Datum: 20250118
Tijd: 14:30 – 19:15
Afstand: 16,6 km
Wandeling
Ik heb nog twee keuzedagen staan die ik voor 20 januari nog kan gebruiken. Dat gaat helaas niet lukken, maar 1 ervan ga ik vandaag wel gebruiken. De andere vervalt dan helaas.
Sandy vertrekt aanstaande vrijdag naar Chili om in Atacama onderzoek te doen voor haar master, dus ik ga eerst naar Delft om nog wat spulletjes te brengen en samen te lunchen.
Onderweg, in de trein, kijk ik naar een troosteloos landschap, het is erg mistig overal. Dat is het al een paar dagen.
In de trein zoek ik een wandeling uit voor na de lunch. Ik wil graag naar de kust en besluit om daar vanaf Delft naar toe te lopen. Dat is goed te doen, door Delft, Den Haag en Scheveningen.
In Delft aangekomen, loop ik naar De Gist, daar heb ik met Sandy afgesproken. Google Maps snapt het niet helemaal, die laat me eerst een blokje om lopen.
Even later komt Sandy ook aan en als we aan de koffie en warme choco zitten, komt ook Ada aan. Die heeft de trein 1 uur later gepakt dan ik en de snelle route genomen met 2 overstappen. Ik heb de lange route zonder overstappen gepakt, via Amsterdam en Schiphol naar Delft.
De lunch bij De Gist is erg lekker en veel. Ze hebben zelfs Guinness van de tap. Nadat we met Sandy bijgepraat hebben, nemen we afscheid. We zien Sandy pas weer als ze terug is uit Chili.
Sandy gaat naar haar kamer, die heeft nog het een en ander te studeren voordat ze vertrekt. Ada gaat weer met de trein naar huis en ik ga wandelen, naar het strand in Scheveningen. Ik hoef alleen maar de trambaan te volgen volgens Sandy.
Als ik een paar minuten onderweg ben, valt er ineens een beetje natte sneeuw. Gelukkig blijft het bij dat beetje.
In Rijswijk loop ik door het business center, langs TNO, daar kwam ik zojuist ook al langs, en Rijkswaterstaat. Hier kom ik ook voorbij Herberg Van Ouds ’t Nest, tijd voor een pauze met een biertje.
Als ik Den Haag bereik gaat het dwars door de beroemde / beruchte Schilderswijk. Ik loop op mijn route inderdaad regelmatig langs de trambaan.
Uiteindelijk kom ik in de haven van Scheveningen aan. Nu nog het strand zien te vinden. Dat is geen probleem en even later loop ik het strand op. In het losse zand zet ik mijn voeten anders neer en ik voel een fikse pijnscheut in mijn rechter knie. Ik strompel door naar de branding en neem daar een kleine pauze om mijn knie weer in het gareel te krijgen. Dat lukt en ik vervolg mijn wandeling in het donker vlak langs de branding over het strand naar de pier. Het is vloed aan het worden, het water komt steeds verder het strand op.
Ter hoogte van het Kurhaus probeer ik de boulevard op te komen. Dat is nog niet zo eenvoudig, ze zijn het strand aan het verbouwen en een groot gedeelte is afgesloten. Nadat ik rondom de bouwplaats ben gelopen, ga ik een biertje drinken bij Brooklyn. Ze hebben hier ook huisgemaakte erwtensoep, lekker.
Bij Brooklyn zoek ik op hoe ik thuis kan komen. Bij voorkeur weer zonder overstap, dan krijg ik nog iets gedaan. Ik neem eerst bus 23 bij de bushalte voor het Kurhaus naar station Laan van NOI (Nieuw Oost-Indië) in Den Haag. Hier zie ik dat mijn trein niet verder gaat dan Leiden vanwege een defecte bovenleiding. Dan maar via Rotterdam, die trein komt er net aan, even rennen, trap af en weer op, en gehaald.
In Rotterdam moet ik overstappen. Gelukkig is er genoeg tijd om koffie te pakken bij de Appie.
Ook in Eindhoven moet ik overstappen en ook dat gaat goed. En zo kom ik weer goed in Blerick aan, waar mijn auto staat.
Weer
Afgezien van de paar natte sneeuwvlokken, was het droog en prima wandelweer. Wel koud, maar dat is geen probleem. Aan het begin van de wandeling moet je het koud hebben zodat je je warm kunt lopen.
Songtekst van de dag
Vandaag wandelde ik een deel van mijn wandeling in het donker. Ondanks dat ik daar niet bang voor ben, toch Fear of the Dark van Iron Maiden.
I am a man who walks alone
And when I’m walking a dark road
At night or strolling through the park
When the light begins to change
I sometimes feel a little strange
A little anxious when it’s dark
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something’s always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone’s always there
Have you run your fingers down the wall
And have you felt your neck skin crawl
When you’re searching for the light?
Sometimes when you’re scared to take a look
At the corner of the room
You’ve sensed that something’s watching you
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something’s always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone’s always there
Have you ever been alone at night
Thought you heard footsteps behind
And turned around and no-one’s there?
And as you quicken up your pace
You find it hard to look again
Because you’re sure there’s someone there
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something’s always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone’s always there
Fear of the dark, fear of the dark
Fear of the dark, fear of the dark
Fear of the dark, fear of the dark
Fear of the dark, fear of the dark
Watching horror films the night before
Debating witches and folklore
The unknown troubles on your mind
Maybe your mind is playing tricks
You sense, and suddenly eyes fix
On dancing shadows from behind
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something’s always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone’s always there
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something’s always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone’s always there
When I’m walking a dark road
I am a man who walks alone
Gisteren hebben we nog lang zitten na kletsen, de dochter van de eigenaar was al naar huis. We hadden echter instructies gekregen en de hele bar stond ons ter beschikking, dat was goed geregeld.
Na het ontbijt pakken we snel onze spullen en rijden naar Hastière-Lavaux. Hier pakken we bus 154a terug naar Dinant. We nemen nog een kijkje in de kerk van Hastière-Lavaux als we op de bus staan te wachten. Het wordt inmiddels steeds drukker bij de bushalte, maar als de bus komt hebben we toch nog een zitplaats.
Als we boven de route weer gevonden hebben, komen we bij een oorlogskerkhof. Hier liggen allemaal Franse soldaten de in de 1ste wereldoorlog zijn gesneuveld.
Als we weer de natuur induiken, zien we nog een sterrenwacht met een planeten pad. Jammer dat ze Pluto vergeten zijn. We gaan verder door het bos en dan via een zig-zag pad omlaag.
Dan gaat het weer omhoog via een zig-zag bospad, even afzien. Boven komen we bij een weg en, ja hoor, een frietkot in the middle nowhere. Tijd voor lunch. Bij de frietkot hebben ze ook een grote koelkast vol speciaal bier en daar zoeken we eerst iets uit.
De rest van de wandeling gaat verder langs de Maas. We kijken tegen de zon in en lopen over grasland en zandpaden. Het is erg modderig en af en toe moeten we even goed kijken hoe we het beste kunnen lopen. Het laatste stukje gaat vrij uneventfull over een asfaltweg naar Hastière, we eindigen bij een kerk, pelgrims pad… Hier is ook nog een dooieakker waar we even over heen lopen.
Nog een pintje bij Le Val Meuse op de goede afloop, de brug over naar de auto en we zijn weer onderweg naar huis.
We vertrekken om 9 uur in Tegelen, niet te vroeg. Frank rijdt deze keer en het is mistig onderweg. In Dinant aangekomen vinden we al snel een parkeerplaats bij het station. Een vreemde situatie, onder aan de weg moet je betalen om te parkeren, bij het station is het gratis… Geen probleem, we parkeren gratis.
In Godinne aangekomen, willen we eigenlijk wel een kop koffie hebben. Helaas is er niets open, dus beginnen we gewoon aan onze wandeling. We lopen weer langs de Maas. Helaas is het uitzicht maar matig, het is en blijft mistig. Geen probleem, we hebben genoeg om over te praten.
Na onze koffiepauze gaat het verder, nog een stukje rechts van de Maas en dan steken we de Maas over via de spoorbrug. Op de spoorbrug schrikken we ons bijna te pletter omdat er een trein langs komt, ongeveer 1 meter van ons af. Die zagen we niet aankomen en dat kan kloppen want hij kwam van achter ons.
Aan de andere kant van de brug lopen we aan de linkerkant van de Maas verder. Het gaat naar Houx en daar verlaten we de Maas tijdelijk en gaan we het bos in en omhoog. We beginnen nu aan onze klim van vandaag, eerst geleidelijk en dan een flink stuk omhoog over een breed en modderig bospad / karrespoor.
Boven aangekomen hebben we een mooi uitzicht, ten minste dat denken we, het is nog steeds mistig. Wel lopen we een fabrieksterrein op, de Carrière de Leffe, de plaatselijke steengroeve. We lopen aan de rand hiervan verder en na een tijdje hebben we zo’n beetje de hele berg onder onze schoenen. Dat is plaatselijk ook erg glad, niet vanwege sneeuw of ijs, maar vanwege de natte klei.
In Dinant is Adolphe Sax geboren, een muziekinstrument maker die vooral bekend is van de saxofoon, en dat willen ze weten ook. Alles heet hier Sax en overal staan saxofoons of referenties naar saxofoons. Gelukkig vinden we ook een kroeg, Café Leffe, en daar drinken we een welverdiende Leffe Blond.
Terug bij de auto bij het station, gaat het richting hotel, zo’n 20 minuten rijden, in Lustin. Dat blijkt een goede keuze te zijn, we worden heel vriendelijk, en in het Nederlands, ontvangen en we hebben een grote kamer met 2 verdiepingen en 4 bedden. Ook hebben we een tafel gereserveerd in het restaurant, niet dat dat echt nodig was. Gelukkig hebben ze wel een mooie selectie bieren, dus na het douchen gaan we daar lekker zitten, eerst om te drinken, dan om te eten en dan weer om te drinken. In de tussentijd werk ik ook dit verslag uit.
Op de valreep maak ik nog een wandeling in 2024, ik ben van plan om vandaag naar Bad Bentheim te gaan. Waarom? Omdat ik daar al een tijdje naar toe wil, het is per spoor goed te bereiken, er gaat een Nederlandse trein naar toe. Ten minste dat dacht ik…
Ik reis vandaag weer met een keuze dag, 1ste klas dus. Het inchecken en de aansluiting in Nijmegen gaan goed. Ik had daar maar 3 minuten, maar de treinen stonden op hetzelfde perron. In Deventer heb ik meer dan een half uur, tijd dus voor koffie in de Huiskamer. Het is druk, ik kan maar met moeite een zitplaats vinden.
In Hengelo aangekomen, begin ik aan mijn wandeling. Ik heb de track en de route beschrijving op mijn telefoon gedownload. Het is droog en fris als ik begin met wandelen.
Als ik door de bossen en tussen de akkers loop, kom ik bij de meanderende Vinkebeek, ook die volg ik een tijdje. Als ik de Vinkebeek verlaat, gaat het over een breed zandpad met een fietspad erlangs verder. Hier loop ik een stukje te ver, ik moest bij wandelpaal W29 naar rechts, maar die staat er domweg niet…
Na een stukje langs een provinciale weg gelopen te hebben, kom ik bij het Kristalbad, een gebied dat onder andere gebruikt wordt om water uit Enschede op te vangen zodat Hengelo niet overstroomt. Om de milieukwaliteit van het water te verbeteren, is de ‘watermachine’ aangelegd. Het Kristalbad bestaat uit compartimenten die om beurten worden gevuld, leeglopen en droogvallen. Onder invloed van licht, lucht en plantengroei doet de waterbodem zijn zuiverende werking. Twee uitkijktorens geven bezoekers en wandelaars de mogelijkheid om over het Kristalbad uit te kijken. Bij Kristalbad maak ik een extra rondje door het gebied en beide torens heb ik uiteraard beklommen. Ook loop ik over de vlonders de ze hier aangelegd hebben. Als ik Kristalbad overgestoken ben, zie ik de schaatsbaan van Hengelo liggen. Ik loop de Twekkelerbrug op om enkele foto’s te maken, maar besluit toch aan de kant van het Kristalbad te blijven zodat ik mijn route weer op kan pikken.
Het is vandaag wel een bekenroute, na de Elsbeek en de Vinkebeek, kom ik nu ook langs de Koekoeksbeek en de Schoonwaterleiding die elkaar niet gelijkvloers kruisen bij verdeelwerk Fox, een aquaduct.
Na nog een stukje door het dorp, kom ik weer bij het station van Hengelo. Hier loop ik het spoor onderdoor en daarna ga ik het centrum weer in om te kijken of ik ergens iets te eten en te drinken kan krijgen. Het is maandag en de meest interessante kroegen en brouwerijen zijn gesloten. Ik kom uiteindelijk bij Grand Café De Twee Wezen, hier ga ik zitten om mijn wandeling af te sluiten.
Nadat ik gegeten heb en terwijl ik mijn verslag aan het uitwerken ben gooit een ober een glas bier over mij en mijn laptop heen. Gelukkig is de schade te overzien, alleen een natte broek, de laptop is alleen aan de buitenkant nat en er is geen vloeistof naar binnen gelekt. Ook de muis heb ik weer goed droog gekregen en die werkt nog steeds.
Na een goede nachtrust en een ontbijt met Chocomel bedenk ik wat ik vandaag ga doen. Het regent en hoewel het momenteel niet hard waait, is er ook voor vandaag behoorlijk wat wind voorspeld. Geen weer om door het open landschap te lopen. Ik besluit om naar Amsterdam te gaan en daar een wandeling te maken, beschut voor de wind door de bebouwing.
Ik heb een Vinexwandeling uitgezocht, een wandeling in twee delen door de Vinex-wijken in het Oostelijk Havengebied en IJburg. Vandaag ga ik architectuur bekijken. Eigenlijk had ik Sandy nu bij me moeten hebben.
Via de Jan Schaeferbrug loop ik naar Java eiland. Hier loop ik dwars door het woongebied, ontworpen door de Amsterdamse architect Sjoerd Soeters in de jaren 90. Het is een aaneenschakeling van relatief kleine appartementsgebouwen. Van Java eiland ga ik naar KNSM eiland, hier staat veelal hoogbouw. Hier vind ik ook Kanis en Meiland waar ik een lunchpauze inlas, een uitsmijter met een bok biertje. Ter afsluiting van de lunch neem ik nog een Mokums Overdreven IJwit, een variant op het normale IJwit van brouwerij ’t IJ ter ere van 750 jaar Amsterdam, op 27 oktober volgend jaar, met, hoe kan het ook anders, 7,5% alcohol.
Na mijn pauze gaat het verder langs het water, daar overheen en door het Oostelijk Havengebied. Het regent nu echt flink. Uiteindelijk kom ik bij een tramhalte waar ik tram 26 naar IJburg neem. Daar is het tweede gedeelte van mijn wandeling.
Daar loop ik langs het water met daar overheen uitzicht op de woonblokken. In het Diemerpark houdt het zowaar op met regenen! Via Steigereiland loop ik terug naar IJburg. Op Steigereiland staan de wooneenheden in het water, verbonden door steigers, metalen loopbruggen.
Bijna aan het eind van mijn wandeling kom ik bij de jachthaven en daar is het tijd voor een biertje. Het begint net weer flink te regenen met zelfs hagel erbij. Ik kan dus mooi op tijd naar binnen bij NAP. Hier drink ik een paar biertjes en dan loop ik naar de tramhalte en neem tram 26 terug naar het Centraal Station. De tram komt langs een aantal plekken waar ik vandaag gewandeld heb, zowel de eerste als de tweede wandeling.
Als ik een brug overliep of langs het water, waar er weinig beschutting was, dan stond er een flinke wind. Mijn nieuwe paraplu had het er maar moeilijk mee, maar heeft het volgehouden.
Ik sta weer heel vroeg op en neem de trein van 9:36 in Blerick. Het is nog erg donker buiten, maar het is gelukkig niet erg koud.
In Utrecht had ik geen tijd om koffie te scoren, maar daar is in Alkmaar tijd genoeg voor, ik heb 40 minuten. Ik ga naar een koffie tentje bij het station, Nas. Dat is blijkbaar van een Eritreeër want ze hebben Eritrese gerechten. De koffie is erg goed.
Er staat een flinke wind en ik zie een grote groep vogels in de lucht, tja Trekvogelpad…
Uiteindelijk kom ik toch in Spijkerboor alwaar ik het veerpont zie liggen aan de andere kant van het kanaal. Nu gaat het langs de Knollendammer Vaart richting, hoe kan het ook anders, Oostknollendam. In Oostknollendam is het beter lopen, de wind wordt hier tegengehouden door de huizen en bomen. Oostknollendam bestaat voornamelijk uit één straat die langs het water ligt met aan weerszijden huizen. Helaas is er geen horeca, wel een buurthuis, maar dat is dicht.
Aan het eind van Oostknollendam kom ik bij de plaatselijke dooienakker uit, die past op één foto!
Ik loop nu langs Wormer , hier heb ik een café gezien, Café Groos, dat 24 per dag open is volgens Google. Dat dat te veel gevraagd is had ik wel verwacht, echter ik had goede hoop dat het nu wel open zou zijn. Helaas, nergens koffie of een biertje.
Ik loop nu nog zo’n 5 kilometer van etappe 4 en ik twijfel even of ik de route ga volgen door het open landschap of een alternatief zoek tussen de bebouwing. Als purist en omdat ik al een stuk gefoeteld heb, kies ik voor de originele route en wederom loop ik door de forse wind in het open landschap. Als ik bij de provinciale weg kom waar ik van de route afga om naar Zaandijk te lopen, denk ik dat ik het gehad heb met de wind. Helaas, nu loop ik anderhalve kilometer recht tegen de wind in.
Ik kom langs het Zaans Museum en de Zaanse Schans, een openlucht museum met rijksmonumentale houten gebouwen en industriemolens uit de Zaanstreek. Dat ziet er wel aardig uit, wellicht eens met Ada naartoe gaan.
Vandaag is Lise jarig en we gaan wandelen, een deel van het Dommelpad.
We lopen door Valkenswaard, over de markt, richting Dommelen. We komen vandaag een aantal watermolens tegen, te beginnen met de Dommelse Watermolen.
Bij de Volmolen, ze hebben hier een dubbele watermolen aan de andere kant van de weg, nemen we een uitgebreide pauze en een paar pinten.
Op sommige plekken is het erg modderig. Gelukkig hebben we alle drie goede schoenen aan. Na het modderigste stuk, vlak langs de Dommel, lopen we onder de snelwegen door en komen we aan de rand van de bebouwde kom van Eindhoven. Hier hebben we met Ada afgesproken bij een school. We zijn iets te vroeg en wachten dus even totdat Ada aan komt rijden. Daarna vervolgen we onze weg met zijn vieren.
We zien vandaag vrij veel paddenstoelen, die had ik in Canada een beetje gemist.
We besluiten de dag met een etentje bij Boca Grande en laten ons verassen met een 3 gangen diner van Mexicaanse lekkernijen.
Onze laatste wandeldag voor dit weekend. We staan weer op tijd op voor het ontbijt en pakken onze spullen in. Nadat we afgerekend hebben, gaan we met de auto, via de veerpont, naar Bad Honnef. Daar vinden we snel genoeg een parkeerplaats en kopen we tickets om naar Königswinter te komen.
In Königswinter lopen we naar de Talstation van de Drachenfelsbahn. Deze brengt ons weer naar de Mittelstation zodat we daar de route weer op kunnen pikken. We hebben geluk, er vertrekt een wagen vrijwel meteen nadat we tickets gekocht hebben. De route die hieronder staat, is inclusief het traject van de Zahnradbaan, ongeveer 1 kilometer.
Als we omhoog lopen zien we dat men bezig is geweest om te zorgen dat de rotsen niet naar beneden komen. Er zitten speciale constructies tegen de rotsen die ze op hun plek moeten houden.
Het gaat vrij steil omhoog naar de Aussichtsplattform Drachenfels. Hier komen we de andere passagiers van de Drachenfelsbahn weer tegen. Je hebt vanaf hier een fantastisch uitzicht over de Rhein en we blijven even genieten van dat uitzicht in de zon.
We zien een grote witte koepel aan de andere kant van de Rhein. Die zagen we gisteren ook al en we vragen ons af wat het is. Google Lens helpt ons verder en weet van een foto een referentie te maken naar 
Na deze leerzame korte pauze gaat het weer bergaf via trappen en smalle paadjes. Als we weer beneden zijn, aan de rand van Rhöndorf, begint onze grootste klim van vandaag. Dat is vooral een lange klim, op een paar korte steile stukjes na gaat het geleidelijk omhoog. We komen op het parcours van de Löwenburglauf terecht, we mogen doorlopen maar moeten wel links blijven lopen zodat de renners ons goed voorbij kunnen.
Na de lunch gaat het verder naar boven, we waren nog niet helemaal klaar met onze grote klim. Helaas is het eindpunt van de klim engszins teleurstellend, geen uitzicht, alleen maar bos. Dan maar weer omlaag…
Onze route eindigt weer ergens boven en we lopen via de Zuweg naar het station waar de auto staat. Helaas komen we niet echt iets tegen waar we iets kunnen drinken, dus pakken we iets te drinken bij de Kiosk op het station en drinken we dat buiten op een trapje, in de zon, op.
Vandaag beginnen we aan de Rheinsteig, ten minste daar lijkt het op. Lise en ik lopen nu al een aantal jaren, dit is het 5de jaar, de Rheinsteig. We zijn ooit met etappe 3, in Bad Honnef, begonnen omdat ik de eerste twee etappes al met Gerben gelopen had. Nu we de Rheinsteig verder af hebben, gaan we terug om die eerste twee etappes ook te lopen. Dan heeft Lise ook de hele Rheinsteig gelopen en ik kwam tot de conclusie dat ik het eerste stuk van de eerste etappe, vanuit Bonn, ook nog niet gehad heb. Gerben en ik zijn toen buiten Bonn ergens gestart.
We vertrekken vandaag te voet bij het hotel en laten de auto staan. We steken de Rhein over met het veerpont en lopen dan naar het station van Linz. Op station Bonn Beuel stappen we uit en gaan met tram 62 verder naar der Hauptbahnhof.
We lopen naar de Rhein en nadat we bij Stadtbefestigung Alter Zoll even van het uitzicht genoten hebben, gaan we de Kennedybrücke over. Aan de andere kant van de Rhein volgt nu een aangenaam stuk van zo’n 5 kilometer pal langs de Rhein, voornamelijk door parkachtig gebied. Er is veel volk op de been, zaterdag en zo, en er is ook een mini marathon voor de jeugd.
Net voor de Konrad-Adenauer-Brücke verlaten we de rivier. We lopen door een park waar diverse feestjes aan de gang zijn, van een kinderfeestje bij een speeltuin tot volwassene feestjes in een paviljoen of partytent. Dat scheelt een hoop troep thuis in de tuin…
Nu verlaten we toch echt de bewoonde wereld en lopen we voornamelijk door bossen over brede paden.
Het nadeel van een flink vlak stuk aan het begin van de wandeling is dat het klimmen dan aan het eind zit. Onze eerste grote en grootste klim van vandaag wordt echter beloond met der Biergarten am Petersberg. Tijd voor een biertje op het terras met uitzicht over de Rhein.
Na deze welverdiende en zeer geslaagde pauze gaan we verder. We zijn ruin over de helft, maar er wacht ons nog een tweede forse klim naar een uitzichtpunt over de Rhein. Daarvoor gaan we eerst een flink stuk omlaag zodat we daarna weer omhoog kunnen.
De rest van de route gaat verder door het bos en voornamelijk omlaag, deels steil omlaag.
Voordat we naar beneden gaan, willen we eerst kijken of we een biertje kunnen scoren. Helaas is dat een probleem. We kunnen wel de winkel in, maar het café / restaurant zit in de Burcht en daar moeten we 8 euro p.p. voor betalen. Dat wordt een duur biertje…
We besluiten om de rest van het dagprogramma om te gooien. We gaan eerst eten en dan pas naar het hotel terug om te douchen. Het eten wordt anders erg laat. Helaas hebben ze bij Jules Verne geen vega opties, dan maar bij de buren, een Italiaans restaurant. Helaas blijkt dat een Döner shop te zijn. Dus lopen we verder het centrum in en via ein Traditioneles Straßenfest met muziek van de plaatselijke harmonie komen we bij een Aziatisch restaurant uit. Dat wordt het, erg lekker en al helemaal niet duur.
Als we terug naar Remagen willen, is de trein eigenlijk net weg. Maar gelukkig heeft hij zo’n 15 minuten vertraging, anders hadden we een uur moeten wachten. In Linz lopen we naar het veer dat er ook net aankomt en dan zijn we weer in ons hotel.
Vandaag ging om half 8 de wekker en om stipt 8 uur liepen we de ontbijtzaal in. We zaten nog niet of de eigenaar begon al een praatje met ons aan te knopen. Omdat het in het Duits was kwam er behalve wat glimlachen en knikken weinig reactie van mijn kant maar pap sprak prima terug in het Duits. Hij vroeg ook even naar mij en pap antwoordde dat ik al bezet was waarop hij reageerde dat hij geen ring aan mijn vinger zag. Daarop kon ik dan nog wel met “noch nicht” reageren. Hij gaf aan dat ik maar tegen mijn vriend moest zeggen dat ik een leuke hoteleigenaar was tegengekomen hier en dat die ring er dan wel snel zou zijn, had blijkbaar al eerder gewerkt bij wat collega’s van hem.
Toen we met ons ontbijt gingen zitten vroeg hij naar het werk van pap en daarna naar dat van mij. Nu werd er dan toch echt verwachtingsvol mijn kant uit gekeken waarop ik zei “ich verstehe Deutsch gut aber ich spreche das nicht so gut”. Toen zijn we toch maar naar het Engels gewisseld. Nadat ik hem verteld had wat ik deed heeft hij honderduit verteld over zijn ervaringen bij Lufthansa waar hij aan moest denken op basis van mijn werk, en daarna nog breder over de arbeidsmarkt in het algemeen. Het is een erg vriendelijke man en het was een leuk gesprek maar pap en ik durfde beide amper meer op te staan om nog iets van het buffet te pakken omdat we niet onbeleefd wilden zijn. Pap is uiteindelijk toch maar gewoon opgestaan om een broodje te pakken maar ik ben braaf blijven zitten. Dan maar een keer geen sinaasappelsap bij het ontbijt.
Na bijna een uur heeft pap hem toch vriendelijk afgekapt met de mededeling dat we een trein moesten gaan halen. Dat was ook wel nodig anders hadden we er nu waarschijnlijk nog gezeten. Gelukkig hadden we al onze spullen al ingepakt dus die zijn we gaan halen op de kamer. Na de sleutel te hebben ingeleverd zijn we met de auto naar een station in de buurt (Nieder-Walluf) gereden. Dit keer niet het eindpunt van de wandeling omdat we daar waarschijnlijk niet zouden kunnen parkeren. Dus we doen nu vooraf een stukje met het OV (trein en bus) en straks na de wandeling moeten we ook nog een stukje met de trein terug naar de auto.
Na 3 minuten met de trein stappen we uit en dan komen we erachter dat het station ons wel erg bekend voorkomt. Vorig jaar zijn we hier ook al geweest om bij een beginpunt te komen. Toen waren we echter net te laat en hebben we een taxi gepakt. Nu halen we onze overstap gelukkig wel. De bus staat al netjes klaar, maar wel nog met de deur dicht, de buschauffeur zit er wel al in maar heeft blijkbaar pauze. Na nog een kwartier met de bus zijn we weer terug in Schlangenbad. Hier zijn we gister geëindigd en hier begint vandaag dus ook de route weer.
We lopen het dorp uit en moeten daarna een stukje omhoog maar veel hoeven we vandaag niet omhoog te lopen. We zijn nu namelijk een aardig eind van de Rijn af en zitten al behoorlijk hoog. We lopen veel door bosachtig gebied en komen op een gegeven moment bij een flinke rotspartij uit. Ik maak er een foto van om naar Sven te sturen met het bericht, kijk ik heb een leuke klimplek gevonden. 
Even later blijkt dat ik niet de enige was met dat idee. Een stukje verderop zitten er boven op het gesteente namelijk allemaal kinderen. Sommige van hen roepen hallo en zwaaien dus we roepen ook maar hallo en zwaaien terug.
Nadat we buiten alles rustig op hebben gegeten lopen we weer verder en komen we uit bij de Goethestein. Na hier uiteraard wat foto’s gemaakt te hebben gaan we weer verder met de wandeling. Tussen de wijnranken en fruitbomen door gaan we voornamelijk omlaag en langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij de Rijn maar voor nu moeten we het nog doen met zo heel af en toe een kleine glimp van de Rijn in de verte.
Al snel lopen we weer naast de Rijn en beginnen we ons af te vragen waar toch dat Schloss zou zijn wat het eindpunt van de wandeling is. Meestal zien we een Schloss wel even van te voren al liggen maar we hoeven nog maar 500 meter en zien nog niks. We lopen maar gewoon door en daar verschijnt dan uiteindelijk toch een gigantisch Schloss. We maken wederom wat foto’s en zoeken naar een bord of iets anders dat het eindpunt van de Rheinsteig markeert maar vinden niks. Een beetje teleurgesteld lopen we door om een plek te zoeken om een biertje te drinken en net op het moment dat we het dorp verder in willen draaien spot ik aan de overkant toch nog een Rheinsteig bord.
Hier gaan we uiteraard even heen, de etappe die we net hebben gelopen staat erop afgebeeld maar ook de gehele route en informatie over de wegwijzers. We besluiten om een stukje verderop te kijken of we bij een soort kiosk wat te drinken kunnen scoren want dan kunnen we langs de Rijn gaan zitten. Ze zijn open en hebben diverse soorten bier! Hier maken we uiteraard graag gebruik van. Bij onze flessen Weizen krijgen we echter wel plastic bekers. 
Op zich geen ramp maar om de een of andere reden krijgt pap een 0,5 L beker en ik maar een 0,4 L beker terwijl onze flessen allebei een halve liter bevatten, nou ja zeg. Ach het mag de pret niet drukken en met nog een bakje pistachenoten genieten we met uitzicht op de Rijn van een geslaagde afronding van de Rheinsteig.
Hier aangekomen gaan we om beurten even douchen om ons op te frissen waarna we naar beneden gaan om wat te eten. Het verslag uitwerken hoeft dan niet meer te gebeuren want dat heb ik onderweg in de auto al gedaan. Pap hoeft het alleen nog op de site te plaatsen samen met de foto’s. Maar nu eerst eten!
