Datum: 20210719
Tijd: 13:00 – 15:45
Afstand: 8,5 km
Overnachting: thuis
Wandeling
Laatste dag van ons tripje. Na het ontbijt inpakken en uitchecken. Dan komt de eerste tegenslag, de auto start niet. Helaas werkt ook mijn jump start accu pack niet. Dus bij het hotel gevraagd en de Techniker zal wel even helpen met overstarten. Dat is wel zo gepiept en we zijn op weg.
Aangezien we nu tijd genoeg hebben, de trein halen we net niet en die gaat maar om het uur, kijk ik of ik alvast ergens kan tanken. Dat is ook een uitdaging, Sygic wil ons naar de andere kant van de Rhein sturen. Er is echter een klein probleempje, er is geen brug in de buurt.
Uiteindelijk toch een tankstation gevonden, ongeveer 10 kilometer verder dan Kestert.
Nadat we in Kestert bij het station geparkeerd hebben en ik tickets gekocht heb, controleer ik de vertrektijd van de trein. Daarbij valt mijn oog op een aankondiging dat de trein vanaf vandaag niet stopt in Kamp-Bornhofen. We moeten door naar Filsen en dan met de bus terug naar Kamp-Bornhofen.
Ik probeer op het Internet te kijken of er een alternatieve bus verbinding is, maar er is geen bereik. Zowel Lise als ik (op beide SIM kaarten) hebben een abominabel slechte verbinding.
Dus lopen we maar naar de hoofdstraat langs de Rhein om een bushalte te zoeken. Die vinden we vrij snel, maar daar zijn we niet mee geholpen. De bus gaat maar twee keer per dag en niet nu.
Terug naar het station. Terwijl we staan te wachten, wordt er omgeroepen dat de trein vertraging heeft…
Uiteindelijk brengt de trein ons naar Filsen. Daar is het even zoeken naar de plek waar de Schienenersatzverkehr vertrekt die ons weer naar Kamp-Bornhofen terug moet brengen.
Helaas, na een hele tijd gewacht te hebben, zonder bus, geven we het op.
Tegenover de bushalte is een terras (met) Rheinblick. Daar gaan we zitten om eerst eens uit te rusten van alle tegenslag.
We hebben een alternatief plan bedacht. We lopen van Filsen terug naar Kestert, maar dan onder langs de Rhein. Dat is aanzienlijk korter en vlak. Dat komt goed uit omdat Lise last heeft van haar hiel en dan met name bij het omhoog en omlaag lopen.
Na even lekker rustig bij Rheinblick gezeten te hebben, lopen we langs de Rhein naar Kamp-Bornhofen. Langs de doorgaande weg omdat een eventueel wandelpad onder water staat.
In Kamp-Bornhofen willen we eigenlijk bij het Vietnamese restaurant gaan lunchen. Dat is echter gesloten. Dus lopen we door naar het volgende terras bij der Rheinkönig.
Hier lunchen we uitgebreid terwijl een helikopter van ADAC vlak bij ons aan de rand van de Rhein probeert te landen. Dat is nog niet zo makkelijk met het hoge water.
Na de lunch vervolgen we onze weg langs de Rhein naar Kestert. Hier drinken we nog iets op een terras voordat we aan de terugweg beginnen. Lise rijdt.
Sygic wil ons weer over de A61 sturen, maar die bestaat (deels) niet meer. Dus dan maar Google Maps gebruiken, die weet dat wel. Handig zo’n Android systeem in de auto.
Google stuurt ons dwars door Köln om een flinke file te vermijden. Dat is blijkbaar sneller, ook al lijkt dat niet zo. Uiteindelijk komen we met maar een kleine vertraging thuis weer aan.
Weer
Lekker wandel weer, afwisselend zonnig en bewolkt.
Songtekst van de dag
Vandaag hebben we pal naast de rivier gelopen, vandaar Fluss van Rheingold:
Fluss, Du fließt in alter Weise
durch Dein programmiertes Tal
in zeitloser Deutschlandreise
so schön und überregional.
Töne fließen wie ein Strom den Fluss hinauf
Ströme steuern diesen neuen Tonverlauf.
Du kennst Burgen und Ruinen,
Spiegelglas und Edelstahl.
Wir, wir bauen auf Platinen
und denken digital.
Töne fließen wie ein Strom den Fluss hinauf
Ströme steuern diesen neuen Tonverlauf.
Fluß, man lebt an Deinen Seiten
und macht dicht zum Wechselstrom,
du erzählst von alten Zeiten,
Wellen spiegeln sich in Chrom.
Töne fließen wie ein Strom den Fluss hinauf
Ströme steuern diesen neuen Tonverlauf.
Fluss, Du fließt in alter Weise
durch Dein programmiertes Tal
in zeitloser Deutschlandreise
so schön und überregional.
Töne fließen wie ein Strom den Fluss hinauf
Ströme steuern diesen neuen Tonverlauf.
Zoals Lise gisteren al aangaf, moesten we onze plannen wijzigen. De route van Ehrenbreistein naar Niederlahnstein was geschlossen vanwege een aardverschuiving in de Ruppertsklamm en de route van Niederlahnstein naar Braubach vanwege het hoge water in de Lahn en de Rhein.
We pakken om kwart voor 11 de trein in Kamp-Bornhofen en kunnen 10 minuten later aan onze wandeling beginnen.
Dat is wel tekenend voor de etappe van vandaag, het vele omhoog en omlaag. Dat en de mooie uitzichten op de Rhein. Dat is een goedmakertje voor de eerste dag van deze trip. Toen waren de uitzichten op de enkele uitzicht locaties die er waren allemaal geblokeerd door bomen.
Vandaag in ieder geval niet. We liepen zelfs over een geweldig pad boven langs de heuvels, met weinig hoogteverschillen en constant een geweldig uitzicht over de Rhein.
Na deze pauze ging het weer flink omhoog. Tot een uitzichtpunt van de Kirschenweg, helaas nog niet het hoogste punt. Daarna das Schwedenkreuz, helaas ook niet het hoogste punt. Uiteindelijk kwamen we bij een hut en dat was wel (grofweg) het hoogste punt. Nog een stukje boven over, over een smal pad met een mooi uitzicht en onze route eindigde in the middle of nowhere.
Hier pikken we morgen de route weer op. Nu gingen we via de Zuweg naar beneden, naar Kamp-Bornhofen.
Vanmorgen ging de wekker gelukkig niet zo vroeg als gisteren maar uitslapen kon je het ook niet noemen. We zaten dus al op tijd aan het ontbijt in ons hotel en tijdens het eten namen we de etappes (ja meervoud, het waren er twee) van vandaag even door op de website. Aangezien ik nogal nieuwgierig ben aangelegd ging ik ook alvast kijken naar de etappes die we morgen zouden gaan doen. Toen ik die aan het bestuderen was viel me echter op dat bij beide etappes van morgen geschlossen stond. Na wat uitzoek werk van pap bleek dat een van de etappes door een Klamm heen liep waar een tijdje terug door onweer dingen omlaag zijn gevallen waardoor niet alles begaanbaar is. 
De andere etappe loopt te dicht langs de Rijn af en staat dus deels onderwater. Een alternatief plan hadden we echter al snel gevonden. Morgen lopen we de etappe die we eigenlijk maandag zouden lopen en maandag lopen we gewoon de volgende etappe in de reeks. De etappes die eigenlijk morgen op de planning stonden halen we een andere keer wel in.
Het begin van de wandeling ging meteen lekker omhoog waarna we uitkwamen bij een Schloss met een mooi uitzicht, iets waar we gisteren niet veel van gehad hebben. Daarna vervolgde de route wederom in een stuk bos en hier bleken al snel wat hindernissen te zijn. Er waren namelijk enkele bomen op ons pad gevallen. Hier konden we gelukkig zonder al te veel gedoe goed doorheen klimmen en dus verder met de wandeling. 
Even later kwamen we bij een oude Romeinse toren, met opnieuw een mooi uitzicht. Na wat gedronken te hebben en gecheckt te hebben of we toch echt niet de toren in konden, nee dus, zijn we verder gelopen. Al snel kwamen we heel wat grote borden tegen die aankondigden dat we bijna bij een restaurant waren. Na al die grote borden met de naam erop zou je denken dat je er niet meer naar hoeft te vragen en toch hebben we elkaar dat deze dag vaak gevraagd en had geen van ons beiden een antwoord (het heet Meisenhof). Ondanks dat we pas anderhalf uur onderweg waren, zijn we hier toch gaan zitten voor een drankje, gewoon omdat het kon, omdat we normaal zelden iets tegen komen waar dit kan.
Na deze pauze zijn we verder gewandeld dit keer afwisselend door bos en wat meer open landschap. De twee grootste beklimmingen van deze etappe hadden we al gehad dus vanaf nu was het appeltje, eitje tot het einde van de etappe. Eenmaal daar aangekomen leek het erg uitgestorven, ondanks dat we op het centrale plein van het dorp Vallendar stonden. Na een beetje goed rondkijken hebben we toch iets gevonden wat open was waar we konden eten en hebben we dus geluncht voor we verder gingen met de tweede etappe van de dag.
Na de lunch gingen we verder met de volgende etappe en op de website stond aangeven dat deze qua moeilijkheidsgraad licht was. Het begin was langgerekt langzaam omhoog en ging prima. Daarna kwam er een kleine dip waarbij we een stuk omlaag en daarna weer omhoog gingen en zo’n 2 km voor het einde kwamen we bij een 19e eeuws fort uit. Hiervoor lag een enorme vlakke tuin waar we rustig doorheen konden slenteren met een ijsje in de hand dat we vooraan de tuin bij de ijscokar gehaald hadden. Vlak voor we bij het fort zelf kwamen ging onze route via een klein paadje weer omlaag en hier werd het toch echt flink slingeren en soms een beetje klauteren tussen de begroeiing door. Tot dat moment waren we het zeer eens geweest met de moeilijkheidsgraad op de website maar die laatste 2 km zijn zeker niet voor iedereen te doen. 
Gelukkig kunnen pap en ik wel wat aan en genoten we wel van de tegenstelling die de hele smalle nauwelijks begaanbare paadjes vormden tegenover de brede, vlakke, strak onderhouden paden uit de tuin voor het fort. Na een steile afdaling waren we dan eindelijk bij het eindpunt van de tweede etappe.
We dachten geluk te hebben en meteen een terras gevonden te hebben om te gaan zitten. Toen pap echter wat te drinken wilde bestellen (om 17:54 uur) kreeg hij te horen dat ze dicht gingen om 18:00 uur en dat er dus niks inzat voor ons. Nou goed dan, wij doorgelopen op zoek naar het volgende terras, dat we na een halve straat al gevonden hadden. Wederom gaan zitten om vervolgens te horen dat ze ook daar om 18:00 uur dicht gingen… Gelukkig zat om de hoek nog een laatste terras en daar konden we wel wat te drinken krijgen om te proosten op alweer een (eigenlijk zelfs twee) geslaagde wandeling.
We vertrekken op tijd in Baarlo en zijn ondanks enkele files mooi op tijd in Sayn. Het was druk op de weg. We moesten een alternatieve route nemen omdat de Rhein stukken van de A61 weggeslagen heeft (hoog water).
In Sayn zoeken we eerst een Konditorei op voor Kaffee (Tee) und Kuchen. Daarna gaan we op bus-tour, 2x overstappen, naar Rengsdorf.
Uiteindelijk komen we dan toch in Lise’s favoriete dorp, Rengsdorf. Hier lopen we een klein stukje bergop naar het begin van de route, daar waar Lise mij de vorige keer opgepikt heeft (zie 
Nu begint de officiële etappe van vandaag. We lopen veel door het bos en helaas komen we niet echt iets tegen om pauze te houden. Dat doen we dan maar bij enkele van de vele hutjes die we tegenkomen.
Op het eind zien we enkele parasols en een bord met Biergarten. Helaas hebben ze hier het onzalige idee om ’s middags tussen 3 en 5 uur dicht te hebben en het is net 4 uur geweest…
Terwijl we dat doen, lezen en bekijken we het nieuws over de watersnood in Limburg en dan met name in Baarlo. Een flink deel van Baarlo moet geëvacueerd worden, ook huizen die aan de goede kant van de dijk liggen. De Voort 2 ligt vooralsnog hoog genoeg en Gerben houdt de stelling.
