Datum: 20200817
Tijd: 10:45 – 15:50
Afstand: 19,0 km
Overnachting: thuis
Wandeling
Lise loopt vandaag niet mee. Ze heeft een paar blaren en die worden er niet beter op. Om Engelse toestanden te vermijden (zie 20180716 Worth Matravers – Poole), loop ik vandaag alleen.
In principe komt dat goed uit, vandaag hadden we een erg slechte openbaar vervoer tussen eind en beginpunt. Nu brengt Lise mij, na het ontbijt en nadat we uitgecheckt hebben, naar het beginpunt van de etappe van vandaag.
Het gaat vandaag naar Rengsdorf, een dorp dat een stuk van de Rijn afligt in de heuvels.
Nadat Lise mij afgezet heeft, loop ik eerst omhoog naar het eigenlijke beginpunt. Daar kun je met een normale auto niet komen.
Het gaat daarna nog een stukje verder omhoog en daarna tussen de wijnvelden op en neer met mooie uitzichten over de Rijn en het Rijndal.
Uiteindelijk kom ik boven op de berg / heuvel uit, waar ik door de velden verder loop. Hier let ik even niet goed op of er mist een markering, ik loop in ieder geval een flink stuk van de route af. Als ik al een tijdje geen markeringen meer gezien heb, check ik op mijn Garmin en zie dat ik verkeerd zit. Teruglopen vind ik te ver en ik zoek een alternatieve route die mij terugbrengt naar de eigenlijke route. Die vind ik en na een beetje zoekwerk bij de aansluiting, een vijfsprong, vind ik de oorspronkelijke route terug.
In de tussentijd belt Lise nog om te laten weten dat ze in Neuwied zit en binnen een kwartier in Rengsdorf kan zijn.
Het gaat verder door het bos en daarna weer tussen de velden boven op de berg. Het begint te regenen. Ik loop door, een stukje verder begint het bos weer. Daar is het een stuk droger, maar het begint wel harder te regenen. Gelukkig is hier een schuilhut en daar maak ik dankbaar gebruik van. Na en paar minuten is de bui alweer grotendeels over en iik loop onder de bomen verder. Als ik onder de bomen uitkom, is het weer helemaal droog.
Na een tijdje kom ik in Altwied, hier is een restaurant, das Steakhouse. Helaas gesloten. Als ik echter zoek naar een ingang, komt er vrouw naar buikten die vraagt of ze me kan helpen. Ik geef aan dat ik wel een bier kan gebruiken en dat ik dat best buiten (daar staat een tafeltje met twee stoelen) op wil drinken. En alhoewel ze Ruhetag hebben, brengt ze me een Hefeweizen. Mooi meegenomen zo op twee derde van de route.
Even later komt er een stel met mountain bikes die al een paar keer voorbij gekomen zijn om te vragen of de zaak open is. Ik geef aan dat dat niet het geval is en ik het geluk gehad heb dat ze me een bier gebracht hebben. De vrouw die dit gedaan heeft verschijnt aan het raam en de man vraagt of, als ze net zo vriendelijk zijn als ik, ze ook iets te drinken kunnen krijgen. Dat is het geval en hij wil hetzelfde als ik en zijn vrouw ook.
Nadat ik mijn bier op heb, gaat het verder. Ik begin weer aan een beklimming, de laatste van vandaag, die me naar Rengsdorf brengt, boven op de berg. Het gaat geleidelijk omhoog, met af en toe een steil stukje. In Rengsdorf aangekomen eindigt de etappe en wacht ik tot Lise mij op komt pikken. Ik had haar al ge-appt dat ik er bijna ben en even later zie ik mijn auto verschijnen. Aangezien er in Rengsdorf niets te beleven is, Lise had dat vanmorgen al geconcludeerd, rijden we naar Neuwied voor een welverdiende pint. Lise weet inmiddels de weg en we parkeren onder die Rheinbrücke en gaan naar het tuin terras waar Lise vandaag gezeten heeft. Een goede afsluiting van een lang weekend wandelen langs de Rhein.
Weer
Bewolkt met heel af en toe zon. Eén buitje, maar dat viel wel mee. Prima wandelweer dus.
Songtekst van de dag
Vandaag ben ik langs twee rivieren gelopen, de Rijn en de Wied. Ook zien we hier langs de Rijn veel kruisen en kapellen (ik ben opgehouden om ze allemaal te fotograferen), nog meer dan in Zuid Limburg. Beiden zaken brengen me echter wel naar de songtekst van vandaag, The Rivers Of Belief van Enigma (want Duits muziekproject).
Take me back to the rivers of belief
Take me back to the rivers of belief
my friend
I look inside my heart
I look inside my soul
I promise you
I will return
And when the Lamb opened the seventh seal
silence covered the sky
Take me back to the rivers of belief
Take me back to the rivers of belief
my friend
I look inside my heart
I look inside my soul
I’m reaching out for you
Lets hope one day
We’ll rest in peace
on my rivers of belief
Na het ontbijt, waarbij we nog een tijdje met Manfred, onze hotelier, en de andere gasten, een Belgische vrouw die al 20 jaar met haar Duitse man in Aachen woont, hebben gebabbeld, gaan we met de auto weer via het veer naar Leutesdorf. Daar is het even zoeken naar het station. Via enkele heel erg smalle straatjes vinden we dat uiteindelijk wel.
We beginnen de wandelroute met een stukje Zuweg dat we gisteren ook gelopen hebben. De echte Rheinsteig begint een flinke kilometer verderop pas.
We lopen weer verder en het gaat inderdaad even in de volle zon flink omhoog. De alternatieve routes klinken even erg aanlokkelijk. Gelukkig komen we weer in het bos terecht en daar gaat het weer beter, schaduw!
Als we aan de rand van Rheinbrohl komen, kijk ik even op Google Maps of er iets te doen is. Er zijn diverse gelegenheden en volgens Google Maps zijn die of gaan die ook open. We besluiten om het erop te wagen en af te dalen naar het centrum. Daar vinden we inderdaad een terras bij een hotel en zo te zien is er verderop ook nog het een en ander. Op het eerste terras gaan we zitten voor een pauze. Het is twaalf uur en tijd voor een pint!
We vervolgen onze route en beginnen aan onze hoogste beklimming van de dag. Als we daar weer van afgedaald zijn, komen we in Hammerstein. Ik hoopte dat hier weer iets zou zijn om even een pauze te houden en Lise vind inderdaad een Garten Terrasse bij een Weingut. De Terrasse is helaas vol, maar ze hebben binnen nog ruimte en daar is het lekker koel. We bekijken hoe de serveerster, een jong meidje, zich het vuur uit de sloffen rent om iedereen tevreden te houden. Dit is topsport en we zijn er van overtuigd dat zij op het eind van de dag veel meer stappen heeft gezet dan wij.
Op de top van de volgende berg ligt een ruïne van een kasteel. Die laten we echter links liggen en we lopen door, niet helemaal omlaag deze keer. Lise begint wel enige moeite te krijgen met lopen, ze heeft een paar blaren. Onze volgende en laatste klim is dan ook zwaar, maar we klaren de klus. Even flink water drinken en we beginnen aan een heel mooi stuk boven langs de wijnvelden met een mooi uitzicht over de Rijnvallei.
Uiteindelijk volgt de laatste afdaling. Daar zit nog een kleine verassing in, of eigenlijk twee. De eerste verassing is een steil stukje Kletterpassage waar we met behulp van een staaldraad naar beneden moeten, maar dat is voor ons geen probleem.
Het is vandaag erg warm en de zon schijnt volop. Er is maar weinig bewolking en we zijn dus blij met ieder beetje schaduw dat we tegenkomen. Gelukkig komt dat nogal eens voor. Later op de middag komt er meer bewolking en begint het in de verte te rommelen. We zien dat het een eind verderop ook regent en hopen dat we droog bij de auto komen. Dat lukt gelukkig en de echte regen krijgen we ’s avonds als we op het terras zitten, net na het eten. Gelukkig zitten we onder een flinke overkapping.
We beginnen de dag met een goed ontbijt. We zijn de enige gasten, maar we hebben desondanks een goed ontbijtbuffet. Simpel en niet super uitgebreid, maar wel alles wat we nodig hebben.
Na het ontbijt vertrekken we en gaan we via het veer naar Bad Hönningen aan de andere kant van de Rhein. Parkeren is geen probleem, recht voor het station.
We hadden van te voren gekeken of we ergens iets konden drinken. Potentiële plekken waren Dattenberg, Leubsdorf en Ariendorf. Helaas nergens iets open… Volgens de locals (twee keer gevraagd), moesten we in Linz zijn (daar kwamen we vanaf) of in Bad Hönningen (daar gingen we naar toe).
Als we bij Schloss Arenfels aankomen, zien we veel auto’s op de parkeerplaats staan. Er is een bruiloft aan de gang. We overwegen om het bruidspaar te gaan feliciteren. Fatsoenshalve moeten ze ons dan ook iets te drinken aanbieden. Gelukkig voor het bruidspaar is dat niet nodig. Om de hoek is namelijk een terras. Eindelijk iets te drinken.
Na deze uitgebreide pauze beginnen we aan de laatste loodjes, nog 3 kilometer te gaan. We lopen onder langs de wijngaarden, maar na een paar meter moeten we links, steil de berg op. Het is meteen een van de zwaarste stukken van vandaag. Gelukkig is het maar een relatief kort stukje en daarna lopen we boven langs de wijngaarden.
Het was wederom prachtig wandelweer, door de bewolking niet te warm en de hele dag droog (ondanks dreigend gerommel in de lucht in de namiddag). Wel was het aan het begin van de wandeling, in de morgen, een beetje benauwd / drukkend, maar dat duurde niet erg lang.
Om half 8 vertrekken… Ik hoopte eerst nog even dat pap een grapje maakte maar helaas. Vroeg uit de veren dus maar en dan de weg op. De reis hierheen ging erg voorspoedig en we waren zelfs bijna zo vroeg op onze bestemming dat we de trein van een uur eerder hadden kunnen pakken. Maar aangezien we eerst nog wel iets wilden drinken voor we aan het avontuur van vandaag begonnen, was het niet erg dat we die trein net gemist hadden.
We gingen dus opzoek naar een plek waar we koffie en fris konden krijgen en het liefst ook nog iets kleins te eten. Nou en op zoek was wat we moesten. Eerst kwamen we bij een hotel met restaurant, maar dat was nur für Hotel Gäste. Ze wezen ons echter wel op een plek 300 meter verderop dus daar gingen we vol goede moed op af. Eenmaal daar bleek het nog dicht te zijn. Niet getreurd er tegenover hadden we een parasol gespot en daar was een Konditorei, precies wat we zochten! Helaas, ook deze was dicht. Inmiddels begon de tijd die we nog hadden voor de trein zou vertrekken steeds korter te worden. Gelukkig vonden we toen toch een klein pleintje met daaraan een paar terrasjes die al open waren. Het was helaas te laat om nog iets te eten te bestellen maar we hebben nog lekker iets kunnen drinken voor we op pad gingen.
Vanaf het station waren er meteen gele bordjes die we konden volgen om bij het startpunt van de route te komen. We gingen dus lekker op pad en alles zat mee. We hadden nog even overwogen paraplu’s mee te nemen, maar het bleef droog, het was niet te warm, niet te koud en we konden lekker door wandelen. Vanaf het begin punt van de route veranderden onze gele markeringen in blauwe en verlieten we de bewoonde wereld om het bos in te gaan. In het bos zag het er heel vreemd mooi uit. Als je omhoog keek was alles groen maar op de grond leek het wel herfst en als je goed keek kon je de blaadjes ook zien vallen. Dat was niet het enige wat je kon zien als je goed keek, we hebben ook een eekhoorn gespot die door het bos vloog alsof het een grote speeltuin was. Echter was dat niet het enige dier dat we zagen, maar voor deze anderen hoefde je niet goed rond te kijken. Ze kwamen namelijk iedere keer in je zicht en daar werd je niet erg gelukkig van. Er waren een paar vliegen die maar om je hoofd bleven vliegen. Ik weet niet of het er een paar waren die ons steeds bleven volgen of dat er steeds nieuwe waren die het stokje van de vorige overnamen maar irritant waren ze.
Iets voorbij de helft van de route kwamen we bij een waterval waarnaast we omhoog moesten. Boven bleken er geulen te liggen waar het water van de waterval doorheen stroomde (een soort levada). Waarschijnlijk vonden we het beide zo leuk om het water te volgen en nog een watervalletje tegen te komen dat we te veel op het water en te weinig op de markeringen hebben gelet. Zodra we bij een grote splitsing kwamen waren onze blauwe bordjes namelijk nergens meer te bekennen. Gelukkig waren we niet ver van de route en hoefde we niet terug om weer op het juiste pad te komen. Hierna duurde het niet lang meer voor we eindelijk bij onze enige pauze plek op de route kwamen: Erpeler Ley. Hier konden we lekker op het terras gaan zitten en hebben we iets kunnen drinken en eten en uit kunnen rusten voor we aan het laatste uurtje van onze wandeling begonnen. Maar voor we dat konden doen moesten we uiteraard eerst even kijken bij het uitzichtpunt dat daar ligt. 
Het laatste stuk van de route hield nog een paar keer klimmen en vooral heel veel dalen in, om uiteindelijk te eindigen op het plein van Linz am Rhein. Hier eindigde de route onder een parasol en dat kwam goed uit want we hadden trek in een lekkere koude Paulaner.
Het was vandaag prima wandelweer. Ondanks dat er regen voorspeld was, hebben we het goed droog gehouden (10 druppels regen). Het was wel erg warm, maar de bewolking zorgde ervoor dat we niet echt in de zon hoefden te lopen (als we niet in het bos waren).
