Datum: 20220613
Tijd: 10:20 – 15:30
Afstand: 20,5 km
Overnachting: Pension Adler, Bannholz
Wandeling
Vandaag loop ik dan eindelijk de 1ste etappe van de Schluchtensteig. Het openbaar vervoer houdt niet over, maar door het in tweeën te splitsen, zou het moeten lukken.
Ik rij eerst naar Fützen en parkeer daar de auto. Het is behoorlijk druk onderweg, vooral ook veel vrachtverkeer. Je kunt merken dat het geen weekend meer is.
In Fützen neem ik de LT7338 naar Stühlingen. Als ik bij de bushalte kom, staat de bus al klaar (maar vertrekt pas 10 minuten later, zoals gepland).
De bus brengt me exact naar het beginpunt van de Schluchtensteig. Purist dat ik ben, zoek ik naar een bord, gezien de grote borden die ik al tegen gekomen ben, verwacht ik aan het begin ook iets. Helaas kan ik niets vinden, ook niet verder dorp inwaarts. Het zal vast wel ergens staan, maar ik heb het niet gevonden. Dan maar zo op pad.
Als ik het dorp en industriegebied uit ben, loop ik al snel vlak langs de Wutach over een mooi smal paadje. Ik loop hier pal langs de Zwitserse grens, de Wutach is hier de grens. Ze zijn dit stuk van de Wutach flink aan het aanpakken, wandelpaden, verstevigingen voor als er hoog water is, etc. Het zier er nu nog wat kaal en ruw uit, maar als de begroeiing eenmaal de kans gehad heeft, dan wordt het hier vast wel mooi. Intussen loop ik ook regelmatig over een smal paadje vlak langs de Wutach door de oudere begroeiing en dat is wel mooi.
Mijn eerste tegenligger van vandaag heeft geen haast. Dat kan ook niet, want hij sleept alles met zich mee, zelfs zijn huis…
Na een tijdje steek ik de provinciale weg weer over, bij een groot bedrijf, Sto. Hier ontwerpen en maken ze isolatie materiaal en materiaal om gebouwen mee te bekleden. Zo te zien een flink bedrijf, vergelijkbaar met Océ (Canon) in Venlo kwa grootte en ze hebben nog meerdere vestigingen over de hele wereld. Ook hebben ze frietsnijders voor hun personeel om doorheen te lopen …
Net na Sto is het even zoeken waar ik naar toe moet. Mijn GPX track klopt niet en ik zie niet meteen een bord staan. Uiteindelijk vind ik mijn weg naar het station van Weizen en daar gaat het weer het bos in. Net voor mij lopen 3 oudere wandelaars het bos in, twee mannen en één vrouw. Ik ben al bang dat dat me op gaat houden, maar de vrouw zorgt er al snel voor dat ik in kan halen, iets dat hier niet altijd even makkelijk is op de smalle paadjes bergop.
Als ongeveer 1/3 van de wandeling erop zit, neem ik een pauze op een bankje langs een landweg. Tijd voor water en een reep. Na een tijdje komen de 3 oudere wandelaars eraan. We maken een praatje en ze vertellen dat ik lijk op een lid uit hun wandelgroep, Hans Helmut. Ze lopen verder, zodat ik ze straks weer in kan halen.
Na de pauze gaat het verder en ik kom nu in de Wutachschlucht. Het gaat nu weer kilometers over smalle paadjes, boven over terwijl beneden de Wutach stroomt. Regelmatig loop ik pal langs de rotsen die rechts van mij steil omhoog gaan. Ook moet ik goed uitkijken waar ik mijn voeten neerzet vanwege de vele boomwortels.
Na een tijdje zie ik de 3 oudere wandelaars weer voor me. Die haal ik zo meteen in, maar niet voordat we samen twee andere groepen wandelaars ingehaald hebben. Daarna laten ze mij weer voorgaan, als snelverkeer.
Als ik de Wutachschlucht weer uit loop, gaat het een tijdje langs en door de velden. Ik heb hier mooie uitzichten over het glooiende landschap. Het gaat wel een paar keer flink omhoog, ik ben bezig met de beklimming van de Buchberg, 876m hoog. Als ik daar boven aankom, heb ik een fantastische uitzicht over het landschap richting Zwitserland.
Er volgt nog een stukje Steig met smalle paadjes omlaag en dan kom ik in Blumberg aan. Het eerste dat ik zie is de dooienakker, daar loop ik even naar toe.
Er zaten een aantal flinke klimmetjes in de route van vandaag, maar die waren geen probleem, als je maar rustig aan doet.
In Blumberg is nagenoeg alles gesloten (Montag Ruhetag) en de twee plekken die open zijn zitten vol. Dus maar naar de Edeka en daar iets te drinken en te snacken gehaald. Daarna wacht ik op Bus 913 die me terug naar Fützen brengt.
Als ik de bus uitstap in Fützen, toetert er een auto naar me en zwaaien de inzittenden. Het blijken de 3 oudere wandelaars te zijn die ik vandaag diverse keren tegen ben gekomen. Als we dat geweten hadden, hadden ze me ook een lift kunnen geven…
Weer
Het was vandaag niet zo warm dan gisteren, hoewel het vooral zonnig was. Waarschijnlijk omdat het briesje van gisteren een stuk sterker was geworden. Met name op de open stukken waaide het lekker.
Songtekst van de dag
Vandaag was het Montag, Ruhetag. Maar er is ook iets goeds aan maandag, want Jeden Montag freu’n wir uns auf’s Wochenend (van Tom Astor), weer eens iets anders.
Jeans und Cowboyboots gute Laune unterm Hut
Country- music live tut den Nerven gut .
Banjo , Steel- Guitar und Honkeytonk- klavier
Das kommt riesig an , ja darauf stehen wir
Jeden Montag freu’n wir uns auf’s Wochenend
In der Woche da wird ausgepennt.
Country- music in Old Germany ist genauso wie in
Nashville Tennessee.
Jeden Samstag , da ist irgendwo was los und die Stimmung die ist riesengroß . Überall bei uns in der Prärie da ist Nashville Tennessee .
Songs von Johnny Cash , Alabama und Clint Black
Kommen riesig an und der Frust ist sofort weg.
Deutsche Country Songs , Bluegrass und Country ? Rock
Hörn wir alle, auch der Trucker auf dem Bock.
Jeden Montag freu’n wir uns auf’s Wochenend
In der Woche da wird ausgepennt.
Country- music in Old Germany ist genauso wie in
Nashville Tennessee.
