Datum: 20210822
Tijd: 10:50 – 17:40
Afstand: 22,6 km
Overnachting: Hotel Kristall, Weißwasser
Wandeling
De laatste dag van onze korte vakantie in Weißwasser. Ada gaat vandaag weer fietsen en ik wandelen.
Ik had een route uitgezocht rond Speicherbekken Spremberg, een stuwmeer. Op de deur van de lift in ons hotel staat echter ook een wandelroute rondom de Bärwaldersee en ik besluit om deze te lopen omdat hij leuker lijkt, met meer horeca en langer.
Ik heb hier geen route van, maar ik denk dat het me wel lukt om rond een meer te lopen zonder te verdwalen.
Bij de Bärwaldersee aangekomen vind ik een paar parkeerplekken. Hier kan ik echter maar 1 of 2 uur staan met een parkeerschijf. Dus verder zoeken totdat ik een grote parkeerplaats vind, vlak langs het meer. Dat kost me wel 6 euro (voor de hele dag).
Omdat er regen voorspeld is, neem ik de paraplu mee. Dan blijft het ten minste droog…
Langs de Bärwaldersee loopt een fietspad, maar helaas geen wandelpad. Een gemiste kans, er is plek genoeg en het zou een hele mooie toevoeging zijn voor de recreatiemogelijkheden rond deze See.
Langs het fietspad staan bomen waarvan de stammen wit geverfd zijn. Ze hadden berken willen planten, maar per ongeluk de verkeerde bomen geplant, dus…
Ik ga van het fietspad af, een karrespoor op. Dat is een wisselend succes. 
Soms is het karrespoor goed te volgen en soms is er niets van te zien en loop ik door de wildernis (bloemen, planten, struiken en bomen). Ik loop dwars door de begroeiing en door de heide planten. Ik voel me hier niet helemaal lekker bij, niet omdat ik bang ben om te verdwalen (dat kan hier helemaal niet), maar omdat ik de planten plat aan het trappen ben.
Op een gegeven moment baan ik me maar weer een weg terug naar het fietspad.
Op een gegeven moment kom ik op een surfstrand. Vanaf hier volg ik een smal pad door het riet en de andere begroeiing. Af en toe ben ik het pad kwijt, maar ik vind het iedere keer weer. De begroeiing komt tot aan mijn schouders. Dan is het pad ten einde en is er alleen nog een smal gebied tussen de dichte boomgrens en het water. In dit gebied staat het riet tot ver over mijn hoofd. Daar ga ik me niet in wagen, dus door het bos naar het fietspad. Voordat ik bij het fietspad kom, vind ik een karrespoor en ik volg dit verder.
Bij de afwatering hou ik een kleine pauze, nieuwe batterijen in mijn GPS en een paar slokken water. Ik loop verder via een smal pad. Keer op keer probeer ik kleine paden, weg van het fietspad en keer op keer kom ik bedrogen uit (lees tussen de begroeiing, zonder pad en planten plat trappend).
Als ik bij Campingplatz Sternencamp uitkom, is het tijd voor een bier, van de tap.
Het gaat verder over het strand en zelfs over een FKK strand. Hier ligt iedereen in zijn blootje, alleen werkt het weer niet mee en is er niemand (behalve ik en ik lig niet).
Het begint een beetje te regenen, maar het zet gelukkig niet door.
Ik loop over een half verhard pad. Dat is deels afgesloten vanwege het afbrokkelen van de oever. Ik loop toch door, er zijn al paadjes ontstaan langs de afsluitingen. Aan het eind kom ik bij een leuk uitzicht punt.
Het gaat verder over het fietspad.
In de middag komt het zonnetje door en wordt het nog warm. De paraplu werkt!
Als ik bij Marina Klitten aankom, is het tijd voor een volgende pauze en een bier. Hier hebben ze floating houses, een soort van woonboten. Ik neem een biertje bij een klein terras met een kiosk.
Als ik verder loop, zie ik dat ik het water op kan naar de vuurtoren. Dat doe ik uiteraard. Halverwege is een bistro met terras op het water. Dat is nu jammer, ik heb net een pauze gehad. Maar what the hell, het is vakantie en ik ga verder met de pauze met een broodje bokworst en een bier.
Het gaat verder, over het fietspad en ook over een grindpad. Na een 3-tal kilometer kom ik bij het strand waar mijn auto staat. Nog een laatste biertje bij die Seeperle (kiosk) en dan gaat het weer terug naar het hotel.
Al met al een aardige wandeling. Veel eentonige stukken over het fietspad, maar ook enkele avontuurlijke stukken door de ‘wildernis’ en enkele leuke stukken bij stranden.
Weer
Er was voor vandaag veel regen voorspeld. Ik heb voor alle zekerheid een paraplu meegenomen en dat heeft gewerkt. Het is droog gebleven, op een paar spetters na. In de middag kwam zelfs de zon door en werd het nog goed warm. Verder was het voornamelijk bewolkt en daarmee prima wandelweer.
Songtekst van de dag
Vandaag ben ik rond een See gelopen. Die Toten Hosen hebben een lied over een (andere) See en dat is vandaag de song van de dag: Wannsee:
Das Mädchen aus der Hauptstadt lässt mich nicht mehr richtig denken.
Will mein Herz in ihrem tiefblauen Swimmingpool versenken.
All die Villen um sie herum lassen sie nicht richtig atmen.
Hier stirbt man ordentlich, der Tod persönlich mäht den Rasen.
Ohne Dich hätt’ ich diese Gegend nie gesehen.
Lass uns abtauchen und untergehen.
Wannsee, Wannsee, wann seh’ ich Dich endlich wieder?
Wannsee, Wannsee, ich komm’ zurück zu Dir!
Ich will nicht mehr in den Lärm.
In die Hipsterviertel und verdreckten Straßen.
Fahrr’ direkt von Tegel in die frische Luft, Dein Duft hat dich verraten.
Ohne Dich wäre es hier nur halb so schön.
Lass uns abfeiern und tanzen gehen.
Wannsee, Wannsee, wann seh’ ich Dich endlich wieder?
Wannsee, Wannsee, ich komm’ zurück zu Dir!
Unter Palmen, im weißen Sand.
Kann uns da schon sehen, leicht sonnenverbrannt.
Hier bist Du nicht glücklich, ich weiß, du träumst von einem anderen Ort.
Sag doch einfach nur ,ja’, und ich schwöre Dir, ich nehm’ Dich mit nach Düsseldorf.
Wannsee, Wannsee, wann seh’ ich Dich endlich wieder?
Wannsee, Wannsee, ich will zurück zu Dir!
Diesen Teppich aus Öl, wir zünden ihn an.
So wunderschön, alles steht in Flammen.
Wannsee, Wannsee, wann seh’ ich Dich endlich wieder?
Wannsee, Wannsee, ich muss zurück zu Dir!
Ik ben met Ada een weekje in Weißwasser (Běła Woda) en vandaag ga ik een flinke wandeling maken. Ik loop een stuk van de E10, van Schleife via Kromlau naar Bad Muskau.
Op het station komt de trein er al snel aan en die brengt me in een 6-tal minuten naar Schleife. Mijn kaartje wordt in de tussentijd wel geknipt. Dat nemen ze hier wel serieus.
Na een tijdje zie ik de markering, Weiß Blau Weiß, vaak vergezeld van Weiß Grün Weiß. De markeringen worden erg slecht onderhouden, soms zijn ze nauwelijks zichtbaar en soms zelfs helemaal afwezig.
Nadat ik een tijdje over veldwegen gelopen heb, kom ik langs een dooieakker in de natuur.
Na het Rhododendron park gaat het weer verder over verharde wegen, maar niet al te lang. Al snel gaat het over bospaden naar het Bad Muskau park. Hier loop ik een aantal kilometer doorheen, soms over afgesloten paden (boswerkzaamheden, gevaarlijke situaties vanwege af- en omgewaaide takken en bomen).
Na een klein stukje bebouwde kom loop ik het Fürst Pückler park in. Hier ligt Schloss Muskau en ook de blauwe brug die we al veel op foto’s en schilderijen gezien hebben. Ook ligt hier die Englische Brücke over de Neisse en die brengt me naar de Poolse kant van het park.
In Polen begint het een beetje te regenen. Ik loop gewoon door naar de volgende brug, die Doppelbrücke (doppel omdat hij via een klein eilandje gaat).
Navraag bij de eigenaar van het kroegje en googelen levert op dat de bushalte om de hoek ligt en dat de bus om 17:01 vertrekt. Dat is over een kwartier, doordrinken dus.
