengedeelte waar je via een wenteltrap naar toe kunt.
Het is een gezellig café en er is constant genoeg te doen. Dat komt waarschijnlijk omdat het vrijdagmiddag is, alhoewel ik denk dat het ook gedurende de rest van de week druk genoeg is.
Aan de wand / schuin plafond is een grote plaat bevestigd met daarop schematisch het hele brouwproces.
Het bieraanbod is beperkt tot de bieren van de Drie Ringen, met uitzondering van de alcoholvrije bieren… Daar is overigens niets mis mee, de keuze bevat de standaard bieren (Cordeux, Stadsbier, Wit, Blond, Ruige Ruud, Dubbel, VuurVogel en Amersfoorts Zilver) en een tweetal buiten de kaart bieren (Autumn Ale en een bock bier).
Ik zit aan een klein tafeltje langs de bar en dat heeft zo zijn voordelen. Als ik mijn bier op heb, bestel ik vanuit mijn luie stoel zo weer een nieuwe.
Er is ook een borrelkaart en ik bestel een kaasplank. Die is eigenlijk voor twee personen, maar ik heb daar in mijn eentje geen enkele moeite mee. Het enige minpunt is dat de kaasplank voor mijn neus opgeruimd wordt terwijl ik er nog niet klaar mee was, er lag nog kaas op. Ik maak daar een opmerking over en de barman geeft dat door aan de bediening. Er wordt echter niets mee gedaan… Gemiste kans!
Tegen de avond wordt het nog erg druk. Mensen blijven zelfs met bier in hun hand staan. Waarschijnlijk wachtend op een vrije tafel.
De bediening is prima, er lopen genoeg mensen rond om het iedereen naar de zin te maken. Ik heb het vermoeden dat de eigenaren ook meehelpen. Zij zijn dan meteen de meest enthousiasten onder de bediening.
Wat prijs betreft is de Drie Ringen aan de goedkope kant, een verademing in deze tijd van alleen maar prijsverhogingen. Betalen kun je alleen met ‘cards’.
Mijn punt voor de Drie Ringen is een acht. Ik had bijna een punt afgetrokken vanwege het te snelle afruimen van de kaasplank die nog niet ‘leeg’ was, maar vond dat te ver gaan voor een fout van een junior in de bediening.
Weer
Het was perfect wandelweer vandaag. Droog, ook al was er regen voorspeld en zag het er één keer uit alsof dat ook nog waar ging worden, en een heel aangename temperatuur.
Songtekst van de dag
Ok, ik kan er niet omheen, ik moet iets met de paddo’s van vandaag doen. Daarom heb ik vandaag gekozen voor een ander soort song dan normaal. Hier is Paddoman van Hakkuhbar.
Hey hey…
Ben jij wel achttien? En heb je wel betaald?
Ik heb een VIP-card… ik ben een hele beroemde kabouter, ik sta zelfs op een plaatje.
En wanneer komt die plaat uit?
Plaat uit, plaat uit? Ik ga uit mijn plaat. Luister maar.
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos.
Wat sta ik nou te trillen? Ik moet stoppen met die pillen.
paddo’s zijn pas dope, vet heftig en goedkoop.
Ja
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos.
Gaaf man, tering, ik zweef gewoon man ik zweef gewoon. Zo man die paddo’s zijn vet into space.
Allemaal hakkuhh!!
Tjongejong ik zie sterretjes!!
ik ga uit mijn dak!!
Hakkuh hakkuh hakkuh hakkuh ja..
Vet heftig!!
zo hey!!
Trouwens, mooi trainingspak. Nieuw?
nee dat is mijn kabaussi.
Goh mooie kleuren zeg.
Ja dat komt door de paddo’s.
Precies wat ik bedoel.
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos. Met een paddestoel of drie, zweef ik door de galaxy.
Paddoman doe mij een ons, van die fijne champignons. hahaha
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos.
Ik zie de regenboog, en elfjes en kaboutertjes, dat gaat niet goed, dat gaat niet goed.
Ik ga hard man.. gha..
tjongejongejongejonge wat is dat heftig zeg.
Jahahahohohey!!
Hey niet opeten, dat is mijn huisje.
Nou nou ik mag toch ook wel eens wreed uit mijn kabouterbolletje? Trouwens, jij woonde toch in een boom, nare paddoman?
Nee dat is mijn horzel-paddo van paulus de bouvrie.
Nou mooie kleuren.
Ja precies wat ik bedoel.
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos.
Tering dat is balen, ik begin al weer te dalen. Snel een paddo in m’n mik. Ik krijg alweer die kik!
Op een heel groot gabberfeest, vol met trainingspakken, stond kabouter paddoman, heen en weer te hakken.
Strak zei het gabbertje, iedereen moet los. Rood met witte stippen uit het grote bos.
Fouilleer me maar hoor, ik ben totally hummel drin, helemaal hummel vandaag. Of is het al gisteren?
Ja ja,, hohohohey.
Euceton, we have a problem.
